Η ζωή μας

Η φιλοσοφία της ζωής και η συμφιλίωση του ανθρώπου με το θάνατο

Η ζωή μας

Καθένας από τους τάφους αυτούς που βλέπετε περιέχει ένα ανθρώπινο σώμα που κάποτε ήταν δραστήριο, γεμάτο ζωή…  Κάποτε έβλεπαν τηλεόραση, όπως ακριβώς κάνετε τώρα κι εσείς ….
Κι αυτοί σηκώνονταν το πρωί, έπλεναν το πρόσωπό τους, έπαιρναν πρωινό και πήγαιναν στη δουλειά ή το σχολείο…..
Είχαν ανθρώπους που αγαπούσαν, διασημότητες που θαύμαζαν, αυτοκίνητα, σπίτια και λογαριασμούς που έπρεπε να πληρώσουν…..
Κι είχαν τις ιδιαίτερες στιγμές τους, καθώς γιόρταζαν τη Νέα Χρονιά ή τα γενέθλια τους, ίσως….
Πόσοι από αυτούς σκέφτηκαν άραγε ότι με τον ίδιο τρόπο που ήρθε η γέννησή τους, κάποια μέρα θα ερχόταν και ο θάνατός τους ….
Ο καθένας σας θα γευθεί το θάνατο. Ύστερα θα επιστρέψετε σε Εμάς. (Κοράνι, 29:57)

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ο ανθρώπινος νους δυσκολεύεται να συλλάβει το μέγεθος του σύμπαντος στο οποίο ζούμε και την τάξη που το διέπει. Υπολογίζεται ότι το σύμπαν περιέχει περίπου 300 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Ο δικός μας γαλαξίας είναι ένας μόνο από αυτούς.
Υπάρχουν περίπου 250 δισεκατομμύρια άστρα στον Γαλαξία μας.   Ο Ήλιος μας είναι ένα από αυτά.   Κι όσο για τον άνθρωπο, ένα μικροσκοπικό πλάσμα που ζει πάνω σ΄ αυτή τη γη, αυτός είναι ένα τίποτα μπροστά στη μεγαλειότητα αυτού του γιγαντιαίου σύμπαντος.
Ωστόσο, τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος τα ξεχνά όλα αυτά και φαντάζεται ότι πραγματικά είναι πολύ μεγάλος. Ζει μέσα στον εγωισμό και την αλαζονεία.
Λησμονεί ότι είναι ένα αβοήθητο πλάσμα που δημιουργήθηκε από το Θεό κάποια μέρα θα πεθάνει και θα πρέπει να απολογηθεί για τις πράξεις του ενώπιον του Θεού. Απορροφάται από τη ζωή ενός κόσμου που είναι μικρότερος από έναν κόκκο άμμου στη μεγάλη κλίμακα του σύμπαντος.
Κι όμως, καθένας μας μια μέρα αργά ή γρήγορα θα πεθάνει και θα ταφεί σε μια μικροσκοπική γωνιά του κόσμου αυτού.    Είναι βέβαιο ότι ο Θεός θα μάς αποδείξει πόσο ανίσχυροι στην πραγματικότητα είμαστε, προτού καν ξεκινήσουμε να κάνουμε το ταξίδι προς την μέλλουσα ζωή.
Αν ένας άνθρωπος δεν πεθάνει νέος, το πιο ισχυρό παράδειγμα πλήρους αδυναμίας και ανικανότητας στη ζωή αυτού του κόσμου είναι τα γηρατειά.
ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ
Ο χρόνος περνά γρήγορα και χάνεται.  Αναρωτιόμαστε πώς έφυγαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.     Μα για κάποιο λόγο προσπαθούμε να αγνοήσουμε μια παράλληλη πραγματικότητα – ότι κάποτε θα γεράσουμε.
Οι μέρες της νιότης, που τόσο ανόητα φανταζόμαστε ότι δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσουν, είναι πραγματικά πολύ σύντομες.
