Μην ασχολείσαι με τα μειονεκτήματα των άλλων

ο σοφός και πιστός άνθρωπος ασχολείται με δικά του μειονεκτήματα και προσπαθεί να βελτιώσει τις δυνατότητες του και τις γνώσεις του σε κάθε τι χρήσιμο και καλό. Το να ασχολείται κανείς με τους άλλους και τα μειονεκτήματά τους αποτελεί σοβαρό και καταστροφικό λάθος επειδή ο καθένας έχει την ευθύνη για τον εαυτό του και τις πράξεις του και όχι για τους άλλους και τις πράξεις τους.
Λέει το Quran: “ η κάθε ψυχή είναι δέσμια όσων έχει πράξει”. Quran. 38. 74.

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ.. (المدثر:38)

Λέει επίσης: “ όποιος καθοδηγείται προς τον ορθό δρόμο, αυτό αποτελεί ωφέλεια για τον ίδιο. Κι όποιος παραπλανηθεί, δεν επιβαρύνει παρά μόνο τον εαυτό του. Quran. 17. 15.

مَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا
الإسراء:15

κι όταν κάποιος αποκτήσει τέτοιο καλό χαρακτήρα, τον αγαπάει ο κόσμος και ο Allah τον ανταμείβει με το ίδιο νόμισμα, καλύπτοντας τα μειονεκτήματά του – που σίγουρα υπάρχουν – και του χαρίζει μια βαθιά και ανεκτίμητη συμπάθεια. Ενώ όσοι ψάχνουν για σκάνδαλα και χαίρονται για αυτά, γίνονται από τα πρώτα θύματα της κακίας τους. Η τιμωρία τους δεν αργεί πολύ.

Ένας σοφός άνδρας ακούει κάποιον να αναφέρεται με υπερβολή στα μειονεκτήματα κάποιων ανθρώπων. Του λέει: “ έχεις αποδείξει ήδη πόσα μειονεκτήματα έχεις με το που αναφέρεσαι στα μειονεκτήματα των άλλων. Γιατί όποιος τα αναζητάει, τα αναζητάει όσο νιώθει πως τον διακατέχουν τα μειονεκτήματά του”.

قد استدللت على عيوبك بكثرة ذكرك لعيوب الناس؛ لأن الطالب لها يطلبها بقدر ما فيه منها“.

Οι γνώστες του Ισλάμ θεωρούσαν πως είναι σημάδι αμέλειας και επιπολαιότητας του εαυτού μας να κοιτάμε τους άλλους, αντί να κοιτάμε τον εαυτό μας και τα μειονεκτήματά μας. Γιατί ο πιστός άνθρωπος διακατέχεται πάντα από συναισθήματα ευσέβειας και ανησυχίας για τις πράξεις και τις αμαρτίες του.
Ο Προφήτης, ειρήνη σε,αυτόν, κάνει μια παρομοίωση για τέτοιους ανθρώπους λέγοντας:” βλέπει κάποιος από σας το αμελητέο πράγμα στο μάτι του αδελφού του και ξεχνάει το κορμό που βρίσκεται στο μάτι του (εννοώντας το σοβαρό πράγμα )”.

“يبصر أحدكم القذى في عين أخيه، وينسى الجِذْعَ في عينه“

Λέει επίσης σε μια σοφότατη ρύση του: ένα σημάδι της καλής πίστης του ανθρώπου είναι η απομάκρυνσή του από ότι δεν τον αφορά.

” من حسن إسلام المرء تركه ما لا يعنيه“

Δυο ευσεβείς άνδρες συναντήθηκαν. Λέει ο ένας στον άλλον: εγώ σε συμπαθώ για τον Allah. Λέει ο άλλος: αν ήξερες για μένα αυτά που ξέρω για τον εαυτό μου, θα με μισούσες για τον Allah. Τότε ο πρώτος απάντησε: αν εγώ ήξερα αυτά που ξέρεις εσύ για τον εαυτό σου, θα ασχολούμουν με τα δικά μου λάθη και όχι με το να σε μισήσω.

لقي زاهد زاهداً فقال له: يا أخي! إني لأحبك في الله

فقال الآخر: لو علمتَ مني ما أعلم من نفسي لأبغضتني في الله، فقال له
الأول: لو علمتُ منك ما تعلم من نفسك لكان لي فيما أعلم من نفسي شغل عن بغضك