Η Δημιουργία Του Σύμπαντος

Σε κάθε εποχή, ο άνθρωπος πάντα αναρωτιόταν πώς προήλθε αυτό το σύμπαν που διακρίνεται από συνέπεια και συνοχή. Πού αποσκοπεί, πώς λειτουργούν οι νόμοι που διατηρούν την τάξη και την ισορροπία που το διέπει. Για αιώνες ολόκληρους, οι επιστήμονες και οι στοχαστές διεξήγαν εκτεταμένες έρευνες σχετικά με το θέμα αυτό και δημιούργησαν αρκετές νέες θεωρίες.

Η επικρατούσα άποψη τον 19ο αιώνα ήταν ότι το σύμπαν ήταν μια συλλογή ύλης απέραντης σε μέγεθος, που υπήρχε από την αιωνιότητα και θα εξακολουθήσει να υπάρχει για πάντα.

Θέτοντας τη βάση για την υλιστική φιλοσοφία, η άποψη αυτή αποκήρυσσε την ύπαρξη ενός Δημιουργού, ενώ υποστήριζε ότι το σύμπαν δεν είχε ούτε αρχή ούτε τέλος.
. . .. . . . . . . . . . . . . .
Ο υλισμός είναι ένα σύστημα σκέψης που θεωρεί ότι η ύλη είναι το μόνο απόλυτο ον και αρνείται την ύπαρξη ο,τιδήποτε άλλου εκτός της ύλης. Έχοντας τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα και καθώς κέρδιζε ολοένα και περισσότερο έδαφος τον 19ο αιώνα, το σύστημα αυτό της σκέψης έγινε διάσημο με τη μορφή του διαλεκτικού υλισμού του Καρλ Μαρξ.

Οι υλιστές πίστευαν ότι το πρότυπο του απέραντου σύμπαντος ήταν η πλέον σημαντική βάση των αθεϊστικών φιλοσοφιών τους. Για παράδειγμα, στο βιβλίο του Θεμελιώδεις Αρχές της Φιλοσοφίας, ο υλιστής φιλόσοφος Τζωρτζ Πόλιτζερ ισχυριζόταν ότι «το σύμπαν δεν ήταν ένα αντικείμενο που είχε δημιουργηθεί» και πρόσθετε «Αν είχε δημιουργηθεί, θα έπρεπε να το έχει δημιουργήσει ο Θεός ακαριαία και από το μηδέν».

Όταν ο Πόλιτζερ υπονοούσε ότι το σύμπαν δεν είχε δημιουργηθεί από το μηδέν, βασιζόταν σ΄ ένα πρότυπο στατικού σύμπαντος του 19ου αιώνα, και πίστευε ότι έθετε έναν επιστημονικό ισχυρισμό.

Ωστόσο, η επιστήμη και η τεχνολογία που αναπτύχθηκαν τον 20ο αιώνα τελικά κατέρριψαν την πρωτόγονη αυτή ιδέα που ονομάζεται υλισμός. Ανακαλύφθηκε ότι το σύμπαν δεν είναι σταθερό όπως υποστήριζαν οι υλιστές, για την ακρίβεια αποδείχτηκε το αντίθετο, ότι δηλαδή συνεχώς επεκτείνεται. Εξάλλου, αποδείχθηκε με πολλές παρατηρήσεις και υπολογισμούς ότι το σύμπαν είχε μια αρχή και ότι δημιουργήθηκε από το μηδέν με μια μεγάλη έκρηξη.

Σήμερα, τα δεδομένα αυτά είναι αποδεκτά από ολόκληρο τον κόσμο της επιστήμης. Και η ανακάλυψη αυτών των σπουδαιότατων δεδομένων κατέστη εφικτή ως αποτέλεσμα των επαναστατικών παρατηρήσεων και πορισμάτων.
. . . .. . . . . . . . . .

το 1929, στο αστεροσκοπείο Μάουντ Γουίλσον της Καλιφόρνια, ένας Αμερικανός αστρονόμος με το όνομα Έντουιν Χαμπλ έκανε μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην ιστορία της αστρονομίας. Ενώ παρατηρούσε τα άστρα με ένα γιγάντιο τηλεσκόπιο, ανακάλυψε ότι εξέπεμπαν ένα κοκκινωπό φως η ένταση του οποίου ήταν ανάλογη με την απόστασή τους. Αυτό σήμαινε ότι τα άστρα «απομακρύνονταν» από κοντά μας.

