Επιρροή του ισλαμικού πολιτισμού στον ευρωπαϊκό πολιτισμό στους τομείς της γλώσσας και της λογοτεχνίας
Η αραβική επιρροή δεν περιορίστηκε στην Ιβηρική Χερσόνησο, αλλά ήταν ένα μέσο για να φτάσει σε άλλες γλώσσες όπως τα γαλλικά
Επιρροή στον ευρωπαϊκό πολιτισμό στη λογοτεχνία και στην ποίηση
Οι δυτικοί και ιδιαίτερα οι Ισπανοί ποιητές επηρεάστηκαν πολύ από την αραβική λογοτεχνία. Η λογοτεχνία της ιπποσύνης, της ανδρείας, της αλληγορικής έκφρασης και των καλολογικών στοιχείων έφτασε στη δυτική λογοτεχνία μέσω της αραβικής λογοτεχνίας, ιδιαίτερα στην Ανδαλουσία. Ο διάσημος Ισπανός συγγραφέας Ιμπάνιες λέει: «Η Ευρώπη δεν ήξερε την ιπποσύνη ή την σχετική λογοτεχνία ή αίσθηση της τιμής της πριν την άφιξη των Αράβων στην Ανδαλουσία και την ευρεία παρουσία των ιπποτών και των ηρώων στις χώρες του νότου» (1)
Ο Ανδαλουσιανός Ιμπν Χαζμ και το διάσημο βιβλίο του «Ταούκ Αλ Χαμάμαχ» είχε μεγάλη επιρροή στους ποιητές στην Ισπανία και τη νότια Γαλλία, αφότου η ισλαμική κοινότητα αναμίχθηκε με την χριστιανική κοινότητα. Η αραβική γλώσσα ήταν η γλώσσα της χώρας και η γλώσσα των ανώτερων τάξεων. Σε πολλές χριστιανικές ισπανικές επαρχίες, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ποιητές συνήθιζαν να συναντιούνται στην αυλή του κυβερνήτη.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι αυτό που συνήθιζε να λαμβάνει χώρα στην αυλή του Σάνκο που αποτελείτο από 13 ’ραβες ποιητές, 12 Χριστιανούς ποιητές και έναν Εβραίο ποιητή. Ένα χειρόγραφο που χρονολογείται πίσω στην εποχή του Αλφόνσο του 10ου, βασιλιά της Καστίλης, βρέθηκε και περιείχε ένα πορτρέτο που απεικόνιζε μια συνάντηση μεταξύ δύο ποιητών, ενός ’ραβα και ενός Ευρωπαίου που τραγουδούσαν μαζί με τη συνοδεία λαούτου.
Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι ποιητές εκείνη την εποχή ήταν καλοί στο να συνθέτουν αραβική ποίηση. Γι’ αυτόν το λόγο ο Henry Maro λέει: «Η αραβική επιρροή στον πολιτισμό των λατινικών λαών δεν σταμάτησε μόνο στις καλές τέχνες αλλά επεκτάθηκε επίσης στην μουσική και την ποίηση». (2)
Αυτό που μας κάνει επίσης να αντιληφθούμε την επιρροή της αραβικής γλώσσας και της λογοτεχνίας της στους δυτικούς άνδρες των γραμμάτων εκείνα τα χρόνια είναι η αποστροφή του Dozy (3) στο βιβλίο του για το Ισλάμ, για το μήνυμα του Ισπανού συγγραφέα Αλ Φάρο, ο οποίος ήταν πολύ χολωμένος από την παραμέληση των λατινικών και των ελληνικών και τον ενθουσιασμό για μάθηση της μουσουλμανικής γλώσσας. Έλεγε: «Η τάξη των διανοούμενών μας έχει γοητευθεί από την αραβική λογοτεχνία και κατά συνέπεια έχει αμελήσει τα λατινικά και γράφει μόνο στη γλώσσα των κατακτητών τους».
’λλος ένας πιο πατριώτης σύγχρονος είχε πικραθεί πολύ από την κατάσταση και έγραψε: «Οι Χριστιανοί αδερφοί μου έχουν μαγευτεί από τα αραβικά ποιήματα και διηγήματα. Γι’ αυτό μελετούν τα έργα που έχουν γραφτεί από Μουσουλμάνους φιλόσοφους και λόγιους. Μαθαίνουν όχι για να τα αντικρούσουν και να τα ανατρέψουν αλλά για να μιμηθούν το στυλ των κλασσικών αραβικών.