Σχεδόν όλοι καταλαβαίνουμε ότι θα μεγαλώσουμε και θα γεράσουμε κάποια μέρα. Αλλά όσο αισθανόμαστε δυνατοί, έχουμε την αίσθηση ότι αυτές οι μέρες των γηρατειών αργούν πολύ ακόμα.
Αρνούμαστε να δεχθούμε ότι κάποτε θα γίνουμε γέροι, αδύναμοι και απροστάτευτοι.   Τα δύο νεαρά άτομα στη φωτογραφία αυτή είναι αξιοπρεπείς κι ευπαρουσίαστοι άνθρωποι, με τέλειο δέρμα και λαμπερό χαμόγελο. Υπάρχει όμως μια άλλη σημαντική λεπτομέρεια:
Οι φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε το 1955.   Όταν τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία, πιθανόν να μην περνούσε καν από το μυαλό αυτών των δύο ανθρώπων το γεγονός ότι κάποτε θα γερνούσαν.
Κι όμως κάπου 50 χρόνια ή και περισσότερα ίσως έχουν περάσει από τότε και τίποτα δεν έχει απομείνει από τη νιότη και την ομορφιά στη φωτογραφία τούτη.  Ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα. Αυτός είναι νόμος του κόσμου.
Για παράδειγμα, ένα γλυκό, γευστικό και αρωματικό πορτοκάλι στο τέλος θα αλλοιωθεί.  Ένα μήλο θα σαπίσει.  Η ανθρώπινη ομορφιά, κι αυτή θα μαραθεί με το καιρό της.
Το δέρμα, το πιο σημαντικό στοιχείο της ανθρώπινης ομορφιάς, χάνει την ελαστικότητά του καθώς περνά ο χρόνος, λεπταίνει και αρχίζει να χαλαρώνει. Η λαμπερή, απαλή επιδερμίδα της νιότης σημαδεύεται από τις ρυτίδες του χρόνου που πέρασε από πάνω της.  Τα μαλλιά γίνονται γκρίζα και πέφτουν καθώς γερνάμε.
Κάθε όργανο στο σώμα επιβαρύνεται ανάλογα με την καταστροφή που εξαπολύουν τα γηρατειά ….
Δεν είναι μόνο η εξωτερική μας εμφάνιση που υφίσταται τις συνέπειες των γηρατειών, είναι και οι αισθήσεις μας. Δεδομένου ότι τα νευρικά κύτταρα δεν ανανεώνονται, θα υποφέρουμε από απώλεια των αισθήσεων καθώς μεγαλώνουμε. Θ’αρχίσουμε να έχουμε φτωχότερη όραση, και φτωχότερη ακοή…
Η παρακμή που αποτελεί πλέον μια ολοφάνερη πραγματικότητα στον οργανισμό μας είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της πρόσκαιρης φύσης της ζωής αυτού του κόσμου.
Οι διασημότητες, οι αρτίστες, οι αστέρες του κινηματογράφου και τα πολιτικά πρόσωπα, η ομορφιά των οποίων είχε καταπλήξει τους πάντες όταν ήταν στα νιάτα τους, θα είναι πολύ διαφορετικοί όταν θα έχουν πια γεράσει. Θα χάσουν όλη εκείνη την δύναμη και την ομορφιά.

Ο ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ακόμα και σε πολύ μικρή ηλικία, κι ενώ είμαστε ακόμα γεμάτοι σχέδια για το μέλλον μας, μπορούμε να προσβληθούμε από μια ασθένεια και να πεθάνουμε.
Εκατομμύρια ανθρώπων στην εποχή μας πεθαίνουν, ενώ είναι ακόμα σε νεαρή ηλικία, από καρκίνο ή παρόμοιες ανίατες ασθένειες. Υπάρχουν ιοί για τους οποίους δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί η θεραπεία. Κι ένας ιός είναι καμιά φορά αρκετός για να τερματίσει τη ζωή ενός ανθρώπου.
Κανένας δεν μπορεί ποτέ να είναι βέβαιος ότι μια μέρα δεν θα πέσει θύμα μιας τέτοιας αρρώστιας.
