Thursday, December 5, 2024
Προσωπικότητες

Σαλμάν ο Πέρσης 1

Αποτελεί άλλο ένα σημείο του μεγαλείου του Ισλάμ στην ενσωμάτωση διαφόρων λαών στη σφαίρα του με τέλεια αρμονία και απόλυτη ομόνοια.

Ο αναζητητής της αλήθειας

Ήρθε  από την Περσία, όπως κι αρκετοί άλλοι μεγάλοι επιστήμονες, αστρολόγοι, εφευρέτες, και μαθηματικοί του Ισλάμ.

Αποτελεί άλλο ένα σημείο του μεγαλείου του Ισλάμ στην ενσωμάτωση διαφόρων λαών στη σφαίρα του με τέλεια αρμονία και απόλυτη ομόνοια.

Ο Σαλμάν έπαιξε μεγάλο ρόλο την ημέρα των Αχζάμπ, όταν χιλιάδες πολεμιστές περικύκλωσαν τη Μαντίνα, την πόλη που φιλοξένησε τον Προφήτη, τους μετανάστες μουσουλμάνους που δραπέτευσαν από τη Μέκκα και τους υποστηρικτές τους, τους αυτόχθονες κατοίκους της πόλης.

5 χρόνια μετά την Εγίρα του Προφήτη, ένα μεγάλο στράτευμα (24 χιλιάδες άνδρες) από τους Κουραϊσίτες και τους υποστηρικτές τους ξάφνιασε τους μουσουλμάνους στην πόλη τους, προκειμένου να τους αφανίσει όλους και να αποτελειώσει την θρησκεία τους για πάντα.

Ο Προφήτης κάλεσε τους συντρόφους του για διαβούλευση και ομοφώνησαν στο να προστατεύσουν την πόλη τους. Όμως πώς;

Ο Σαλμάν παρατήρησε την πόλη από ένα ψηλό λόφο της και διαπίστωσε ότι περιβάλλεται από βουνά και λόφους, εκτός από μια πλευρά που είναι τελείως ανοχύρωτη.

Ο Σαλμάν, που ήταν αρκετά έμπειρος στους πολέμους, παρουσίασε στο Προφήτη ένα πρωτόγνωρο για τους ’ραβες της εποχής σχέδιο αμύνης: να σκαφτεί ένα μεγάλο χαντάκι που να καλύπτει εκείνη την ανοιχτή περιοχή.

Ο στρατός των Κουραϊσητών έμεινε έκπληκτος μπροστά στην απρόσμενη παγίδα. Οι χιλιάδες στρατιώτες έμειναν έναν ολόκληρο μήνα γύρω από την πόλη, μέχρις ότου κουράστηκαν και βαρέθηκαν. Μια ανεμοθύελλα θα ολοκληρώσει τη δουλειά και θα τους διασκορπίσει προς πάσα κατεύθυνση.

Ενώ οι μουσουλμάνοι έσκαβαν το χαντάκι, τους σταμάτησε ένας μεγάλος βράχος που ήταν ιδιαίτερα σκληρός στο βαθμό που κανείς τους δεν μπόρεσε να τον σπάσει. Ο Προφήτης, αφού έλεγξε το βράχο, κάλεσε τους συντρόφους του να απομακρυνθούν από το χώρο, κράτησε ένα τσεκούρι και, μνημονεύοντας το όνομα του Αλλάχ, το χτύπησε δυνατά. Ο βράχος ράγισε και ένα λαμπερό φως έλαμψε. Ο Προφήτης φώναξε: Αλλάχ Ακμπαρ, μου παραχωρήθηκαν τα κλειδιά της Περσίας, μου φώτισαν τα φώτα των πόλεων της και το έθνος μου θα τις κατέχει.

Ο Προφήτης ξανασήκωσε το τσεκούρι και χτύπησε το βράχο και το δυνατό φως ξαναέλαμψε. Ο Προφήτης είπε: Αλλάχ Ακμπαρ, μου παραχωρήθηκαν τα κλειδιά των Ρωμαίων, μου φώτισαν τα φώτα των πόλεων τους και το έθνος μου θα τις κατέχει.

Ο Προφήτης χτύπησε το βράχο για τρίτη φορά, ο βράχος έσπασε τελείως, το φως εμφανίστηκε πάλι και ο Προφήτης ενημέρωσε τους συντρόφους του ότι θα κατέχουν και τη Συρία, την Υεμένη και άλλα μέρη.