Κι αυτό συνέβαινε επειδή, σύμφωνα με τους αναγνωρισμένους κανόνες της φυσικής, τα φάσματα των φωτεινών ακτινών που ταξιδεύουν προς το σημείο παρατήρησης τείνουν προς το μενεξεδί χρώμα, ενώ τα φάσματα των φωτεινών ακτινών που απομακρύνονται από το σημείο παρατήρησης τείνουν προς το κόκκινο.

 Κατά τη διάρκεια των παρατηρήσεων του Χαμπλ, το φως από τα άστρα ανακαλύφθηκε ότι έτεινε προς το κόκκινο. Αυτό σήμαινε ότι διαρκώς απομακρύνονταν από κοντά μας.
Πριν από πολύ καιρό, ο Χαμπλ έκανε άλλη μία σπουδαία ανακάλυψη: τα αστέρια και οι γαλαξίες απομακρύνονται όχι μόνο από εμάς, αλλά και μεταξύ τους. Το μόνο συμπέρασμα που θα μπορούσε να συναχθεί από ένα σύμπαν όπου τα πάντα απομακρύνονται μεταξύ τους είναι ένα σύμπαν που διαρκώς «επεκτείνεται».

Προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα την ιδέα αυτή, το σύμπαν μπορεί να θεωρηθεί ως η επιφάνεια ενός μπαλονιού που διογκώνεται. Όπως ακριβώς τα σημεία της επιφάνειας ενός μπαλονιού απομακρύνονται μεταξύ τους καθώς διογκώνεται το μπαλόνι, με τον ίδιο τρόπο τα αντικείμενα στο διάστημα απομακρύνονται μεταξύ τους καθώς το διάστημα ακατάπαυστα επεκτείνεται.

Στην πραγματικότητα, αυτό αποτελεί μια θεωρητική ανακάλυψη που είχε γίνει αρκετά νωρίτερα. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος θεωρείται ως ο μεγαλύτερος επιστήμονας του 20ου αιώνα, μετά τους υπολογισμούς που έκανε στη θεωρητική φυσική, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν δεν μπορούσε να είναι στατικό. Παρόλα αυτά, έθαψε την ανακάλυψή του αυτή, απλώς και μόνο για να μην έρθει σε σύγκρουση με το ευρέως αποδεκτό πρότυπο του στατικού σύμπαντος που επικρατούσε στην εποχή του. Αργότερα, ο Αϊνστάιν επρόκειτο να αναγνωρίσει την πράξη του αυτή ως το μεγαλύτερο σφάλμα της σταδιοδρομίας του.
. . . . . . . . . . .. .. . . . .

Τι συνεπαγόταν η επέκταση του σύμπαντος;
Η επέκταση του σύμπαντος συνεπαγόταν ότι αν μπορούσε να ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, το σύμπαν θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι είχε προέλθει από ένα και μόνο σημείο. Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι αυτό το ένα και μοναδικό σημείο όπου κατέφευγε όλη η ύλη του σύμπαντος θα έπρεπε να έχει μηδενικό όγκο και απεριόριστη πυκνότητα. Το σύμπαν είχε προκληθεί από την έκρηξη αυτού του ενός και μοναδικού σημείου με τον μηδενικό όγκο.

Η μεγάλη έκρηξη που σηματοδότησε την έναρξη του σύμπαντος ονομάστηκε Μπιγκ Μπανγκ και η θεωρία άρχισε επίσης να αποκαλείται με την ίδια ονομασία.
. . . . . . . . . . . . .

Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι ο μηδενικός όγκος είναι μια θεωρητική έκφραση που χρησιμοποιείται για λόγους περιγραφικούς. Η επιστήμη μπορεί να προσδιορίσει την έννοια της μηδενικότητας, που ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης κατανόησης, μόνο αν την εκφράσει ως το σημείο με μηδενικό όγκο. Στην πραγματικότητα, ένα σημείο χωρίς όγκο σημαίνει μηδενικότητα.