Για παράδειγμα, ένα από τα αγγεία που βρίσκονται στον εγκέφαλο μπορεί να εκραγεί χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Αυτό το μικρό σημαδάκι που μπορείτε να διακρίνετε σ΄ αυτή την ακτινογραφία δείχνει ένα αγγείο που έκανε ακριβώς αυτό.
Μια τέτοια έκρηξη στο εγκέφαλο μπορεί να επιφέρει τρομερή ζημιά. Η αύξηση της πίεσης του αίματος σκοτώνει τα κύτταρα του εγκεφάλου και το άτομο μπορεί να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σαν παράλυτος, ή πνευματικά ανάπηρος.
Ο Τζέρεμι Κλάιβ, φοιτητής της Νομικής του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, είχε μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον του.
Μια μέρα, όμως, αρρώστησε ξαφνικά και κατέρρευσε ενώ εργαζόταν στην αίθουσα του καθηγητή του. Μεταφέρθηκε εσπευσμένως στο νοσοκομείο. Ένα από τα αγγεία του εγκεφάλου του είχε υποστεί ρήξη, και εκείνος υπέστη ένα ισχυρό εγκεφαλικό επεισόδιο.  Οι γιατροί χωρίς να χάσουν χρόνο του έκαναν εισαγωγή για χειρουργείο.
Είχε όμως υποστεί σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Κι έχασε όλη την βραχύβια μνήμη του. Η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία και τα όνειρα που είχε να γίνει δικηγόρος, όλα αυτά έλαβαν ένα τέλος.
Πλέον ξεχνούσε ο,τιδήποτε έβλεπε και άκουγε μέσα σε πέντε μόλις λεπτά. Ήταν υποχρεωμένος συνεπώς να ηχογραφεί όλα όσα έκανε.
Από εκεί που προγραμμάτιζε να γίνει ένα επιτυχημένος δικηγόρος, ξαφνικά έγινε κάποιος που ήταν τόσο αβοήθητος κι ανήμπορος που απαιτούσε συνεχώς φροντίδα και προσοχή.  Αυτή η φωτογραφία είναι του Ανρί ντε Λοτμπινιέρ 21 ετών. Την εποχή που τραβήχτηκε η φωτογραφία ήταν ένας επιτυχημένος φοιτητής πανεπιστημίου.
Όταν έφτασε στην ηλικία των 42 ετών ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, πατέρας δύο παιδιών. Ένα πρωί ένιωσε ένα μούδιασμα στο πρόσωπό του. Όταν πήγε στο γιατρό, έμαθε ότι είχε καρκίνο στην αριστερή πλευρά του προσώπου του.
Ο καρκίνος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τύφλωσε το αριστερό του μάτι.   Η Τοσίγκο Σοζάκι από την Ιαπωνία ήταν μια επιτυχημένη επιχειρηματίας με ένα ευτυχισμένο γάμο.
Κάποια μέρα όμως αρρώστησε και υπέφερε από κάποια βλάβη στο ένα μέρος του εγκεφάλου της.
Από κει που κάποτε ήταν μια ευκατάστατη επιχειρηματίας με μεγάλη αυτοπεποίθηση, η ασθένειά της την άφησε, απροσδόκητα, την επόμενη κιόλας στιγμή διανοητικά ανάπηρη.   Δεν ήταν σε θέση να ικανοποιήσει ακόμα και τις πιο βασικές της ανάγκες.
Δεδομένου ότι είχε ολική απώλεια μνήμης, η σταδιοδρομία για την οποία είχε κοπιάσει σε ολόκληρη τη ζωή της δεν είχε πλέον καμία απολύτως σημασία.
