Προφήτης Αγιούμπ (Ιώβ)
Μαθήματα υπομονής
Ο Προφήτης Αγιούμπ (Ιώβ) ήταν ένας από τους απογόνους του Προφήτη Ιμπραχίμ και ανηψιός του Προφήτη Γιακούμπ (ειρήνη σε αυτόν).
Στάλθηκε για να αλλάξει τους ανθρώπους που ζούσαν στην έρημο στη νοτιο-ανατολική γωνία της Παλαιστίνης.
Όταν ο Αγιούμπ (Ιώβ) επιλέχθηκε για να είναι ο Προφήτης τους, ξεκίνησε να διδάσκει τους ανθρώπους για το Θεό και τη θρησκεία Του. Συμβούλευε τους ανθρώπους να κάνουν το καλό και να απορρίπτουν το κακό. Όπως ήταν συνηθισμένο με όλους τους Προφήτες πολύ λίγοι άνθρωποι πίστεψαν σε αυτόν στην αρχή αλλά σταδιακά ο αριθμός των ακολούθων του άρχισε να αυξάνεται.
Ο Προφήτης Αγιούμπ (ειρήνη σε αυτόν) είχε σταθερή πίστη στον Αλλάχ. Είχε αχανής εκτάσεις γή, μεγάλο πλούτο και περιουσία, ωστόσο αυτά τα πράγματα δεν τον έκαναν αλαζόνα. Ο πλούτος του παρείχε ένα μέσο με το οποίο αποζητούσε τη χάρη του Θεού.
Ο Προφήτης Αγιούμπ ήταν υπόδειγμα ταπεινότητας και πίστης στο Θεό. Ήταν πολύ υπομονετικός. Υπέφερε από διάφορες συμφορές αλλά δεν άρθρωσε ούτε λέξη ως παράπονο. Μια μέρα η φάρμα του δέχτηκε επίθεση από ληστές. Σκότωσαν πολλούς από τους υπηρέτες του και πήραν με τη βία τα ζώα από αυτή. Ο Προφήτης δε στεναχωρήθηκε για την απώλεια και ευχαρίστησε το Θεό.
Μετά από λίγο καιρό η στέγη του σπιτιού έπεσε και πολλά μέλη της οικογένειας του συνθλίφτηκαν. Ο Προφήτης και πάλι έμεινε σταθερός στην πίστη του στον Αλλάχ. Τόνισε πως τα παιδιά και τα περουσιακά στοιχεία ήταν δώρα από τον Αλλάχ, οπότε ήταν άχρηστο να θρηνεί για το χαμό τους.
Μετά από κάποια χρόνια ο Προφήτης υπέφερε από αρρώστια στο δέρμα. Όλα τα σημεία του σώματός του ήταν καλυμμένα με απεχθείς πληγές. Είχε πολλές πληγές στο πρόσωπο και τα χέρια του. Οι πληγές ήταν γεμάτες σκουλήκια. Αναφέρεται πως έπιανε αυτά τα σκουλήκια που έπεφταν από τα αποστήματά του και ευχαριστούσε τον Αλλάχ που τα δημιούργησε. Οι ψεύτικοι φίλοι του απέδιδαν τις συμφορές του σε αμαρτίες. Τον ντρόπιαζαν και τον αντιμετώπιζαν περιφρονητικά. Όλοι τον εγκατέλειψαν εκτός από την πιστή του γυναίκα, τη Ραχίμα. Τελικά κουράστηκε και αυτή και προσευχόταν για τον θάνατό του.
Καταράστηκε τον άντρα της για τη διατήρηση της ακεραιότητας του στον Αλλάχ.
Όταν ο Προφήτης Αγιούμπ ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, προσευχήθηκε:
Και θυμήσου τον Ιώβ όταν καλούσε τον Κύριό του: Η δυστυχία με έχει θλίψει. Εσύ όμως (Κύριε) είσαι από τους σπλαχνικούς ο Σπλαχνικότερος. (21: 83)
Ο Αλλάχ δέχτηκε την προσευχή του.
Το Κοράνι αναφέρει:
Κι απαντήσαμε σαυτόν. Και τον γλιτώσαμε από τη δυστυχία που ήταν πάνω του και του επαναφέραμε την οικογένειά του και μαζί τους κι άλλους τόσους, – δείγμα της από μέρους Μας Ευσπλαχνίας και κάτι σαν ενθύμιο για όσους Μας υπηρετούν. (21: 84)
Ο Αλλάχ στράφηκε σε αυτόν με έλεος. Τον διέταξε να χτυπήσει τη γη με το πόδι του. Συμμορφώθηκε με την εντολή και νερό αναπήδησε από μια πηγή. Πλύθηκε με το νερό και απαλλάχτηκε από την αρρώστια. Ο Προφήτης γονάτισε και προσευχήθηκε εκφράζοντας ένα βαθύ αίσθημα ευγνωμοσύνης στον Αλλάχ. Δε λησμόνησε ποτέ τις χάρες Του και το έλεός Του.
Το Κοράνι αναφέρει για τους έχοντες υπομονή στις δυσκολίες:
Να είστε βέβαιοι: Θα σας δοκιμάσουμε με λίγο φόβο, και πείνα, και με μικρό χάσιμο από την περιουσία και από τις ψυχές των ανθρώπων και από τους καρπούς. Να αναγγέλλεις τα καλά νέα στους υπομονετικούς. Αυτοί είναι που αν καμιά συμφορά τους πιάνει λένε: «Ανήκουμε στον Αλλάχ και σ Αυτόν επιστρέφουμε.» Αυτοί είναι που θα πετύχουν τη συγχώρηση από τον Κύριο του και έλεος και είναι μόνοι οι καθοδηγούμενοι.(2: 155-157)