Έτσι, το σύμπαν άρχισε να υπάρχει από τη μηδενικότητα. Με άλλα λόγια, δημιουργήθηκε. Το γεγονός αυτό, το οποίο ανακαλύφθηκε από τη σύγχρονη φυσική μόλις τον 20ο αιώνα, διατυπώθηκε στο Κοράνι πριν από 14 αιώνες:
«Αυτός είναι ο Δημιουργός των ουρανών και της γης» (Σούρα ελ-Εναμ: 101)

Η θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ απέδειξε ότι στην αρχή όλα τα πράγματα στο σύμπαν ήταν ένα κομμάτι και κατόπιν χωρίστηκαν. Το γεγονός αυτό, το οποίο αποκαλύφθηκε από τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ και πάλι διατυπώθηκε στο Κοράνι πριν από 14 αιώνες, όταν ο άνθρωπος είχε πολύ περιορισμένες γνώσεις για το σύμπαν:

Δεν βλέπουνε οι άπιστοι πως τα ουράνια και η γη μαζί είναι ραμμένα, και ύστερα
Εμείς τις βελονιές χωρίσαμε … (Σούρα ελ-Ενμπιγιά, 30)
Με αυτή τη ρήση εννοείται ότι η ύλη στο σύνολό της δημιουργήθηκε με μια Μεγάλη Έκρηξη από ένα και μοναδικό σημείο, και διαμόρφωσε το σημερινό σύμπαν αφού διασπάστηκε σε κομμάτια.

Η επέκταση του σύμπαντος είναι ένα από τα πιο σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από το μηδέν. Αν και το γεγονός αυτό δεν ανακαλύφθηκε από την επιστήμη παρά τον 20ο αιώνα, ο Θεός μας έχει ενημερώσει για την πραγματικότητα αυτή στο Κοράνι που αποκαλύφθηκε πριν από 1.400 χρόνια:

Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε χτίσει το σύμπαν με την (δημιουργική Μας) δύναμη, και, αληθινά, Εμείς είμαστε αυτοί που σταθερά το επεκτείνουμε. (Σουράτ αντ-Νταριγιάτ, 47)
. . . . . . . . . . . . . . . . . .

Το Μπιγκ Μπανγκ αποτέλεσε μια κατάδηλη ένδειξη ότι το σύμπαν «δημιουργήθηκε από το μηδέν», με άλλα λόγια, ότι δημιουργήθηκε από το Θεό. Για το λόγο αυτό, οι αστρονόμοι που έχουν αφοσιωθεί στην υλιστική φιλοσοφία συνέχισαν να εναντιώνονται στην ιδέα του Μπιγκ Μπανγκ και να υπερασπίζονται την αντίληψη του ατέρμονος σύμπαντος. Ο λόγος για την προσπάθεια αυτή που κατέβαλαν αποκαλύφθηκε στα λόγια του Άρθουρ Έντινγκτον, μια από τις ηγετικές μορφές υλιστών φυσικών που είπε: Από τη φιλοσοφική άποψη, η έννοια μιας απροσδόκητης έναρξης στην παρούσα τάξη της Φύσης είναι αποκρουστική για μένα.

Ένας άλλος υλιστής, ο εξέχων ‘Αγγλος αστρονόμος Σερ Φρεντ Χόιλ ήταν ένας από τους πρώτους που ενοχλήθηκε από τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ. Στα μέσα του αιώνα, ο Χόιλ πρωτοστάτησε σε μια θεωρία που αποκαλέστηκε η σταθερή-κατάσταση η οποία ήταν παρόμοια με την άποψη του διαρκούς σύμπαντος του 19ου αιώνα. Η θεωρία της σταθερής-κατάστασης υποστήριζε ότι το σύμπαν όχι μόνο ήταν άπειρο σε μέγεθος αλλά και αιώνιο σε διάρκεια. Με μοναδικό έκδηλο στόχο την υποστήριξη της υλιστικής φιλοσοφίας, αυτή η θεωρία ήταν απόλυτα αντίθετη προς τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ, η οποία υποστήριζε ότι το σύμπαν είχε ένα σημείο έναρξης.

Όσοι αμύνθηκαν υπέρ της θεωρίας της σταθερής κατάστασης αντιτάχθηκαν προς το Μπιγκ Μπανγκ για αρκετά χρόνια. Η επιστήμη, ωστόσο, λειτουργούσε εναντίον τους.
. . . . . . . . . . . . . . . . .

