Βιογραφία του Προφήτη Μουχάμμαντ – το τέλος της μάχης
Τα νέα της ήττας έφτασαν γρήγορα στη Μέκκα, ωστόσο στην αρχή δεν έγιναν πιστευτά
Το τέλος της μάχης του Μπαντρ σήμανε τους Μουσουλμάνους ως νικητές. Διάφορα αξιοσημείωτα πράγματα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης. Ένα από αυτά ήταν το εξής:
Το ξίφος του Ουκασα Ιμπν Μιχσαν αλ Ασντι έσπασε. Έτσι ο Προφήτης του έδωσε ένα κομμάτι ξύλο το οποίο κούνησε και αμέσως μετατράπηκε σε ξίφος.
Τα νέα της ήττας έφτασαν γρήγορα στη Μέκκα, ωστόσο στην αρχή δεν έγιναν πιστευτά. Ο Αμπου Λάχαμπ που δεν είχε συμμετάσχει στη μάχη και είχε μείνει πίσω στη Μέκκα, χτύπησε τον Αμπου Ράφι, έναν Μουσουλμάνο. Η Ομ αλ Φαντλ, μια μουσουλμάνα γυναίκα, τον χτύπησε στο κεφάλι με ένα ξύλο, με αποτέλεσμα να πεθάνει μετά από μερικές μέρες λόγω του τραύματος που του προκάλεσε.
Ταυτόχρονα στη Μεδίνα, η λήψη του νέου της νίκης προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια ήταν οι Μουσουλμάνοι που χάρηκαν για τη νίκη και από την άλλη η πολυθεϊστές και οι Εβραίοι που άρχισαν να διαδίδουν φήμες πως ο Προφήτης Μουχάμμαντ είχε σκοτωθεί.
Φεύγοντας από το πεδίο της μάχης, οι Μουσουλμάνοι μοιράστηκαν τα λάφυρα. Μαζί τους είχαν και αιχμαλώτους, τους οποίους ο Προφήτης πρόσταξε τους μουσουλμάνους να τους συμπεριφερθούν πολύ καλά. ΟΙ σύντροφοι του Προφήτη, εφάρμοσαν σε τέτοιο βαθμό την εντολή του ώστε τους έδιναν το ψωμί και κρατούσαν τους χουρμάδες για τους εαυτούς τους. (το ψωμί ήταν τότε πολυτιμότερο)
Τα λύτρα για τους αιχμάλωτους κυμαίνονταν από 4 έως 10 χιλιάδες ντίρχαμ ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του καθενός. Ενώ για τους μορφωμένους αιχμαλώτους καθορίστηκαν ως λύτρα να διδάξουν 10 παιδιά γραφή και ανάγνωση.
Μετά τη μάχη του Μπαντρ ο Ουμαιρ Ιμπν Ουαχαμπ αλ Τζουμαχι και ο Σαφουαν Μπιν Ομαγια κάναν μια συμφωνία, σύμφωνα με την οποία ο Ουμαιρ θα σκότωνε τον προφήτη και θα αποφυλάκιζε τον γιο του που ήταν αιχμάλωτος στη Μεδίνα ενώ ο Σαφουαν θα φρόντιζε τα χρέη και την οικογένειά του αν πραγματοποιούσε το σχέδιό του. Πήγε λοιπόν στη Μεδίνα, όπου συνάντησε τον Προφήτη. Ο Προφήτης του αποκάλυψε τον λόγο που είχε πάει εκεί και ακούγοντας τον ο Ουμαιρ πίστεψε στον Προφήτη και αποδέχτηκε το Ισλάμ.