Η Κατάρρευση Του Δαρβινισμού Και Το Γεγονός Της Δημιουργίας 3
Στον 20ο αιώνα, η θεωρία της εξέλιξης αναιρέθηκε όχι μόνο από τη μοριακή βιολογία αλλά και από την παλαιοντολογία, δηλαδή από την επιστήμη των απολιθωμάτων. Δεν βρέθηκε ποτέ κανένα λείψανο απολιθώματος που να υποστηρίζει την εξέλιξη. Τα απολιθώματα είναι τα απομεινάρια των έμβιων όντων που έζησαν στο παρελθόν.
Οι σκελετικές δομές των έμβιων όντων, τα σώματα των οποίων γρήγορα μονώνονται από τον αέρα, μπορούν να διατηρηθούν ανέπαφα. Τα απομεινάρια αυτά μας δίνουν πληροφορίες σχετικά με την ιστορία της ζωής πάνω στη γη. Με τον τρόπο αυτό, η καταγραφή των απολιθωμάτων είναι το στοιχείο εκείνο που προσφέρει επιστημονικές απαντήσεις στο ερώτημα της καταγωγής των έμβιων όντων.
Η εξελικτική θεωρία ισχυρίζεται ότι όλα τα ζωντανά πλάσματα προέρχονται από έναν κοινό πρόγονο. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η προέλευση τόσων ποικιλόμορφων πλασμάτων έγινε μέσω μικρών και διαδοχικών μεταβολών σε μια μακρά περίοδο χρόνου. Η θεωρία υποστηρίζει ότι αρχικά δημιουργήθηκαν οι μονοκύτταροι οργανισμοί οι οποίοι κατόπιν σε εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετατράπηκαν σε θαλάσσια ασπόνδυλα και ψάρια αντίστοιχα. Αυτά τα ψάρια αργότερα υποτίθεται ότι εμφανίστηκαν στη γη και μετατράπηκαν σε ερπετά.
Η ιστορία συνεχίζεται και αναφέρει ότι τα πουλιά και τα θηλαστικά εξελίχθηκαν από τα ερπετά. Για να είναι βάσιμος ένας τέτοιος ισχυρισμός, θα πρέπει να υπήρξαν άπειρα ενδιάμεσα είδη συνδέοντας το ένα έμβιο ον μ΄ ένα άλλο. Για παράδειγμα, αν τα ερπετά πραγματικά είχαν εξελιχθεί σε πουλιά, τότε αμέτρητα πλάσματα, μισά πουλιά μισά ερπετά, θα έπρεπε να έχουν ζήσει σε κάποια περίοδο. Και αυτά τα ενδιάμεσα πλάσματα θα πρέπει να είχαν ατελή, ημι-ανεπτυγμένα όργανα. Ο Δαρβίνος ονόμασε αυτά τα υποθετικά πλάσματα μεταβατικές μορφές. Γνώριζε ότι, προκειμένου να στηρίξει τη θεωρία του, τα απομεινάρια αυτών των ενδιάμεσων μορφών έπρεπε να βρεθούν στις καταγραφές των απολιθωμάτων.
Στην Καταγωγή των Ειδών έγραψε:Αν η θεωρία μου είναι αληθής, θα πρέπει να έχουν υπάρξει αμέτρητες ενδιάμεσες ποικιλίες, που συνδέουν με ακόμα στενότερη σχέση όλα τα είδη της ίδιας ομάδας Συνεπώς, αποδείξεις της πρότερης ύπαρξής τους θα μπορούσαν να βρεθούν μόνο ανάμεσα στα απομεινάρια των απολιθωμάτων. (Κάρολος Δαρβίνος, Η Καταγωγή των Ειδών, 1η έκδ., σελ. 179)Παρόλα αυτά, ο Δαρβίνος ήξερε πολύ καλά ότι η καταγραφή των απολιθωμάτων δεν περιείχε καμιά από αυτές τις υποθετικές ενδιάμεσες μορφές.