Το 1948, ο Τζωρτζ Γκάμοφ επινόησε μια άλλη ιδέα που αφορούσε στο Μπιγκ Μπανγκ. Δήλωσε ότι μετά την διαμόρφωση του σύμπαντος από μια ισχυρή έκρηξη, ένα πλεόνασμα ακτινοβολίας θα έπρεπε να έχει δημιουργηθεί στο σύμπαν και να έχει απομείνει από την έκρηξη αυτή. Επιπλέον, αυτή η ακτινοβολία έπρεπε να διαχέεται ομοιόμορφα απ΄ άκρη σ΄ άκρη μέσα στο σύμπαν.
Η απόδειξη αυτή η οποία «θα έπρεπε να έχει υπάρξει» έμελλε σύντομα να ανακαλυφθεί. Το 1965, δύο ερευνητές με τα ονόματα Άρνο Πενζίας και Ρόμπερτ Γουίλσον ανακάλυψαν τα κύματα αυτά κατά τύχη.

 Η ακτινοβολία αυτή, που αποκαλείται «κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου» δεν φαίνεται ότι εξέπεμπε από μια συγκεκριμένη πηγή αλλά μάλλον διαπερνούσε ολόκληρο το σύμπαν. Έτσι γινόταν κατανοητό ότι αυτή η ακτινοβολία είχε απομείνει από τα πρώτα στάδια του Μπιγκ Μπανγκ. Οι Πενζίας και Γουίλσον έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψή τους.

Το 1989, η ΝΑΣΑ έστειλε τον δορυφόρο Κοσμικής Ακτινοβολίας Υποβάθρου (COBE) στο διάστημα προκειμένου να διεξάγει έρευνες σχετικά με την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου.

Χρειάστηκαν μόνο οκτώ λεπτά για τον COBE να επαληθεύσει τους υπολογισμούς των Πενζίας και Γουίλσον. Ο COBE είχε ανακαλύψει τα ευρήματα μιας ισχυρής έκρηξης που είχε συντελεστεί κατά την έναρξη του σύμπαντος.
Οριζόμενο ως η μεγαλύτερη αστρονομική ανακάλυψη όλων των εποχών, το πόρισμα αυτό απερίφραστα και καταφανώς αποδείκνυε τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ.

Ένα άλλο σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο για το Μπιγκ Μπανγκ ήταν η ποσότητα υδρογόνου και ήλιου στο διάστημα. Κατά τις έρευνες, γινόταν κατανοητό ότι η συγκέντρωση υδρογόνου-ήλιου στο διάστημα βρισκόταν σε συμφωνία με τους θεωρητικούς υπολογισμούς της συγκέντρωσης υδρογόνου-ήλιου που απέμεναν από το Μπιγκ Μπανγκ. Αν το σύμπαν δεν είχε σημείο έναρξης και αν είχε υπάρξει από την αιωνιότητα, το στοιχείο του υδρογόνου θα έπρεπε ήδη να έχει εντελώς αναλωθεί και να έχει μετατραπεί σε ήλιο.
. . . . . . . . . . . . . .

Όλα αυτά τα πειστικά αποδεικτικά στοιχεία έκαναν την επιστημονική κοινότητα να ενστερνιστεί τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ. Το πρότυπο του Μπιγκ Μπανγκ ήταν το πιο πρόσφατο σημείο στο οποίο έφτασε η επιστήμη αναφορικά με την καταγωγή του σύμπαντος.

Υπερασπιζόμενος τη θεωρία της σταθερής κατάστασης μαζί με τον Φρεντ Χόιλ για χρόνια, ο Ντένις Σιάμα περιέγραψε την τελική θέση στην οποία είχαν καταλήξει αφότου είχαν αποκαλυφθεί όλες οι αποδείξεις για τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ. Ο Σιάμα δήλωσε ότι είχε υπερασπιστεί τη θεωρία της σταθερής κατάστασης, όχι επειδή τη θεωρούσε ως έγκυρη, αλλά επειδή ευχόταν να είναι έγκυρη. Ο Σιάμα συνεχίζοντας αναφέρει ότι καθώς οι αποδείξεις άρχισαν να συσσωρεύονται, έπρεπε να παραδεχθεί ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει και ότι η θεωρία της σταθερής κατάστασης έπρεπε να απορριφθεί.

