Αμπντουλκαρίμ αλ Χατάμπι.. ο μύθος του Ριφ – 3
Η πολιτική της Γαλλίας προς το Χατάμπι:
Η πολιτική της Γαλλίας προς το Χατάμπι:
Η νίκη του Αλ Χατάμπι επί των Ισπανών ήταν έκπληξη για τους Γάλλους οι οποίοι περίμεναν το αντίθετο. Οι τελευταίοι σοκαρίστηκαν από την αποχώρηση των Ισπανών από τη Τζαμπάλα. Γι αυτό αποφάσισαν να τους στηρίξουν εναντίον του Χατάμπι. Η Γαλλία φοβήθηκε πως η νίκη του Χατάμπι θα είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσουν επαναστάσεις εναντίον της στην περιοχή της Β.Αφρικής, καθώς η ανάδυση μιας ισχυρής δημοκρατίας στο Ριφ, θα ενθάρρυνε τους υπόλοιπους μαροκινούς να επαναστατήσουν εναντίον των Γάλλων και να αρνηθούν το καθεστώς προστασίας της Γαλλίας. Έτσι ετοιμάστηκε να πολεμήσει το Χατάμπι, αυξάνοντας τις δυνάμεις της στο Μαρόκο. ’ρχισε να ψάχνει αφορμή για να επέμβει στην περιοχή του Ριφ, προσπαθώντας να προκαλέσει το Χατάμπι πολλαπλές φορές εισχωρώντας στην περιοχή του. Ο Χατάμπι έκανε πως δεν έβλεπε τις προκλήσεις εκείνες για να μη βρεθεί να πολεμάει ανάμεσα σε δύο μέτωπα, καταδικάζοντας μόνο την εισβολή στις δικές του περιοχές.
Οι Γάλλοι ενθάρρυναν τους Σούφι να προκαλέσουν ταραχές στο κράτος του Ριφ, κι όταν ο Χατάμπι τους αντιμετώπισε, η Γαλλία επενέβη με την αφορμή της προστασίας των οπαδών τον Απρίλη του 1925. Η αντίσταση των καλά οργανωμένων δυνάμεων του Χατάμπι ανάγκασε τους Γάλλους να είναι σε θέση άμυνας για 4 μήνες, έχοντας υποστεί στο μεταξύ μεγάλες απώλειες.
Η παράδοση του Αμπντουλκαρίμ Αλ Χατάμπι: Οι δύο μεγάλες δυνάμεις, Γαλλία και Ισπανία, συμφώνησαν να πολεμήσουν από κοινού το Χατάμπι. Εφοδίασαν τα στρατεύματά τους στο Μαρόκο με μεγάλες ποσότητες όπλων κάνοντας απόβαση στον κόλπο Χοσεϊμάτ που εισχωρεί στη χώρα του Ριφ. Ο Χατάμπι έπρεπε να αντιμετωπίσει τα τεράστια αυτά στρατεύματα, με τις δυνάμεις του κουρασμένες από την παρατεταμένη διάρκεια του πολέμου, και κάτω από την απειλή της εξάντλησης των προμηθειών. Πέρα απ αυτά, η Γαλλία για να υποστηρίξει τη θέση της, παραίνεσε στο σουλτάνο του Μαρόκο να ανακοινώσει ότι ο Χατάμπι ήταν φυγόδικος αντάρτης, όπως και το κανε. Έτσι πέτυχε να πείσει κάποιες φυλές να παραδοθούν, με αποτέλεσμα να υποστεί ο Χατάμπι απώλειες στις μάχες που ακολούθησαν.
Οι Ισπανοί κατάφεραν με δυσκολίες, να καταλάβουν την πόλη Αγαντίρ, την πρωτεύουσα του Χατάμπι, ενώ μαζί με τους Γάλλους συμμάχους τους κατέλαβαν το κάστρο Ταγκίστ, το οποίο είχε πάρει ο Χατάμπι ως έδρα μετά την άλωση της Αγαντίρ στις 23 Μαίου του 1926. Ο Χατάμπι αναγκάστηκε να παραδοθεί στους Γάλλους ως όμηρος πολέμου, όταν αντιλήφθηκε τη ματαιότητα της αντίστασης, καθώς οι φυλές είχαν εξαντληθεί και δεν είχαν πια σθένος να πολεμήσουν. Οι Γάλλοι τον εξόρισαν σε ένα μακρινό νησί του ειρηνικού, όπου έζησε μαζί με την οικογένειά του και μερικούς οπαδούς του για είκοσι χρόνια, προσευχόμενος και διαβάζοντας το κοράνι, ενώ όλες οι προσπάθειές του να μεταβεί σε ένα αραβικό ή ισλαμικό κράτος είχαν αποτύχει.