Σαλμάν ο Πέρσης 2

Ο Προφήτης που άκουγε τις δυο πλευρές τους είπε:ο Σαλμάν είναι δικός μας, ανήκει στο προφητικό οίκο

Αναζητώντας τον Προφήτη

Κάποια στιγμή περνούσε ένα καραβάνι που έμαθα πως είναι από την Αραβική Χερσόνησο. Τους ζήτησα να με πάρουν μαζί τους και το δέχτηκαν.

Οι άνθρωποι του καραβανιού, όταν έφτασαν κάπου στο Ουάντι αλ Κούρα (μια περιοχή κοντά στη σημερινή Μαντίνα), με αδίκησαν και με πούλησαν ως σκλάβο σε έναν εβραίο της περιοχής. Όταν είδα τους πυκνούς φοίνικες πίστεψα πως είναι η πόλη όπου θα μεταναστεύσει ο Προφήτης που θα ερχόταν. Τελικά όμως δεν ήταν.

Έμεινα στον άνθρωπο που με αγόρασε, μέχρις ότου ήρθε ένας εβραίος από Κουραΐδα, μια εβραϊκή φυλή που διέμενε στην Μαντίνα. Με αγόρασε και με πήρε στην Μαντίνα. Όταν την είδα, διαπίστωσα πως είναι η πόλη που έψαχνα.
Και πάλι έμεινα στον καινούργιο μου ιδιοκτήτη και ανέμενα τον ερχομό του Προφήτη, γεγονός που δεν άργησε πολύ να λάβει χώρα.

Μια μέρα κι ενώ ήμουν σε ένα φοίνικα και ο ιδιοκτήτης μου ακριβώς από κάτω, ήρθε ένας ξάδελφός του και του είπε: μα κοίτα τι κάνουν αυτοί οι τρελοί, περιβάλλουν κάποιον που ήρθε από τη Μέκκα υποστηρίζοντας πως είναι προφήτης!!

Όταν άκουσα την κουβέντα τους, άρχισα να τρέμω και παραλίγο να πέσω πάνω στον ιδιοκτήτη μου. Κατέβηκα γρήγορα λέγοντας: τι λες; Τι γίνεται;

Ο κύριός μου με έδειρε δυνατά με το χέρι του λέγοντας: τι σε νοιάζει εσένα; Πήγαινε στη δουλειά σου…

Ξαναγύρισα στη δουλειά μου και το βράδυ μάζεψα λίγους καρπούς και τους πήγα στον Προφήτη. Μπήκα εκεί που ήταν με κάποιους συνοδούς του και του είπα: είστε ξένοι και θα έχετε σίγουρα ανάγκη. Εγώ είχα αυτά τα φαγώσιμα για ελεημοσύνη. Είστε αυτοί που τα έχετε μεγαλύτερη ανάγκη κι έτσι σας τα έφερα.

Ο προφήτης είπε στους συνοδούς του: φάτε εσείς με το όνομα του Αλλάχ, ο ίδιος όμως δεν έφαγε.
Όταν τα είδα αυτά είπα: να το πρώτο προφητικό σημάδι, δεν τρώει ο ίδιος από ελεημοσύνη.

Την άλλη ημέρα επέστρεψα στον Προφήτη κουβαλώντας κάποια φαγητά και του είπα: είδα ότι δεν τρως από ελεημοσύνη οπότε σου έφερα αυτά ως δώρο.

Ο Προφήτης είπε στους συνόδους του: ελάτε να φάτε και έφαγε κι αυτός μαζί τους.
Είπα τότε: Μα το Θεό, να το δεύτερο προφητικό σημάδι: δέχεται το δώρο.

Πέρασε ένα χρονικό διάστημα μέχρι να τον ξαναβρώ. Τότε ακολουθούσε μια κηδεία και γύρω του ήταν οι συνοδοί.

Φορούσε δυο ενδυμασίες, τον χαιρέτησα και γύρισα προς την πλάτη του ώστε να δω το τρίτο σημάδι. Αυτός με κατάλαβε, κατέβασε το ένδυμα που κάλυπτε τους ώμους του, και είδα το τρίτο σημάδι, τη σφραγίδα της Προφητείας, έτσι ακριβώς όπως μου την είχε περιγράψει ο τελευταίος μου δάσκαλος.

Τότε έτρεξα προς αυτόν, τον αγκάλιασα και του διηγήθηκα την ιστορία μου.

Ύστερα ασπάστηκα το Ισλάμ, η δουλεία όμως με εμπόδισε να παρευρεθώ στις μάχες Μπάντρ και Ούχουντ.

Μια μέρα ο Προφήτης μου είπε «ζήτα από τον κύριό σου να σε απελευθερώσει έναντι ενός ποσού» και ζήτησε από τους μουσουλμάνους να με βοηθήσουν να εξοφλήσω στον κύριο μου τα λεφτά που είχε πληρώσει.

Η σοφία του

Ο Σαλμάν έμεινε για μερικές μέρες με τον Αμπου Νταρντάα, ένα συνοδό του Προφήτη, ο οποίος υπερέβαλλε στη λατρεία του, νηστεύοντας κάθε μέρα και προσευχόμενος κάθε νύχτα.

Ο Σαλμάν τον επέκρινε για την υπερβολή του και μια φορά ήθελε να τον αποτρέψει από τη νηστεία προαιρετικά μια μέρα.

