Αμπαντ Ιμπν Μπισρ – Μέρος 2

Η αφοσίωση του Αμπάντ στο Κοράνι ήταν ένα σημάδι της έντονης αφοσίωσής του και αγάπης του για το Θεό, τον Προφήτη του και τη θρησκεία του

Ενώ ήταν απορροφημένος στην απαγγελία και στον αναλογισμό των θείων λέξεων, ένας ξένος ψάχνοντας τον Προφήτη και τους ακολούθους του πλησίασε την είσοδο της πεδιάδας. Ήταν από εκείνους που σχεδίαζαν να επιτεθούν στον Προφήτη αλλά που είχε καταφύγει στα βουνά όταν πλησίασαν οι μουσουλμάνοι.

Από μια απόσταση ο άντρας είδε τη φιγούρα του Αμπαντ και κατάλαβε πως ο Προφήτης και οι ακόλουθοί του έπρεπε να βρίσκονται στην πεδιάδα. Αθόρυβα τράβηξε το τόξο του και έστειλε προς αυτόν ένα βέλος. Αλάνθαστα το βέλος βρήκε στόχο στο σώμα του Αμπαντ.

Ηρεμα, ο Αμπαντ έβγαλε το βέλος από το σώμα του και συνέχισε την απαγγελία του, ακόμα απορροφημένος από την προσευχή του. Ο άντρας έριξε ένα δεύτερο και ένα τρίτο βέλος από τα οποία και τα δύο βρήκαν το στόχο τους. Ο Αμπάντ πρώτα έβγαλε το ένα και μετά το άλλο. Όταν τελείωσε την απαγγελία του έκανε ρουκού και μετά σουτζούντ. Αδύναμος και με πόνο άπλωσε το δεξί του χέρι ενώ βρισκόταν ακόμα σε σουτζούντ και ταρακούνησε τον σύντροφό του που κοιμόταν. Ο Αμμάρ ξύπνησε. Ο Αμπαντ αθόρυβα συνέχισε την προσευχή του και στο τέλος της είπε: “Σήκω και στάσου φύλακας στη θέση μου. Έχω τραυματιστεί.”

Ο Αμμάρ πετάχτηκε πάνω και άρχισε να φωνάζει. Βλέποντας τους και τους δύο ο εχθρός χάθηκε στο σκοτάδι. Ο Αμμάρ γύρισε στον Αμπάντ όπως αυτός κείτονταν στο έδαφος  με το αίμα να τρέχει από τις πληγές του.

“ΣουμπχάνΑλλάχ (Δόξα στον Αλλάχ)! Γιατί δε με ξύπνησες όταν χτυπήθηκες από το πρώτο βέλος;” ” Ήμουν στη μέση της απαγγελίας των εδαφίων του Κορανίου που γέμιζαν την ψυχή μου και δεν ήθελα να διακόψω την απαγγελία. Ο Προφήτης με διέταξε να απομνημονεύσω αυτή τη σούρα. Ο θάνατος θα ήταν πιο αγαπητός σε μένα από τη διακοπή της απαγγελίας αυτής της σούρα.”

Η αφοσίωση του Αμπάντ στο Κοράνι ήταν ένα σημάδι της έντονης αφοσίωσής του και αγάπης του για το Θεό, τον Προφήτη του και τη θρησκεία του. Οι αξίες για τις οποίες ήταν γνωστός ήταν η συνεχής ενασχόλησή του με πράξεις λατρείας, το ηρωικό του κουράγιο και η γενναιοδωρία του στο δρόμο του Θεού.  Σε καιρούς θυσίας και θανάτου, βρίσκονταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Όταν ήταν ώρα για να λάβει το μερίδιό του από ανταμοιβές, θα βρισκόταν μόνο μετά από πολλή προσπάθεια και δυσκολία. Ήταν έμπιστος και τίμιος στις συναλλαγές του με τον πλούτο των μουσουλμάνων. Η Αϊσα είπε μια φορά: “Υπάρχουν τρια άτομα από τους Ανσάρ που κανείς δε μπορεί να τους ξεπεράσει στην αρετή: ο Σαντ Ιμπν Μουαδ, ο Ουσαιντ Ιμπν Χουνταιρ και ο Αμπαντ Ιμπν Μπισρ.

Ο Αμπνατ πέθανε σαν μάρτυρας στη μάχη Γιαμάμα. Παρατήρησε πως υπήρχε έλλειψη κοινής εμπιστοσύνης μεταξύ των Μουχατζιρίν και Ανσαρ. Στεναχωρήθηκε και κατάλαβε πως δεν θα υπήρχε επιτυχία για τους μουσουλμάνους σε αυτές τις μάχες αν οι Μουχατζιρίν και οι Ανσάρ δεν συστήνονταν σε χωριστές ομάδες έτσι ώστε να γινόταν ξεκάθαρο ποιος έφερε την ευθύνη τους και ποιοι πραγματικά ήταν σταθεροί στη μάχη.
Όταν ξεκίνησε η μάχη ο Αμπαντ Ιμπν Μπισρ στάθηκε σε ένα σημείο και φώναξε:

Ω Ανσάρ, κάντε τους εαυτούς σας να ξεχωρίσουν. Καταστρέψτε τα θηκάρια σας (των σπαθιών σας) και μην εγκαταλείψετε το Ισλάμ.
Ο Αμπάντ συνέχισε με αυτόν τον τρόπο μέχρι που τετρακόσιοι άντρες συγκεντρώθηκαν γύρω του επικεφαλής των οποίων ήταν ο Θαμπιτ Ιμπν Καις, ο Αλ Μπαρα Ιμπν Μαλικ και ο Αμπου Ντουζάνα, ο φύλακας του σπαθιού του Προφήτη. Με δύναμη ο Αμπάντ εξαπέλυσε επίθεση εναντίων των δυνάμεων του εχθρού και τους οδήγησε πίσω στον ‘κήπο του θανάτου’. Στους τοίχους αυτού του κήπου έπεσε ο Αμπαντ Ιμπν Μπισρ. Οι πληγές του ήταν τόσες πολλές που μετά βίας ήταν αναγνωρίσιμος. Έζησε, πολέμησε και πέθανε σαν πιστός.