Ο Καθηγητής Τζωρτζ Έιμπελ από το Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια επίσης αποδέχεται τον τελικό θρίαμβο του Μπιγκ Μπανγκ και δηλώνει ότι τα σύγχρονα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες αποδεικνύουν ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε εκατομμύρια χρόνια πριν με το Μπιγκ Μπανγκ. Ομολογεί ότι δεν έχει άλλη επιλογή εκτός από το να αποδεχθεί τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ.
. . . . . . . . . . . . . .

Με τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ, ο μύθος της «αέναης ύλης» που αποτέλεσε τη βάση για την υλιστική θεωρία αποβάλλεται στα απορρίμματα της ιστορίας. Όμως, τι υπήρχε πριν το Μπιγκ Μπανγκ και ποια ήταν η δύναμη που δημιούργησε το σύμπαν με την ισχυρή αυτή έκρηξη όταν ήταν «ανύπαρκτο»;

Το ερώτημα αυτό σίγουρα υπονοεί, σύμφωνα με τα λεχθέντα του Άρθουρ Έντινγκτον, το «από τη φιλοσοφική άποψη αποκρουστικό» γεγονός για τους υλιστές, δηλαδή, την ύπαρξη ενός Δημιουργού. Ο διάσημος αθεϊστής φιλόσοφος Άντονι Φλου σχολιάζει σχετικά με το θέμα αυτό:
Είναι διαβόητο ότι η εξομολόγηση είναι καλή για την ψυχή. Θα ξεκινήσω λοιπόν εξομολογούμενος ότι ο αθεϊστής κατά την άποψη του Στράτωνα θα πρέπει να βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση εξαιτίας της σύγχρονης κοσμολογικής ομοφωνίας. Και αυτό επειδή φαίνεται ότι οι κοσμολόγοι αρχίζουν να προσφέρουν επιστημονικές αποδείξεις ότι το σύμπαν είχε όντως μια αρχή.

Πολλοί επιστήμονες που δεν προετοιμάζονται στα τυφλά να γίνουν αθεϊστές, έχουν παραδεχθεί το ρόλο του παντοκράτορα Δημιουργού στη δημιουργία του σύμπαντος. Αυτός ο Δημιουργός πρέπει να είναι ένα ον το Οποίο έχει δημιουργήσει τόσο την ύλη όσο και τον χρόνο, το Οποίο ωστόσο είναι ανεξάρτητο και από τα δύο αυτά στοιχεία. Ο διάσημος αστροφυσικός Χιου Ρος έχει να αναφέρει τα ακόλουθα:

Αν η αρχή του χρόνου είναι ταυτόχρονη με την αρχή του σύμπαντος, όπως ισχυρίζεται το θεώρημα του διαστήματος, τότε η αιτία του σύμπαντος πρέπει να είναι κάποια οντότητα που λειτουργεί σε μια διάσταση του χρόνου εντελώς ανεξάρτητη και προϋπάρχουσα της διάστασης του χρόνου του κόσμου. Το συμπέρασμα αυτό μας υποδεικνύει ότι ο Θεός δεν είναι το ίδιο το σύμπαν, ούτε εμπεριέχεται ο Θεός μέσα στο σύμπαν.

Ναι, η ύλη και ο χρόνος δημιουργούνται από τον μεγαλοδύναμο Δημιουργό ο Οποίος είναι ανεξάρτητος από όλες αυτές τις έννοιες. Ο Δημιουργός αυτός είναι ο Θεός, ο Οποίος είναι ο Κύριος των ουρανών και της γης.
. . . . . . . . . . . .

Στην πραγματικότητα, το Μπιγκ Μπανγκ προκάλεσε ακόμα σημαντικότερα προβλήματα για τους υλιστές απ΄ ότι οι προαναφερθείσες εξομολογήσεις του αθεϊστή φιλόσοφου, ’ντονι Φλου. Γιατί το Μπιγκ Μπανγκ όχι μόνο αποδεικνύει περίτρανα ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από το μηδέν, αλλά επίσης ότι δημιουργήθηκε με ένα πολύ οργανωμένο, συστηματικό κι ελεγχόμενο τρόπο.

