Ισράα Και Μιιράτζ:Το Προφητικό Ταξίδι Στον Ουρανό

Όπως όλοι οι προφήτες που προηγήθηκαν, έτσι και ο προφήτης Μουχάμμαντ έχει ξεχωρίσει με κάποια θαύματά του τα οποία και αναφέρονται στο Κοράνι ή στη παράδοση του. 
Το Ισράα και Μιιράζ είναι ένα από τα μεγαλειώδη θαύματα του προφήτη Μουχάμμαντ, ένα θαύμα που μας διδάσκει πολλές πνευματικές και ηθικές αξίες.

Η λέξη Ισράα στην αραβική γλώσσα σημαίνει νυχτερινό περπάτημα ή νυχτερινό ταξίδι, κι αναφέρεται στο πρώτο μέρος του θαύματος, δηλ. στο ταξίδι του προφήτη Μουχάμμαντ από το Ιερό τέμενος της Μέκκας στο Ιερό τέμενος των Ιεροσολύμων, γνωστό σήμερα ως Αλ Ακσα.

Η λέξη Μιιράτζ σημαίνει ανεβαίνω προς τα πάνω, και αναφέρεται στο δεύτερο μέρος του θαύματος, δηλ. όταν ο Προφήτης ανέβηκε στον ουρανό, όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που επηρέασαν την πορεία του Ισλάμ.

Οι συνθήκες πριν το ταξίδι

Ο προφήτης Μουχάμμαντ ζούσε πριν το ταξίδι σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, οι ειδωλολάτρες της Μέκκας ασκούσαν αφόρητες πιέσεις πάνω του, και βασάνιζαν με σκληρότητα τους συνοδούς του.

Σε αυτές τις συνθήκες πεθαίνουν οι δύο άνθρωποι που ήταν από τους μεγάλους υποστηρικτές του Προφήτη, η γυναίκα του Χαντίζα, και ο θείος του Αμπου Τάλιμπ.

Οι δύο αυτοί άνθρωποι έπαιζαν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο υποστηρίζοντας με όλες τους τις δυνάμεις τον Προφήτη: ο Θείος Αμπου Τάλιμπ, αν και δεν ασπάστηκε το Ισλάμ, ήταν η ασπίδα που προστάτευε τον προφήτη από τους ειδωλολάτρες, ενώ η γυναίκα του Χαντίζα του πρόσφερε την ηρεμία, την ενθάρρυνση, και την στοργή μέσα στο σπίτι.

Ο απότομος αυτός θάνατος επέφερε περισσότερες πιέσεις και βάσανα στον Προφήτη, αφού οι ειδωλολάτρες τώρα πλέον δεν βρίσκουν κανένα εμπόδιο να τον ενοχλήσουν, την στιγμή που χάθηκε η παρηγοριά της κυρίας Χαντίζα.

Σχέδια για κάλεσμα στο Ισλάμ εκτός Μέκκας

Ο Προφήτης, αν και ήταν βέβαιος για την εύνοια του Θεού, σχεδίασε να καλέσει στο Ισλάμ τις φυλές που μένουν εκτός Μέκκας, και ξεκίνησε με τη φυλή Θακίφ που έμενε στη πόλη Τάιφ.

Η συγκεκριμένη πόλη απέχει από τη Μέκκα 90 περίπου χιλιόμετρα , όπου και τα διένυσε περπατώντας μαζί με τον συνοδό του Ζαϊντ μπιν Χάριθα. Καθοδόν, κάλεσε και τις φυλές μεταξύ των δύο πόλεων, καμία όμως δεν ανταποκρίθηκε.

Στη πόλη Τάιφ έμεινε δέκα ημέρες, κάλεσε τους πάντες, χωρίς όμως καμιά ανταπόκριση κι όταν ήταν να φύγει, υποκίνησαν τα παιδιά τους και τους υπηρέτες να τον χλευάσουν και να τον βλάψουν.

Έτσι, βγαίνοντας από τη πόλη, τον περικύκλωσαν, τον λιθοβόλησαν, τον εξύβρισαν, τα πόδια του βάφτηκαν με αίματα, καθώς ο Ζαϊντ τον προστάτευε με το σώμα του, μέχρι που τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι.

Μέσα στις δυσκολίες αυτές, ο Προφήτης δεν απογοητεύτηκε, αλλά απευθύνθηκε στον Αλλάχ με μία επείγουσα έκκληση για βοήθεια του Κυρίου του.

Θεϊκή ανταπόκριση

Η θεϊκή ανταπόκριση ήταν άμεση, το ουράνιο ταξίδι ήταν τεκμήριο της εύνοιας του Αλλάχ στον Προφήτη του, μια εύνοια που δηλώνει: αν η γη σε εγκαταλείψει, ο ουρανός δεν σε εγκαταλείπει ποτέ, και αν ο επίγειος κόσμος σε δέχτηκε άσχημα, ο ουράνιος κόσμος σε δέχεται θερμά.

Προσευχή: το δώρο του ουρανού

Επιστρέφοντας, ο Προφήτης έφερε μαζί του ένα πολύτιμο δώρο, το οποίο θεωρείται σήμερα ως το πρώτο ισλαμικό καθήκον, αυτό το δώρο ήταν οι πέντε καθημερινές προσευχές.

Μπορεί κανείς να παρατηρήσει το εξής: όλα τα καθήκοντα της μουσουλμανικής θρησκείας παραδόθηκαν επί γης, εκτός από την προσευχή που παραδόθηκε στον ουρανό, ώστε να έχει τη σημασία που της αξίζει, ως καθημερινό ταξίδι του πιστού προς τον ουρανό.

Τελευταίος κρίκος του μονοθεϊσμού

Ο συνδυασμός Μέκκας Ιεροσολύμων, στο ταξίδι του Προφήτη, δεν ήταν καθόλου τυχαίος, αλλά δηλώνει την δυνατή σχέση του Ισλάμ με τις προηγούμενες μονοθεϊστικές θρησκείες, και παράλληλα αποδεικνύει πως όλοι οι Προφήτες του Θεού, από τον Αβραάμ μέχρι τον Μουχάμμαντ έχουν τη ίδια αποστολή.

Το ταξίδι από το Ιερό τέμενος στο τέμενος Αλ Ακσα, ήταν επιλεγμένο από τον παντογνώστη Θεό, γιατί συνδέει τις μονοθεϊστικές θρησκείες και τους ιερούς τόπους τους, σαν να ήταν αγγελία ότι το Ισλάμ είναι ο τελευταίος κρίκος του μονοθεϊσμού, και ο Προφήτης του ο τελευταίος απόστολος του Θεού.