Εισαγωγή στο Χάτζ για ανθρώπους άλλων θρησκειών

Το Ισλάμ έχει δύο κύριες μεγάλες θρησκευτικές εορτές. Η πρώτη συμβαίνει μετά την ολοκλήρωση του Ραμαζανιού, τον σεληνιακό μήνα κατά τον οποίο οι Μουσουλμάνοι νηστεύουν καθημερινά από την αυγή μέχρι το ηλιοβασίλεμα σαν ένα μέρος μιας προσπάθειας αυτοκάθαρσης και βελτίωσης. Αυτός ο εορτασμός είναι γνωστός ως Έιντ Αλ-Φίτρ (Γιορτή της Λήξης της Νηστείας).

Η δεύτερη μεγαλύτερη Ισλαμική εορτή λαμβάνει χώρα κατά τη εποχή του Χάτζ, ή του ετήσιου προσκυνήματος στη Μέκκα. Αυτό το εβδομαδιαίας διάρκειας γεγονός συμβαίνει δύο μήνες και δέκα μέρες μετά το Ραμαζάνι, κατά τη διάρκεια του σεληνιακό μήνα Δουλ Χίτζαχ, και το αποκορύφωμα του είναι μια γιορτή γνωστή ως Έιντ Αλ-Άντχα (Γιορτή της Θυσίας). Το Χάτζ αποτελείται από αρκετές τελετές οι οποίες στοχεύουν να συμβολίσουν βασικές έννοιες της Ισλαμικής πίστης και να μνημονεύσουν τις δοκιμασίες του προφήτη Αβραάμ (Ιμπραΐμ) και της οικογένειάς του. Πάνω από δύο εκατομμύρια Μουσουλμάνοι πραγματοποιούν το προσκύνημα ετησίως και οι υπόλοιποι πάνω από ένα δισεκατομμύριο Μουσουλμάνοι παγκοσμίως γιορτάζουν το Έιντ σε συνδυασμό με το Χάτζ

Αβραάμ

 

Ο Αβραάμ είναι μια φιγούρα αξιοσέβαστη τόσο από τους Μουσουλμάνους όσο και από τους Εβραίους και τους Χριστιανούς  ως ένα δίκαιο άτομο που έζησε πάνω από τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν. Η ιστορία του μπορεί να βρεθεί τόσο στη Βίβλο όσο και στο Κοράνι. Ο Αβραάμ θεωρείται ότι είναι ο πατριάρχης του μονοθεϊσμού, δηλαδή της πεποίθησης της μοναδικότητας του Θεού, αναζήτησε μια προσωπική σχέση με τον δημιουργό του. Άφησε την γενέτειρα πόλη του την Ουρ στη Μεσοποταμία αφού τάχθηκε ανοιχτά εναντίον των πολυθεϊστικών τακτικών των συμπολιτών του και τελικά στάλθηκε στην Αίγυπτο με την οικογένεια του. Αργότερα, συνόδευσε μία από τις γυναίκες του, την Χατζάρ και το μόλις λίγων μηνών γιό τους τον Ισμαήλ, σε μία ερημωμένη πεδιάδα στην Αραβία και τους άφησε εκεί έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό, ο οποίος του είχε υποσχεθεί ότι θα φροντίζει για αυτούς.

Η Hajar, κατακλυσμένη από μητρική τρυφερή φροντίδα, ξεκίνησε να ψάχνει την γύρω περιοχή για φαγητό και νερό για το μωρό της. Σύμφωνα με το Κοράνι, ως απάντηση στις προσευχές της Χατζάρ, μία πηγή ως εκ θαύματος ανάβλυσε στα πόδια του Ισμαήλ για να σβήσουν τη δίψα τους. Η Χατζάρ σκαρφάλωσε στους διπλανούς λόφους ψάχνοντας για φαγητό και προσπαθώντας να εντοπίσει καραβάνια στον ορίζοντα. Τελικά, κάποιοι περιπλανώμενοι έμποροι πέρασαν και στάθηκαν στην κοιλάδα, και ζήτησαν την άδεια της Χατζάρ να ποτίσουν τις καμήλες τους. Σε χρόνο μηδέν, η περιραίουσα ατμόσφαιρα γοήτευσε τους εμπόρους και εκείνοι αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε εκείνη τη μικρή κοιλάδα, και εν τέλει η πόλη της Μέκκα εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο οικισμό.