Υπό το πρίσμα αυτών των γεγονότων, ίσως οφείλουμε να αναλογιστούμε πόσο ανούσια είναι η παράφορη εξάρτηση μας στη ζωή αυτού του επίγειου κόσμου. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η υγεία μας, η ιδιοκτησία μας, η κοινωνική μας υπόσταση, η επαγγελματική μας επιτυχία, όλα στην πραγματικότητα μάς δόθηκαν προσωρινά μόνο, για να δοκιμαστούμε. Ο Θεός είναι αυτός που μάς δημιούργησε. Και μόνο Αυτός μπορεί να μάς προστατέψει από κάθε κίνδυνο. Αν Εκείνος το επιλέξει, μπορεί να δώσει την ασθένεια και την σωματική πάθηση στον ανθρώπινο οργανισμό με τέτοιο τρόπο που θα μάς θυμίσει πόσο ανίσχυροι κι ανυπεράσπιστοι είμαστε. Γι’αυτό ο Θεός δημιούργησε το κόσμο αυτό ως ένα μέρος δοκιμασίας. Κατά τη δοκιμασία αυτή, όταν συμπεριφερόμαστε έτσι όπως ικανοποιεί το Θεό και επιδεικνύουμε το είδος ηθικής ανάτασης που Αυτός όρισε, στο τέλος θα κερδίσουμε το δικαίωμα στην αιώνια ζωή – στον παράδεισο. Εάν όμως προτιμήσουμε να περάσουμε τα μερικά μας χρόνια στον κόσμο αυτό αντί για την αιώνια ζωή στον άλλο κόσμο, θα είμαστε ανίκανοι να αποφύγουμε τις δοκιμασίες, θα βρεθούμε ανίσχυροι και δεν θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε την αποτυχία μας στη μέλλουσα ζωή. Κι όμως, η ασθένεια δεν είναι ο μοναδικός κίνδυνος που ελλοχεύει στη ζωή του κόσμου αυτού.
Ένας άνθρωπος μπορεί να πεθάνει ή να μείνει ανάπηρος σε ένα ατύχημα. Οι εφημερίδες αναφέρουν άπειρα περιστατικά ατυχημάτων καθημερινά. Προτού χάσουν τη ζωή τους οι άνθρωποι στα άρθρα αυτά, δεν είχαν φανταστεί ότι επρόκειτο σύντομα να πεθάνουν.
Γεμάτοι σχέδια για το μέλλον και εγκλωβισμένοι μέσα στη βιασύνη, την αναστάτωση και το σαματά της καθημερινής ζωής, κατέληξαν να αφήσουν την τελευταία τους πνοή σ΄ ένα ατύχημα…
Αυτή η ταινία ίσως είναι η τελευταία σας προειδοποίηση  για να σας θυμίσει τον θάνατο,  και να σας κάνει να συλλογιστείτε τη μέλλουσα ζωή.
Το ότι αποδεικνυόμαστε ανυπεράσπιστοι κι ανίσχυροι στην καθημερινή μας ζωή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απόδειξη της ατελούς και πρόσκαιρης φύσης της ζωής του κόσμου αυτού.
Πολλοί από μάς θεωρούμε τις αδυναμίες μας και την εξάρτηση του σώματός μας για συνεχή φροντίδα ως αρκετά «φυσιολογικά». Ας αναρωτηθούμε όμως, γιατί δημιουργηθήκαμε τόσο αδύναμοι και ατελείς; Αν ο Θεός το είχε επιθυμήσει, ο άνθρωπος δεν θα είχε καμιά από τις αδυναμίες και τις ατέλειες που τον διακρίνουν.
’λλα ζωντανά πλάσματα δεν έχουν τόσες ανάγκες όσες έχει ο άνθρωπος. Τα λουλούδια, λόγου χάρη, είναι πάντα καθαρά και αναδίδουν ένα μεθυστικό άρωμα. Δεν ξέρουν τι σημαίνει να φροντίζουν τον εαυτό τους, παρά το γεγονός ότι προήλθαν από τη λασπωμένη γη.
Αν ο Θεός το επιθυμούσε, ο άνθρωπος θα μπορούσε κι αυτός να είναι καθαρός όπως ένα λουλούδι σε κάθε στιγμή της ζωής του. Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος εσκεμμένα δημιουργήθηκε ατελής, αδύναμος και με την ανάγκη της φροντίδας, προκειμένου να καταφέρει να αναγνωρίσει τον ίδιο του τον ανυπεράσπιστο χαρακτήρα.
