Αμπαντ Ιμπν Μπισρ – μέρος 1
Βλέποντας την πειθαρχεία των μουσουλμάνων οι άντρες της εχθρικής φυλής φοβήθηκαν και ανησύχησαν
Ήταν η τέταρτη χρονιά μετά το Χίτζρα ( τη μετανάστευση στη Μεδίνα). Η πόλη του Προφήτη εξακολουθούσε να βρίσκεται υπό απειλή τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό της τμήμα. Από το εσωτερικό της, η Εβραική φυλή, Μπάνου αν-Ναντιρ χάλασε τη συμφωνία με τον Προφήτη και σχεδίαζε να τον σκοτώσει. Για αυτό το λόγο, εξορίστηκαν από την πόλη. Αυτό έγινε κατά το μήνα Σάφαρ.
Δύο μήνες σχετικής ησυχίας πέρασαν. Τότε ο Προφήτης έλαβε νέα πως φυλές από τη μακρινή Ναζντ σχεδίαζαν επίθεση. Ο Προφήτης συγκέντρωσε μια δύναμη από πάνω από τετρακόσιους άντρες και αφήνοντας έναν από τους συντρόφους του, τον Ουθμάν Ιμπν Αφάν υπεύθυνο στην πόλη, κίνησε ανατολικά. Ανάμεσα στους άντρες αυτής της δύναμης που συγκεντρώθηκε ήταν και ένας νέος από τη Μεδίνα, ο Αμπαντ Ιμπν Μπισρ.
Φτάνοντας στη Ναζντ, ο Προφήτης βρήκε τις κατοικίες των εχθρικών φυλών περιέργως εγκαταλελειμμένες από τους άντρες. Μόνο οι γυναίκες ήταν παρούσες. Οι άντρες είχαν καταφύγει στους λόφους. Κάποιοι από αυτούς ξανασύστησαν ομάδες και ετοιμάστηκαν να πολεμήσουν. Έφτασε η ώρα για την προσευχή Αλ-Ασρ. Ο Προφήτης φοβήθηκε πως οι εχθρικοί άνθρωποι της φυλής θα τους επιτίθενταν κατά την ώρα της προσευχής. Έτσι τοποθέτησε τους μουσουλμάνους σε σειρές και τους χώρισε σε δύο ομάδες και έκανε την προσευχή του φόβου ( Σαλατ ουλ Χάουφ).Με το ένα γκρουπ έκανε ένα ρακαα ενώ το άλλο γκρουπ στεκόταν σε επιφυλακή. Και για το δεύτερο Ρακάα τα δυο γκρουπ άλλαξαν θέσεις. Κάθε γκρουπ ολοκλήρωσε την προσευχή του με ένα Ρακαα αφού τελείωσε ο Προφήτης.
Βλέποντας την πειθαρχεία των μουσουλμάνων οι άντρες της εχθρικής φυλής φοβήθηκαν και ανησύχησαν. Ο Προφήτης έκανε αισθητή την παρουσία του και ένα τμήμα της αποστολής του έγινε γνωστό ενώ αποχώρησε ειρηνικά.
Στον γυρισμό, ο Προφήτης στρατοπέδευσε σε μια πεδιάδα για μια νύχτα. Μόλις οι μουσουλμάνοι εγκαταστάθηκαν, ο Προφήτης ρώτησε: ‘Ποιος από εσάς θα είναι φύλακας απόψε;” “Εμείς, ω Προφήτη του Θεού,” είπε ο Αμπαντ Ιμπν Μπισρ και Αμμαρ Ιμπν Γιασερ, οι οποίοι είχαν αδερφοποιηθεί από τον Προφήτη όταν έφτασε στη Μεδίνα μετά το Χίτζρα.
Ο Αμπαντ και ο Αμμαρ έφυγαν για την είσοδο της πεδιάδας για να αναλάβουν το καθήκον τους. Ο Αμπαντ είδε πως ο αδερφός του ήταν κουρασμένος και τον ρώτησε: “Ποιο μέρος της νύχτας θέλεις να κοιμηθείς, το πρώτο ή το δεύτερο;” “Θα κοιμηθώ το πρώτο μέρος,” είπε ο Αμμάρ που κοιμήθηκε αμέσως κοντά στον Αμπαντ.
Η νύχτα ήταν ήρεμη και ειρηνική. Τα αστέρια, τα δέντρα και οι βράχοι όλα έμοιαζαν έτοιμα να γιορτάσουν με σιωπή τη δόξα του Κυρίου τους. Ο Αμπαντ ένιωσε ήρεμος. Δεν υπήρχε κίνηση, κανένα απειλητικό σημάδι. Γιατί να μην ξόδευε λοιπόν την ώρα του σε ιμπάντα ( λατρεία ) και απαγγελία του Κορανίου; Πόσο υπέροχο θα ήταν να συνδύαζε την προσευχή με την μετρημένη απαγγελία του Κορανίου που τόσο απολάμβανε;
Στην πραγματικότητα ο Αμπαντ ενθουσιάστηκε από το Κοράνι από τη στιγμή που το πρωτοάκουσε να το απαγέλλει με την όμορφη φωνή του ο Μουσαμπ Ιμπν Ουμαιρ. Αυτό ήταν πριν το Χίτζρα όταν ο Αμπαντ ήταν μόλις δεκαπέντε χρονών. Το κοράνι είχε βρει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του και μέρα και νύχτα έπειτα μπορούσε να τον ακούσει κανείς να επαναλαμβάνει το μεγαλειώδη λόγο του Θεού ώστε έγινε γνωστός ανάμεσα στους συντρόφους του Προφήτη σαν ο “φίλος του Κορανίου”.
Αργά τη νύχτα, ο Προφήτης σηκώθηκε μια φορά για να κάνει την προσευχή Ταχατζουντ στο σπίτι της Αϊσα, το οποίο ήταν δίπλα στο τζαμί. ’κουσε μια φωνή να απαγγέλει το Κοράνι, αγνή και γλυκιά και φρέσκια όπως όταν ο άγγελος Γαβριήλ του αποκάλυψε τα λόγια σε αυτόν. Ρώτησε: “Αϊσα, αυτή η φωνή είναι του Αμπαντ Ιμπν Μπισρ;” “Ναι, ω Προφήτη του Αλλάχ,” απάντησε η Αϊσα. “Ω Κύριε, συγχώρεσέ τον,” προσευχήθηκε ο Προφήτης από αγάπη για αυτόν.
Έτσι στην ηρεμία της νύχτας, στην είσοδο της κοιλάδας στη Ναζντ, ο Αμπαντ στάθηκε με κατεύθυνση προς την Κίμπλα. Σήκωσε τα χέρια του παραδιδόμενος στο Θεό και μπήκε σε κατάσταση προσευχής. Τελειώνοντας το υποχρεωτικό εναρκτήριο κεφάλαιο του Κορανίου, ξεκίνησε να διαβάζει τη Σούρατ αλ Καχφ με τη γλυκιά και αφοπλιστική του φωνή. Η Σουρατ αλ Καχφ είναι μια μεγάλη Σούρα με 110 εδάφια που ασχολείται εν μέρει με τις αρετές της πίστης, αλήθειας και υπομονής και με τη σχετικότητα της ώρας.