Το Μπιγκ Μπανγκ συντελέστηκε με την έκρηξη του σημείου που περιείχε όλη την ύλη και την ενέργεια του σύμπαντος και με την διασπορά του στο διάστημα προς όλες τις κατευθύνσεις με τρομακτική ταχύτητα. Από την ύλη και την ενέργεια αυτή, προέκυψε μια σπουδαία ισορροπία που περιελάμβανε γαλαξίες, άστρα, τον ήλιο, τη γη και άλλα ουράνια σώματα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν νόμοι που ονομάζονται «νόμοι της φυσικής», οι οποίοι είναι σταθεροί για ολόκληρο το σύμπαν και παραμένουν αμετάβλητοι.

Οι νόμοι της φυσικής που προέκυψαν με το Μπιγκ Μπανγκ δεν μετεβλήθησαν σε όλη την περίοδο των 15 δισεκατομμυρίων ετών. Εκτός αυτού, οι εν λόγω νόμοι στηρίζονται σε υπολογισμούς τόσο σχολαστικούς που ακόμα και μια παραλλαγή ενός χιλιοστού από τις τρέχουσες τιμές τους θα κατέληγε στην καταστροφή ολόκληρης της δομής και διαμόρφωσης του σύμπαντος.

Όλα αυτά αποδεικνύουν μια τέλεια τάξη που προέκυψε μετά το Μπιγκ Μπανγκ.
Οι εκρήξεις, ωστόσο, δεν έχουν ως αποτέλεσμα την τάξη. Όλες οι εκρήξεις που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο παρατήρησης τείνουν να επιφέρουν ζημίες, να αποσυνθέτουν και να καταστρέφουν ό,τι υπάρχει. Εάν επρόκειτο να μας παρουσιαστεί μια ιδιαίτερα λεπτομερής τάξη μετά από μια έκρηξη, τότε ίσως να καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε μια «ευφυής» παρέμβαση πίσω από αυτή την έκρηξη και ότι όλα τα κομμάτια που διασκορπίστηκαν από την έκρηξη αναγκάστηκαν να κινηθούν με τρόπο κατεξοχήν ελεγχόμενο.

Ο Σερ Φρεντ Χόιλ, ο οποίος τελικά αναγκάστηκε να παραδεχθεί τη θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ μετά από πολλά χρόνια αντίθεσης που είχε διατυπώσει, εκφράζει την κατάσταση πολύ ωραία:

Η θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ ισχυρίζεται ότι το σύμπαν ξεκίνησε με μία και μοναδική έκρηξη. Παρόλα αυτά, όπως φαίνεται, μια έκρηξη το μόνο που κάνει είναι να διασκορπίζει ύλη, ενώ το Μπιγκ Μπανγκ παραδόξως προκάλεσε το αντίθετο αποτέλεσμα δηλαδή βλέπουμε την ύλη να συνδέεται γερά και συνεκτικά με τη μορφή γαλαξιών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν μια σπουδαία τάξη προέκυψε από μια έκρηξη, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι η επέμβαση ενός Δημιουργού λαμβάνει ενεργό μέρος σε κάθε στάδιο της έκρηξης αυτής.

. . . . . . . . . . . . . . .
Μια άλλη πλευρά αυτής της εξαιρετικής τάξης που δημιουργήθηκε στο σύμπαν μετά το Μπιγκ Μπανγκ είναι η δημιουργία ενός «κατοικήσιμου σύμπαντος». Οι συνθήκες για τη δημιουργία ενός κατοικήσιμου πλανήτη είναι τόσες πολλές και τόσο πολυσύνθετες που είναι αδύνατον να σκεφθούμε ότι η δημιουργία αυτή είναι το αποτέλεσμα τυχαίας σύμπτωσης.