– Με αποτρέπεις να νηστέψω και να προσεύχομαι στο Θεό μου;! του είπε ο Αμπου Νταρντάα.
– Το μάτι σου έχει δικαίωμα (να κοιμάσαι για ξεκούραση), και η οικογένεια σου έχει δικαίωμα (να τους προσέχεις), νήστεψε μια μέρα και φάε μια άλλη και προσευχήσου μια νύχτα και κοιμήσου μια άλλη.
Όταν ο Προφήτης έμαθε το παραπάνω γεγονός σχολίασε λέγοντας:
– ο Σαλμάν είναι γεμάτος γνώσεις

Η θέση του ανάμεσα στους μουσουλμάνους

Ο Προφήτης εκτιμούσε πολύ το Σαλμάν και έλεγε πάντα τα καλύτερα για αυτόν.
Την ημέρα των Αχζάμπ (επίθεση του Κουράις στη Μαντίνα), οι μουσουλμάνοι Ανσάρ(οι κάτοικοι της Μαντίνας) φώναζαν:
– ο Σαλμάν είναι δικός μας.
Από την άλλη πλευρά οι μουσουλμάνοι μετανάστες φώναζαν:
– ο Σαλμάν είναι δικός μας.
Ο Προφήτης που άκουγε τις δυο πλευρές τους είπε:
– ο Σαλμάν είναι δικός μας, ανήκει στον προφητικό οίκο.

 Σαλμάν ο ολιγαρκής

Ο Σαλμάν είχε ένα καλό εισόδημα, το οποίο έδινε ολόκληρο στους έχοντες ανάγκη και έλεγε συνοψίζοντας τη φιλοσοφία του για τη ζωή:
– Αγοράζω ένα ψάθινο, το μεταποιώ σε καλάθι, το πουλάω 3 δραχμές, με τη μία ξαναγοράζω το ψάθινο, με τη δεύτερη αγοράζω τα αναγκαία είδη της οικογένειας μου και τη τρίτη τη δίνω στους φτωχούς. Ακόμη κι αν με αποτρέψει ο ίδιος ο Ομάρ, δεν κάνω αλλιώς.

Επισήμανση

Μερικοί υποστηρίζουν ότι η ευσέβεια και η ολιγάρκεια των πρώτων μουσουλμάνων οφειλόταν στο γεγονός ότι ζούσαν σε μια άγρια και ξερή φύση, εκείνη της Αραβικής Χερσονήσου, που δεν διαθέτει καμία άνεση ή απόλαυση, οπότε αυτοί έβρισκαν απόλαυση  σε ό,τι ήταν απλό.

Ο Σαλμάν έρχεται να μας αποδείξει το αντίθετο. Αυτός καταγόταν από την Περσία, τη χώρα του πολιτισμού και της καλοπέρασης. Παρόλα αυτά αρνείται να πάρει τα πολλά λεφτά και αρκείται στα λίγα που έβγαζε από τη δουλειά του.

Ο Σαλμάν απομακρυνόταν από την ανάληψη της εξουσίας και έλεγε:
– Αν μπορέσεις να φας μόνο χώμα, προκειμένου να μη είσαι ιθύνων για δυο άτομα, κάντο…

Παρόλο που δεν επιθυμούσε, αλλά μισούσε την εξουσία, του ζητήθηκε να κυβερνήσει μια πόλη στην Περσία που λεγόταν Μαντάιν. Η εξουσία όμως δεν άλλαξε το χαρακτήρα του.

Μια μέρα ενώ περπατούσε στην πόλη, τον συναντά ένας ξένος άνδρας που κουβαλούσε ένα βαρύ καλάθι με σύκα και χουρμάδες. Ήταν κουρασμένος και χρειαζόταν βοήθεια. Μόλις είδε το Σαλμάν νόμισε πως ήταν ένας απλός, καθημερινός άνδρας της πόλης, οπότε έριξε πάνω του το καλάθι ζητώντας του να το μεταφέρει κάπου στην πόλη.
Ο Σαλμάν κουβάλησε το καλάθι και ξεκίνησε με τον ξένο άνδρα. Καθώς πήγαιναν ο Σαλμάν χαιρέτησε μια παρέα στο δρόμο κι αυτοί απάντησαν:
– Αλάικομ Ασσλάμ, κυβερνήτη.
– Μα ποιον κυβερνήτη εννοούν; αναρωτήθηκε ο ξένος άνδρας.
Η έκπληξη του ξένου αυξήθηκε όταν μερικοί από αυτούς πλησίασαν το Σαλμάν και του είπαν:
– Να σε βοηθήσουμε κυβερνήτη!!
Ο ξένος κατάλαβε πως ο απλός άνδρας που κουβάλησε το καλάθι του ήταν ο ίδιος ο Σαλμάν κυβερνήτης της πόλης, του ζήτησε συγγνώμη και έτρεξε να πάρει το καλάθι πίσω.
– Όχι, θα το κουβαλήσω μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, απάντησε ο Σαλμάν.

Σε άλλο περιστατικό που δείχνει πάλι το μεγαλείο του, μπαίνει ένας φίλος του στο σπίτι του και τον βρίσκει να ζυμώνει αλεύρι προκειμένου να φτιάξει ψωμί.
– Μα που είναι η βοηθός σου; τον ρώτησε ο φίλος του.
– Την έχω στείλει σε μια δουλειά και δεν θα ήθελα να της αναθέσω δυο δουλειές ταυτόχρονα, απάντησε ο Σαλμάν.

Ο Σαλμάν πέθανε αγνός και ταπεινός την περίοδο που ανέλαβε ο Οθμάν, ο τρίτος χαλίφης, την εξουσία.