Ποιος άλλος εκτός από τους θεολόγους διαβάζουν μεταφράσεις του Ευαγγελίου και της Βίβλου; Ποιος διαβάζει αυτές τις μέρες τις διαθήκες και τις προφητείες; Αλίμονο, η ανερχόμενη γενιά των ευφυών Χριστιανών δεν κατέχει άλλη λογοτεχνία και γλώσσα από τα αραβικά. Διαβάζουν μανιωδώς αραβικά βιβλία και στοιβάζουν στοκ από αυτά τα βιβλία στις βιβλιοθήκες τους στις υψηλότερες τιμές. Εξυμνούν παντού του αραβικούς θησαυρούς, ενώ αρνούνται να ακούσουν για χριστιανικά έργα όταν αναφέρονται. Ισχυρίζονται ότι τα χριστιανικά έργα δεν αξίζουν και είναι ανάξια προσοχής.
Τι λυπηρό που οι Χριστιανοί έχουν ξεχάσει τη γλώσσα τους. Σπανίως βρίσκεις έναν στους χίλιους Χριστιανούς που γράφει σε ένα φίλο του στη χριστιανική γλώσσα. Όσο για τα αραβικά, πόσο αμέτρητοι είναι αυτοί που μπορούν να δώσουν την καλύτερη έκφραση τους και να ξεπεράσουν τους ίδιους τους ’ραβες στην σύνθεση ποιημάτων.» (4)
Επιρροή της αραβικής γλώσσας στις ευρωπαϊκές γλώσσες
Σχετικά με την επιρροή της αραβικής γλώσσας στις ευρωπαϊκές γλώσσες, ο Dieter Meissner (5) λέει: «Η επιρροή της αραβικής γλώσσας, της γλώσσας της ανώτερης τάξης στις γλώσσες που μιλιούνται στην Ιβηρική χερσόνησο, έδωσε στα καστιλιάνικα, τα πορτογαλικά και τα καταλανικά μια ιδιαίτερη θέση μεταξύ των λατινικών γλωσσών.
Η αραβική επιρροή δεν περιορίστηκε στην Ιβηρική Χερσόνησο, αλλά ήταν ένα μέσο για να φτάσει σε άλλες γλώσσες όπως τα γαλλικά. (6)
Δεν είναι ανάγκη να θυμηθούμε όλες τις αραβικές λέξεις που πήραν το δρόμο τους για διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες σε διάφορους τομείς της ζωής. Έχουν σχεδόν την ίδια μορφή όπως στα αραβικά, όπως cotton, damask, musk, syrup, jar, lemon, και zero.
Υπάρχει ένας ατέλειωτος κατάλογος τέτοιων λέξεων. Επ’ αυτού, θα επισημάνουμε μόνο τη δήλωση του καθηγητή Michael: «Η Ευρώπη οφείλει πολλά για τη λογοτεχνία της στις αραβικές χώρες και στους αραβικούς λαούς που έζησαν στην αραβική περιοχή της Συρίας. Η Ευρώπη είναι καταϋποχρεωμένη στο μεγαλύτερο μέρος της σε εκείνες τις ενεργές δυνάμεις που έκαναν τον ευρωπαϊκό μεσαίωνα διαφορετικό σε πνεύμα και φαντασία από τον κόσμο που υπόκειντο στο πνεύμα της».(7)
πηγή: islamstory.com
———————————————-
(1) Musata al-Siba`i: Min raw`i hadaratna (From the wonders of our civilization -Από τα θαύματα του πολιτισμού μας) σελ. 42
(2) Ahmad Darwish: Nazaryat Al-Adab Al-Moqaran, (Theory of comparative literature and its manifestations in Arabic literature Θεωρία συγκριτικής λογοτεχνίας και οι εκδηλώσεις της στην αραβική λογοτεχνία), σελ. 194, 195
(3) Reinhart Pieter Anne Dozy, (1235-1300 AH 1820-1883 AD), ένας οριενταλιστής από την Ολλανδία.
(4) Mustafa al-Siba`i: Min raw`i hadaratna (Από τα θαύματα του πολιτισμού μας) σελ. 43
(5) Καθηγητής της επιστήμης λατινικών γλωσσών στο Πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ.
(6) Dieter Meissner: Arab, Islamic civilization in Andalusia, (Αραβικός, ισλαμικός πολιτισμός στην Ανδαλουσία) σελ. 651
(7) Mustafa al-Siba`i: Min raw`i hadaratna (Από τα θαύματα του πολιτισμού μας) σελ. 44