Ο Πωλ Ντέιβις, ένα διάσημος καθηγητής της θεωρητικής επιστήμης, διατύπωσε στο τέλος των υπολογισμών που έκανε σχετικά με το ρυθμό επέκτασης του σύμπαντος, ότι ο ρυθμός αυτός είναι ασύλληπτα ευαίσθητος. Ο Ντέιβις αναφέρει:

Η σχολαστική μέτρηση θέτει το ρυθμό επέκτασης πολύ κοντά σε μια κριτικής σημασίας τιμή στην οποία το σύμπαν θα ξεφύγει από την ίδια του τη βαρύτητα και θα αρχίσει να επεκτείνεται ατελεύτητα. Ελάχιστα πιο αργός αν γινόταν ο ρυθμός αυτός, ο κόσμος θα κατέρρεε, ενώ αν ήταν λίγο γρηγορότερος, τότε η κοσμική ύλη θα είχε εδώ και πολύ καιρό εντελώς διασκορπιστεί. Το Μπιγκ Μπανγκ, προφανώς, δεν ήταν μια παλιά έκρηξη, αλλά μια έκρηξη εξαιρετικά οργανωμένης έκτασης και σπουδαιότητας.

Ο διάσημος φυσικός Καθ. Στέφεν Χόκινγκ δηλώνει στο βιβλίο του Μια Σύντομη Ιστορία του Χρόνου, ότι το σύμπαν στηρίζεται σε υπολογισμούς και ισορροπίες που διέπονται από ρυθμίσεις οι οποίες είναι τελειότερες από όσο μπορούμε να συλλάβουμε με το νου μας. Ο Χόκινγκ αναφέρει σε σχέση με το ρυθμό επέκτασης της σύμπαντος:

Αν ο ρυθμός επέκτασης ένα δευτερόλεπτο μετά τη μεγάλη έκρηξη είχε μειωθεί έστω και με αναλογία 1 προς 100.000.000.000.000.000 το σύμπαν θα είχε καταρρεύσει εκ νέου προτού καν φτάσει ποτέ το σημερινό του μέγεθος.
Ο Πωλ Ντέιβις επίσης αποσαφηνίζει την αναπόφευκτη συνέπεια που θα προέκυπτε από αυτές τις απίστευτα ακριβείς ισορροπίες και υπολογισμούς:

Είναι δύσκολο να αντισταθούμε στην εντύπωση ότι η σημερινή δομή του σύμπαντος, εμφανώς τόσο ευαίσθητη ακόμα και στις παραμικρές μεταβολές στους αριθμούς, είναι το αποτέλεσμα μιας σχολαστικής κι ενδελεχούς σκέψης. Η φαινομενικά υπερφυσική σύμπτωση αριθμητικών τιμών που η φύση απέδωσε στις θεμελιώδεις σταθερές της πρέπει να παραμένει η πιο πειστική απόδειξη για ένα στοιχείο κοσμικού σχεδιασμού.

Σε σχέση με το ίδιο γεγονός, ένα Αμερικανός καθηγητής Αστρονομίας, ο Τζωρτζ Γκρήνσταιν, γράφει στο βιβλίο του Το Συμβιωτικό Σύμπαν:

Καθώς ερευνούμε όλες τις αποδείξεις, επισταμένως εγείρεται ο συλλογισμός ότι κάποια υπερφυσική ενέργεια πρέπει να συμμετέχει στη διαδικασία αυτή.
. . . . . . . . . . .

Εν συντομία, όταν εξετάζουμε το μεγαλειώδες σύστημα που διέπει το σύμπαν, βλέπουμε ότι η ύπαρξη του σύμπαντος και οι λειτουργίες του στηρίζονται σε υπερβολικά ευαίσθητες ισορροπίες και μια τάξη υπερβολικά πολυσύνθετη για να μπορέσουμε να την εξηγήσουμε με βάση μόνο τις συμπτωματικές αιτίες. Όπως είναι εμφανές, δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση αυτή η ευαίσθητη ισορροπία και τάξη να έχουν δημιουργηθεί μόνες τους και να θεωρούνται προϊόντα σύμπτωσης μετά από μια μεγάλη έκρηξη.

Η διαμόρφωση μιας τέτοιας τάξης μετά από μια έκρηξη όπως ήταν το Μπιγκ Μπανγκ αποτελεί την απτή απόδειξη μιας υπερφυσικής δημιουργίας.

Αυτό το μοναδικό σχέδιο και τάξη στο σύμπαν σίγουρα αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός Δημιουργού με ατελεύτητη γνώση, δύναμη κα σοφία, ο Οποίος έχει δημιουργήσει την ύλη από το μηδέν και ο Οποίος την ελέγχει και την διαχειρίζεται εις το διηνεκές. Ο Δημιουργός αυτός είναι ο Θεός, ο Κύριος όλων των κόσμων.