Για τον λόγο αυτό, αφιέρωσε ένα ειδικό κεφάλαιο στο εν λόγω θέμα στο βιβλίο του και έθεσε μερικά ερωτήματα που εξέφραζαν κάποιο προβληματισμό:Γιατί, αν τα είδη έχουν προέλθει από άλλα είδη με τέλειες βαθμιαίες μεταβάσεις, δεν βλέπουμε παντού αμέτρητες μεταβατικές μορφές; Μα, καθώς σύμφωνα με την παρούσα θεωρία αμέτρητες μεταβατικές μορφές πρέπει να έχουν υπάρξει, γιατί δεν τις βρίσκουμε ενσωματωμένες σε αμέτρητους αριθμούς στον εξωτερικό φλοιό της γης; (Κάρολος Δαρβίνος, Η Καταγωγή των Ειδών, 1η έκδ., σελ. 172)Ο Δαρβίνος είχε υποθέσει ότι τέτοιου είδους μεταβατικές μορφές θα έρχονταν στην επιφάνεια όταν η καταγραφή των απολιθωμάτων ως πηγών θα αποτελούσε το αντικείμενο μιας προσεκτικότερης έρευνας.
Συνεπώς, οι οπαδοί της εξελικτικής θεωρίας που τον ενστερνίζονταν εξέτασαν τα γεωλογικά στρώματα σε ολόκληρο τον κόσμο για 140 περίπου χρόνια ώστε να ανακαλύψουν αυτά τα απολιθώματα που έλειπαν.Όλες αυτές οι προσπάθειες έληξαν με μεγάλη απογοήτευση. Οι μεταβατικές μορφές που είχε φανταστεί ο Δαρβίνος παρέμειναν απλώς αυτό: αποκυήματα της φαντασίας.
Ο άγγλος παλαιοντολόγος Ντέρεκ Έιτζερ παραδέχεται το γεγονός, αν και ο ίδιος πιστεύει στην θεωρία της εξέλιξης: Προκύπτει το θέμα ότι εάν εξετάσουμε τις καταγραφές των απολιθωμάτων με κάθε λεπτομέρεια, είτε σε επίπεδο τάξεων είτε σε επίπεδο ειδών, ανακαλύπτουμε επανειλημμένως μια εξέλιξη όχι βαθμιαία, αλλά μια ξαφνική έκρηξη μιας ομάδας εις βάρος κάποιας άλλης. (Ντέρεκ Έιτζερ, Πρακτικά της Βρετανικής Γεωλογικής Εταιρίας, Τόμος 87, σελ. 133)Το παλαιότερο στρώμα της γης στο οποίο βρέθηκαν απολιθώματα έμβιων όντων είναι αυτό της Κάμβριας γεωλογικής περιόδου, το οποίο έχει μια κατ΄ εκτίμηση ηλικία από 500 έως 530 εκατομμύρια χρόνια. Σε στρώματα παλαιότερα από αυτό της Κάμβριας γεωλογικής περιόδου, δεν υπάρχουν απολιθώματα άλλων πλασμάτων παρά μερικών μονοκύτταρων οργανισμών.
Στην Κάμβρια περίοδο ωστόσο, πολλά διαφορετικά είδη εμφανίζονται ιδιαίτερα ξαφνικά. Περισσότερα από τριάντα ασπόνδυλα είδη, όπως μέδουσες, αστερίες, τριλοβίτες και σαλιγκάρια εμφανίζονται εντελώς απροσδόκητα.Αυτά τα έμβια όντα διαθέτουν πολύπλοκα σωματικά συστήματα, όπως λόγου χάρη το κυκλοφορικό σύστημα καθώς και ιδιαίτερα περίπλοκα όργανα.
Για παράδειγμα, ο οφθαλμός του τριλοβίτη αποτελείται από εκατοντάδες κυψελοειδή κύτταρα, το καθένα από τα οποία διαθέτει ένα σύστημα διπλού φακού. Αποτελεί ένα θαύμα σχεδιασμού. Αυτό είναι το πρώτο μάτι που εμφανίστηκε στη γη και αναμφίβολα καταρρίπτει τον ισχυρισμό του Δαρβίνου ότι η ζωή εξελίχθηκε από το πλέον πρωτόγονο προς το πολυσύνθετο.Επιπλέον, η δομή του κυψελοειδούς οφθαλμού των τριλοβιτών επέζησε εδώ και 530 εκατομμύρια χρόνια χωρίς την παραμικρή αλλαγή. Τα σύγχρονα έντομα όπως λόγου χάρη οι μέλισσες και τα οδοντόγναθα έχουν το ίδιο είδος δομής οφθαλμού όπως είχε και ο τριλοβίτης.
Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, τα είδη πρέπει να εξελίχθηκαν από προϋπάρχουσες μορφές. Εντούτοις, απ΄ όσο γνωρίζουμε δεν υπάρχει άλλη πολύπλοκη μορφή ζωής που να υπήρξε πριν τους τριλοβίτες και άλλα είδη της Κάμβριας περιόδου. Τα είδη της Κάμβριας περιόδου εμφανίστηκαν ξαφνικά, χωρίς κανένα πρόγονο.
Ένας πολύ διάσημος υποστηρικτής της εξελικτικής θεωρίας, ο άγγλος ζωολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς, παραδέχεται τα ακόλουθα σχετικά με το θέμα:Είναι λες και τα είδη της Κάμβριας περιόδου απλώς ξεφύτρωσαν εκεί, χωρίς καμιά εξελικτική ιστορία. (Ρίτσαρντ Ντόκινς, Ο Τυφλός Ωρολογοποιός, 1986, σελ. 229)Η κατάσταση αυτή αναιρεί τη θεωρία της εξέλιξης ασφαλώς, γιατί ο Δαρβίνος έγραψε στην Καταγωγή των Ειδών.
Αν πολλά είδη, που ανήκουν στα ίδια γένη ή οικογένειες, πράγματι εμφανίστηκαν στη ζωή ταυτόχρονα, το γεγονός αυτό θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για τη θεωρία της προέλευσης με αργή τροποποίηση μέσω της διαδικασίας της φυσικής επιλογής. (Κάρολος Δαρβίνος, Η Καταγωγή των Ειδών, 1η έκδ., σελ. 302) Το μοιραίο αυτό χτύπημα που φόβιζε τον Δαρβίνο έρχεται από την Κάμβρια περίοδο, από τις απαρχές της καταγραφής των απολιθωμάτων.
Σε όλα τα επίπεδα των απολιθωμάτων μετά την Κάμβρια περίοδο, τα έμβια είδη πάντοτε παρουσιάζονται απότομα και απόλυτα ολοκληρωμένα. Οι κύριες ομάδες ταξινόμησης όπως λόγου χάρη τα ψάρια, τα αμφίβια, τα ερπετά, τα πτηνά και τα θηλαστικά καθώς και τα εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικά είδη που ανήκουν σε αυτές, όλες εμφανίστηκαν ξαφνικά με σαφώς διακριτές δομές.
Δεν υπάρχει ούτε καν μία μεταβατική μορφή μεταξύ των ομάδων όπως φαντάζονται οι υποστηρικτές της εξελικτικής θεωρίας. Το γεγονός αυτό αποτελεί σαφή απόδειξη ότι όλα τα βασικά είδη δημιουργήθηκαν ξεχωριστά από τον Θεό. Ο εξελικτικός παλαιοντολόγος Μαρκ Τσαρνέκι παραδέχεται το γεγονός αυτό με τον εξής τρόπο: Ένα βασικό πρόβλημα κατά την απόδειξη της θεωρίας ήταν η καταγραφή των απολιθωμάτων Η καταγραφή αυτή ποτέ δεν αποκάλυψε ίχνη των υποθετικών ενδιάμεσων παραλλαγών του Δαρβίνου. Αντί αυτών, διάφορα είδη εμφανίζονται και εξαφανίζονται ξαφνικά, και η ανωμαλία αυτή έδωσε το έναυσμα για το επιχείρημα του υποστηρικτή της δημιουργίας ότι κάθε ένα είδος δημιουργήθηκε από τον Θεό. (Μαρκ Τσαρνέκι, ΜακΛηνς, 19 Ιανουαρίου 1981, σελ. 56) Επιπλέον, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των απολιθωμάτων ηλικίας εκατοντάδων εκατομμυρίων χρόνων και των σημερινών απογόνων τους.
Για παράδειγμα, ένας καρχαρίας ηλικίας 400 εκατομμυρίων χρόνων κι ένας σημερινός καρχαρίας διαθέτουν ακριβώς την ίδια δομή. Παρομοίως, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός μυρμηγκιού ηλικίας 100 εκατομμυρίων χρόνων κι ενός σημερινού μυρμηγκιού, ανάμεσα σ΄ ένα οδοντόγναθο ηλικίας 135 εκατομμυρίων ετών κι μια σύγχρονη λιβελούλα, ανάμεσα σε μια χελώνα 100 εκατομμυρίων ετών και μια σημερινή χελώνα, ή ανάμεσα σε μια νυχτερίδα 55 εκατομμυρίων ετών και μια σημερινή νυχτερίδα.