Hajar: Ένα σύμβολο θυσίας και αλτρουισμού

Φανταστείτε μια γυναίκα εγκαταλελειμμένη με ένα βρέφος χωρίς επαρκή φροντίδα και πού; Σε μια εντελώς άγονη χώρα!

Η Hajar, σύζυγος του Προφήτη Ιμπραήμ, θυσίασε το ασφαλές της σπίτι όπου συνήθιζε να ζει, θυσίασε το να είναι συντροφιά με άλλους ανθρώπους, θυσίασε ακόμη και ένα ασφαλές μέρος για το μοναδικό της παιδί! Και όλα αυτά γιατί; Για χάρη του Αλλάχ! Έδωσε προτεραιότητα στις εντολές του Αλλάχ παρά στις δικές της ανάγκες.

Η ιστορία της Hajar και η απεγνωσμένη αναζήτησή της  για νερό για το μικρό της γιό τον Ισμαήλ όταν αυτοί εγκαταλείφθηκαν στην έρημο από τον Προφήτη Ιμπραήμ ως απάντηση σε ένα θεϊκό όραμα, είναι ένα σύμβολο θυσίας και αλτρουισμού.

Ο Προφήτης Ιμπραήμ (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) έφερε εκείνη και τον γιο της Ισμαήλ, τον οποίο εκείνη ακόμη θήλαζε, και τους άφησε στον (τόπο) σπίτι του Αλλάχ κάτω από ένα δέντρο πάνω από το μέρος από όπου αναδύθηκε η πηγή Ζαμζαμ. Εκείνη την εποχή, η Μέκκα ήταν ένα άγονο μέρος. Δεν υπήρχε νερό ούτε άνθρωποι που να κατοικούσαν εκεί. Τους άφησε μια τσάντα με χουρμάδες και ένα δοχείο με νερό. Τότε ο Ιμπραήμ (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) γύρισε για να φύγει. Η μητέρα του Ισμαήλ είπε τότε σε αυτόν, «Ω Ιμπραήμ! Πού πηγαίνεις; Και ποιος είσαι εσύ που μας αφήνεις σε αυτή τη κοιλάδα χωρίς κανέναν για συντροφιά;». αυτή το επανέλαβε αρκετές φορές αλλά εκείνος δεν απάντησε. Στο τέλος εκείνη τον ρώτησε, «ήταν ο Αλλάχ που σε διέταξε να το κάνεις;». Εκείνος απάντησε «Ναι.» Επί τούτου εκείνη είπε, «Τότε Εκείνος δεν θα μας αφήσει να χαθούμε!»

(Αλ-Μπουχάρι) Σε άλλη αφήγηση διαβάζουμε: ¨Τον ρώτησε εκείνη, «Σε ποιον μας αφήνεις;» εκείνος απάντησε, «Στον Αλλάχ», στο οποίο εκείνη απάντησε, «Είμαι ικανοποιημένη», και γύρισε πίσω¨.

Ο Ιμπραήμ έφυγε και αφού έφτασε σε ένα ορεινό πέρασμα από όπου δεν μπορούσε πια να τους δει, έστρεψε το πρόσωπο του προς τη Κά’αμπα και ύψωσε τα χέρια του σε ικεσία, (Ώ Κύριε Μας! Έκανα τους απογόνους μου να κατοικούν σε μια κοιλάδα χωρίς καλλιέργεια δίπλα στον Ιερό Σου Οίκο, για να μπορούν, Κύριε μας, να κάνουν τακτική προσευχή: γι’ αυτό γέμισε τις καρδιές μερικών ανθρώπων με αγάπη προς αυτούς και τάισε τους με καρπούς, ώστε να μπορούν να ευχαριστήσουν!) (Ιμπραήμ 14:37)

Η Hajar έκατσε κάτω από το δέντρο με το μωρό της δίπλα της. Ήπιε από το δοχείο της με το νερό, το οποίο είχε κρεμάσει εκεί κοντά, και θήλασε το μωρό της, μέχρι που όλο το νερό που είχε τελείωσε και το γάλα της στέγνωσε. Ο γιός της πεινούσε ολοένα και περισσότερο, και εκείνη μετά βίας τολμούσε να του ρίξει μια ματιά. Πήγε και στάθηκε στη Σαφά – τον πιο κοντινό σε εκείνη λόφο. Κοίταξε κάτω στην κοιλάδα για να δει αν υπήρχε κανένας εκεί τριγύρω για να τους βοηθήσει. Δεν μπορούσε να δει κανέναν οπότε κατέβηκε από την Σάφα κάτω στην κοιλάδα. Πάλεψε σκληρά, διέσχισε την κοιλάδα και έφτασε στο Μάρουα. Στάθηκε στην κορυφή του Βουνού Μάρουα και κοίταξε τριγύρω. Ακόμη δεν μπορούσε να διακρίνει κανέναν τριγύρω. Επανέλαβε την ίδια διαδικασία εφτά φορές.

¨Όταν έφτασε στο Μάρουα (για τελευταία φορά) άκουσε μια φωνή και ζήτησε από τον εαυτό της να κάνει ησυχία και να ακούσει πολύ προσεκτικά. Άκουσε την φωνή ξανά και είπε, Ω, (όποιος και αν μπορεί να είσαι)! Με έκανες να ακούσω την φωνή σου, έχεις κάτι να με βοηθήσεις; Είδε τότε έναν άγγελο στο μέρος του Ζάμζαμ, να σκάβει την γη με την φτέρνα του (ή με το φτερό του), μέχρι που νερό ξεπήδησε από εκείνο το μέρος. Ξεκίνησε τότε εκείνη να φτιάχνει κάτι σαν λεκάνη γύρω του, χρησιμοποιώντας το χέρι της για αυτόν το λόγο και ξεκίνησε να γεμίζει το παγούρι της με νερό με τα χέρια της και το νερό συνέχισε να κυλάει αφού εκείνη είχε ρουφήξει κάμποσο από αυτό.¨ (Αλ-Μπουχάρι)

Η μεταφορά του προσκυνητή (Pilgrim’s Sa’i) (αραβικά για την τελετουργική πράξη της μετακίνησης εφτά φορές ανάμεσα από τους λόφους Σαφά και Μάρουα) γίνεται για την ανάμνηση των παθών της Hajar. Είναι για να τιμήσει αυτή τη μεγάλη ιστορία θυσίας. Αλλά ο εορτασμός εδώ δεν πρέπει να περιορίζεται στη σωματική προσπάθεια που κατέβαλε η Hajar για την αναζήτηση νερού. θα πρέπει επίσης να επεκταθεί στην πνευματική δύναμη και το πρότυπο της θυσίας που έδειξε στην αιώνια ιστορία.