Ο Σελμάν έζησε μέχρι που είδε την ευαγγελία του Προφήτη να γίνεται πραγματικότητα: τα κάστρα της Υεμένης, της Συρίας, της Αιγύπτου και του Ιράκ περιήλθαν στα χέρια των μουσουλμάνων.

Ο ερευνητής που αναζητά ασταμάτητα τη αλήθεια.

Ο Σαλμάν αφηγείται πώς έκανε τη αλλαγή που θα χαράξει τη ζωή του:
Γεννήθηκα στην Περσία σε ένα χωριό κοντά στην πόλη Ασμπαχάν. Ο πατέρας μου ήταν επιτηρητής των γύρω εδαφών, με αγαπούσε πολύ, εγώ ήμουν καλός πιστός του Ζωροαστρισμού, συνεχίζει, μέχρι που απέκτησα την ευθύνη για την άσβεστη φλόγα.

Μια μέρα ο πατέρας μου με έστειλε σε δική του φάρμα. Πηγαίνοντας, πέρασα από μια εκκλησία και άκουσα τους χριστιανούς να ψάλλουν. Πέρασα μέσα να δω τι κάνουν, μου άρεσε η προσευχή τους και είπα: αυτή η θρησκεία είναι καλύτερη από τη δική μας, έμεινα στην εκκλησία και δεν πήγα στη φάρμα ούτε επέστρεψα στον πατέρα μου, μέχρι που έστειλε κάποιον να με αναζητήσει.

Ρώτησα τους χριστιανούς «πού είναι η πηγή της θρησκείας σας;» και μου είπαν πως είναι στη Συρία.

Όταν επέστρεψα στον πατέρα μου, του μίλησα για όσα είδα στην εκκλησία. Του είπα ότι η θρησκεία που είδα στην εκκλησία είναι καλύτερη από τη δική μας, αυτός θύμωσε και στο τέλος με κράτησε σε ένα δωμάτιο και μου έδεσε τα πόδια.

Αργότερα πληροφόρησα  τους χριστιανούς ότι είμαι πιστός της θρησκείας τους και τους ζήτησα να με ειδοποιήσουν σε περίπτωση που καταφτάσει κάποιο καραβάνι από την Συρία προτού επιστρέψει. Όταν έφτασε ένα καραβάνι με ειδοποίησαν, έσπασα τις χειροπέδες και δραπέτευσα,. Στη συνέχεια ταξίδεψα μαζί με το καραβάνι στη Συρία.

Εκεί ρώτησα ποιος είναι ο καλύτερος γνώστης τους και μου είπαν πως είναι ο επίσκοπος, τον οποίο συνόδεψα για αρκετό καιρό ώστε να μου μάθει να γίνω καλύτερος πιστός.
Αυτός όμως είχε ένα σοβαρό ελάττωμα: μάζευε τη ελεημοσύνη και αντί να τη μοιράσει στους φτωχούς, την κρατούσε για τον εαυτό του.

Όταν ο επίσκοπος πέθανε, διάλεξαν στη θέση του κάποιον άλλον, ο οποίος ήταν πολύ καλός και ενάρετος πιστός.
Τον αγάπησα πάρα πολύ και όταν πέθαινε του ζήτησα να μου συστήσει κάποιον άλλο δάσκαλο. Μου ζήτησε να βρω έναν άνδρα στη Μοσούλη του Ιράκ.

Ύστερα έφυγα και βρήκα τον άνδρα στη Μοσούλη και έμεινα μαζί του για κάποιο διάστημα και πριν πεθάνει μου ζήτησε να βρω έναν άνδρα στη Αμμουρία στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Έτσι έφυγα πάλι για να βρω τον καινούργιο δάσκαλο. Τον βρήκα, έμεινα μαζί του και για να ζω μεγάλωνα αγελάδες και πρόβατα.

Όταν πέθανε τον ρώτησα για κάποιον δάσκαλο να με αναλάβει. Αυτός μου είπε πως δεν ήξερε κανέναν άλλον, αλλά σε λίγο καιρό θα εμφανιζόταν ένας προφήτης και μου ζήτησε αν τον προλάβω να τον ακολουθήσω.

Ο προφήτης που θα ερχόταν, σύμφωνα με το δάσκαλο, είχε τρία εμφανή χαρακτηριστικά:

πρώτον δεν δέχεται ελεημοσύνη για τον εαυτό του,
δεύτερον δέχεται τα δώρα,
και τρίτον έχει τη σφραγίδα της προφητείας ανάμεσα στους ώμους του.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *