Μετά το Ραμαζάνι, τι;

Η σταθερή πορεία του πιστού στον ορθό δρόμο μετά το Ραμαζάνι αποτελεί ένδειξη αποδοχής των καλών πράξεων που έκανε κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού. Από την άλλη, η ολίσθησή του προς τις αμαρτίες είναι ένδειξη πως τα όσα έκανε δεν έγιναν αποδεκτά απο τον Αλλάχ.

Λέει ο λόγιος Χάσαν αλ Μπάσρι εξηγώντας την κατάσταση των αμαρτωλών ανθρώπων, «Δεν φοβούνται πια τον Αλλάχ και γι’αυτό αμαρτάνουν και εάν αυτοί είχαν κάποια αξία για τον Αλλάχ θα τους έχει αποτρέψει από τις αμαρτίες».

Ο Αλλάχ μας λέει στο Κοράνι, « … και όποιον ατιμάζει ο Αλλάχ, δεν πρόκειται να βρεθεί κανείς να αποκαταστήσει την υπόληψη του». (Κοράνι, 22:18)

Είναι πράγματι τραγικό να μην θυμάται κάποιος τον Κύριο του παρά μόνο για ένα μήνα το χρόνο ενώ τους υπόλοιπους μήνες να είναι βουτηγμένος στις αμαρτίες. Τέτοιος άνθρωπος κουράζεται, πεινάει και διψάει χωρίς κανένα αντίκρισμα.

Έτσι, το καθήκον μας μετά το πέρας του Ραμαζανιού είναι να συνεχίσουμε τις καλές πράξεις και να αποφεύγουμε τις αμαρτίες. Λέει ο Προφήτης, «Να ακολουθείς την κάθε αμαρτία με μια καλή πράξη και αυτή θα την διαγράφει και να φέρεσαι όμορφα στους ανθρώπους». Όταν ένας άνδρας κάποτε ήρθε στον Προφήτη και του ζήτησε να του δώσε μια συμβολή ο Προφήτης, ειρήνη σ’αυτόν, του είπε, «Πες, “πίστεψα στον Αλλάχ” και μείνε στον ορθό δρόμο».

Οι λόγιοι του Ισλάμ λένε πως μια από τις ενδείξεις της αποδοχής των πράξεων είναι η καλή πράξη να ακολουθείται από άλλη καλή πράξη.

Είναι γενική αρχή στο Ισλάμ πως οι καλύτερες των καλών πράξεων είναι αυτές που έχουν συνέχεια. Όταν ρωτήθηκε ο Προφήτης σχετικά με το ποιες είναι οι πιο αγαπημένες πράξεις στον Αλλάχ, απάντησε, «Το συνεχές έργο και ας είναι μικρό».