Ο Αβραάμ επισκεπτότανε συχνά την οικογένεια του, και όταν ο Ισμαήλ έγινε περίπου δεκατριών χρονών, αυτός και ο Ισμαήλ κατασκεύασαν την Κά’αμπα ως ένα μέρος αφιερωμένο στην Λατρεία του Ενός Θεού. Τελικά η Μέκκα έγινε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο κατά την εποχή του Προφήτη Μουχάμμαντ 2.500 χρόνια αργότερα.

Το Χάτζ

 

Ως υπενθύμιση των δοκιμασιών του Αβραάμ και της οικογένειας του στη Μέκκα, οι οποίες περιλάμβαναν και την προθυμία του Αβραάμ να θυσιάσει τον γιό του Ισμαήλ ως απάντηση στην Εντολή του Θεού, οι Μουσουλμάνοι κάνουν ένα προσκύνημα προς την ιερή τους πόλη τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Το Χάτζ είναι ένας από τους ¨πέντε πυλώνες¨ του Ισλάμ, και έτσι αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της Μουσουλμανικής πίστης και πρακτικής.

Μουσουλμάνοι από όλο τον κόσμο ταξιδεύουν στη Μέκκα. Πριν φτάσουν στην ιερή πόλη, οι Μουσουλμάνοι αναλαμβάνουν μια κατάσταση καθαγιασμού (Ιχράμ), αφαιρώντας την επίγεια ενδυμασία τους και φορώντας την ταπεινή ενδυμασία του προσκυνητή, δύο κομμάτια ύφασμα χωρίς ραφές για τους άντρες και απλά άσπρα φορέματα και φουλάρια για τις γυναίκες. Τα λευκά ενδύματα συμβολίζουν την ανθρώπινη ισότητα και ενότητα μπροστά στο Θεό, από τη στιγμή που όλοι οι προσκυνητές είναι ντυμένοι το ίδιο. Τα χρήματα και το στάτους δεν είναι πια παράγοντας για τους προσκυνητές: η ισότητα κάθε ανθρώπου στα μάτια του Θεού γίνεται κυρίαρχη.

 

Με το που φτάνουν στη Μέκκα, οι προσκυνητές διεξάγουν αυτό που είναι γνωστό ως Άφιξη στο Ταουάφ (Tawaf Al-Qudoom) ή την περιφορά της Κά’αμπα. Καθ’ όλη τη διάρκεια, ψέλνουν ¨Laybbayka, Allahumma, labbayk¨, το οποίο σημαίνει ¨Είμαι εδώ στις εντολές Σου, Ώ Θεέ, εδώ είμαι!¨ Το Ταουάφ έχει ως σκοπό να αφυπνίσει στην συνείδηση κάθε Μουσουλμάνου ότι ο Θεός είναι το κέντρο της πραγματικότητας τους και η πηγή κάθε νοήματος στη ζωή, και ότι η ανώτερη αυτό-ταυτότητα του κάθε ατόμου πηγάζει από το να είναι μέρος της κοινότητας των πιστών Μουσουλμάνων, γνωστή και ως Ούμμα. Οι προσκυνητές επίσης διεξάγουν το Σά’ι, το οποίο είναι να πηγαίνουν 7 φορές μεταξύ των μικρών λόφων ονόματι Σάφα και Μάρουα, αναπαριστώντας την Κορανική ιστορία της απέλπιδης αναζήτησης της Χατζάρ για νερό και φαγητό.

Έπειτα, κατά την πρώτη επίσημη ημέρα του Χάτζ (8 Δουλ Χίτζαχ), οι δύο εκατομμύρια προσκυνητές ταξιδεύουν λίγα μίλια στην πεδιάδα του Μίνα και κατασκηνώνουν εκεί. Από τη Μίνα, οι προσκυνητές ταξιδεύουν το επόμενο πρωί στην πεδιάδα του Αραφάτ όπου περνούν ολόκληρη τη μέρα με ένθερμες παρακλήσεις και ευλάβεια. Το ίδιο απόγευμα, οι προσκυνητές μετακινούνται και κατασκηνώνουν στη Μουζνταλιφάχ, η οποία είναι μεταξύ της Μίνα και του Αραφάτ. Οι προσκυνητές μένουν εκεί όλη τη νύχτα και προσφέρουν διάφορες προσευχές σε εκείνο το μέρος.

Τότε οι προσκυνητές επιστρέφουν στη Μίνα την 10^η και πετούν εφτά πέτρες σε ένα πέτρινο πυλώνα που αναπαριστά τον διάβολο. Αυτό συμβολίζει τον λιθοβολισμό του Σατανά από τον Αβραάμ όταν ο πρώτος προσπάθησε να τον εμποδίσει από το να θυσιάσει τον γιό του. Τότε οι προσκυνητές θυσιάζουν ένα αρνί, αναπαριστώντας την ιστορία του Αβραάμ, ο οποίος, στη θέση του γιου του, θυσίασε ένα πρόβατο που του παρείχε ο Θεός σαν υποκατάστατο. Το κρέας από το θυσιασμένο αρνί διανέμεται για κατανάλωση στην οικογένεια, σε φίλους, και φτωχούς ή αναξιοπαθούντες συνανθρώπους στην κοινότητα. Μετά τη θυσία, οι προσκυνητές επιστρέφουν στη Μέκκα για να ολοκληρώσουν τις επίσημες τελετές του Χάτζ με το διεξάγουν ένα τελικό Ταουάφ και Σά’ι.

Οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι τα τελετουργικά του Χάτζ σχεδιάστηκαν από τον Θεό και διδάχθηκαν στον κόσμο δια μέσου του Προφήτη Μουχάμμαντ. Οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι από τον καιρό του Αδάμ, έχουν υπάρξει χιλιάδες Προφήτες, συμπεριλαμβανομένων πολύ γνωστών μορφών όπως ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Δαβίδ και ο Ιησούς και ότι ο Μουχάμμαντ ήταν ο τελευταίος Προφήτης του Θεού.

Το Χάτζ έχει σχεδιαστεί για να αναπτύξει την θεϊκή συνείδηση ​​και την αίσθηση πνευματικής ανάτασης. Πιστεύεται επίσης ότι είναι μια ευκαιρία για να ψάξει κανείς την συγχώρεση για τις αμαρτίες που διέπραξε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο Προφήτης Μουχάμμαντ είπε ότι ένας άνθρωπος που διεξάγει το Χάτζ σωστά ¨θα επιστρέψει ως ένα νεογέννητο μωρό [ελεύθερο από όλες τις αμαρτίες].¨ το προσκύνημα επίσης επιτρέπει στους Μουσουλμάνους από όλο τον κόσμο, διαφορετικών χρωμάτων, γλωσσών, φυλών, και εθνικοτήτων, να έρθουν πιο κοντά σε ένα πνεύμα παγκόσμιας αδελφοσύνης για να λατρέψουν μαζί τον Ένα Θεό.

Έιντ Αλ-Άντχα

 

Παρόλο που μόνο οι προσκυνητές στην Μέκκα μπορούν να συμμετέχουν στο Χάτζ πλήρως, όλοι οι υπόλοιποι Μουσουλμάνοι στον κόσμο τους συντροφεύουν γιορτάζοντας το Έιντ Αλ-Άντχα, ή την Γιορτή της Θυσίας. Στις 10 του Δουλ Χίτζαχ, οι Μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο φορούν τα καλά τους, μαζεύονται το πρωί και παρακολουθούν μία ειδική προσευχή. Αυτό ακολουθείται από ένα μικρό κήρυγμα, μετά το οποίο όλοι σηκώνονται για να αγκαλιάσουν και να χαιρετίσουν ο ένας τον άλλο. Ο παραδοσιακός χαιρετισμός του Έιντ είναι το ¨Έιντ Μουμπάρακ¨ που σημαίνει ¨Ευλογημένη γιορτή.¨ στη συνέχεια, οι άνθρωποι κάνουν επισκέψεις στα σπίτια  και συμμετέχουν σε εορταστικά γεύματα με ειδικά πιάτα, ποτά και γλυκά. Τα παιδιά λαμβάνουν δώρα και γλυκά για αυτή την ευχάριστη περίσταση.

Επιπλέουν, όπως οι προσκυνητές στη Μέκκα, αυτοί οι Μουσουλμάνοι που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν κάποιο εξημερωμένο συνήθως ζώο, όπως ένα πρόβατο, το θυσιάζουν ως ένα σύμβολο για τη θυσία του Αβραάμ. Το κρέας διατίθεται στην οικογένεια, σε φίλους και σε φτωχούς ή αναξιοπαθούντες.

Το Έιντ Αλ-Άντχα είναι ένα τεράστιο θρησκευτικό γεγονός στις ζωές των Μουσουλμάνων. Συνήθως οι κοινότητες γιορτάζουν αυτή την περίσταση για μια περίοδο αρκετών ημερών.