Το καθετί στον κόσμο αυτό, που δημιουργήθηκε ως μέρος της δοκιμασίας, είναι καταδικασμένο να γεράσει, να φθίνει και να πεθάνει.
Στη Σούρα 57 του Κορανίου, ο Θεός μας θυμίζει την αλήθεια της ζωής του παρόντος κόσμου με αυτούς τους όρους:

Μάθετε ότι η ζωή αυτού του κόσμου είναι απλώς και μόνο ένα παιχνίδι και μια τέρψη, επίδειξη και ένας λόγος καυχησιάς αναμεταξύ σας, και μια προσπάθεια να ξεπεράσετε ο ένας τον άλλο σε πλούτη και παιδιά. Όπως και το φούντωμα των φυτών μετά τη βροχή που τέρπει τους καλλιεργητές, αλλά ύστερα μαραίνεται και το βλέπετε να κιτρινίζει, κι έπειτα απομένει μια σπασμένη καλαμιά. Αλλά στη μέλλουσα ζωή υπάρχει φοβερή τιμωρία (για τους άπιστους) αλλά και συγχώρεση από το Θεό και ικανοποίηση (για τους πιστούς). Η ζωή του κόσμου αυτού δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο μια ικανοποίηση που αυταπατά. (Κοράνι, 57:20)

ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ
Σε συνδυασμό με τη φυσική αδυναμία και τα γηρατειά, υπάρχει άλλη μια περίτρανη απόδειξη της εφήμερης φύσης της ζωής στον γήινο αυτό κόσμο:
Οι φυσικές καταστροφές….
Ακριβώς κάτω από την επιφάνεια της γής, πάνω στην οποία έχουμε στηρίξει τη ζωή μας, υπάρχει ένα στρώμα μάγματος θερμοκρασίας μερικών χιλιάδων βαθμών. Το μάγμα αυτό μερικές φορές φθάνει στην επιφάνεια ως αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας.
Ο κόσμος μας στην κυριολεξία κρέμεται από μια κλωστή.
Μεγαλόπρεπα βουνά ανατινάσσονται ως αποτέλεσμα της ηφαιστειακής πίεσης που υφίσταται κάτω από αυτά.
Δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε μια τέτοια καταστροφή.   Οι μεγαλειώδεις δομές, οι εντυπωσιακές πόλεις που έχτισαν με τέτοια περηφάνια οι άνθρωποι θα καταρρεύσουν μέσα σε μια μόνο στιγμή…
Ένας σεισμός συμβαίνει κατά προσέγγιση κάθε δύο λεπτά. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς είναι μικρής έντασης, και ούτε καν μπορούμε να τους νιώσουμε.
Ωστόσο, αν ο Θεός το επιθυμούσε, θα μπορούσαν να συμβαίνουν τόσο ισχυρές σεισμικές δονήσεις που θα επηρρέαζαν ολόκληρο τον κόσμο και θα έθεταν τέλος στη ζωή που υπάρχει πάνω σ΄ αυτόν.
Στην πραγματικότητα, η γη είναι απόλυτα προσαρμοσμένη στους σεισμούς, με τις γραμμές των ρηγμάτων της και τα χάσματα ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες.
Οι άνθρωποι γενικά φαντάζονται ότι τα τεχνολογικά επιτεύγματα και τα μαθήματα που τους δίδαξε η πείρα μπορούν να αποτρέψουν καταστροφές τέτοιου είδους και μεγέθους … Ενώ όλες οι προσπάθειες για να αποτρέψουν τα φαινόμενα αυτά αποβαίνουν συχνά μάταιες.
Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα ήταν ο ισχυρός σεισμός στην ιαπωνική πόλη Κόμπε το 1995. Οι Ιάπωνες είχαν χτίσει την πόλη με βάση την αντισεισμική τεχνολογία, το χτύπημα όμως την άνοιξε στα δύο, σαν να ήταν φτιαγμένη από χαρτί.
Οι Ιάπωνες είχαν επίσης ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια στην έρευνα ενός συστήματος που θα προειδοποιούσε για τους επικείμενους σεισμούς, αλλά στάθηκαν ανίκανοι να προβλέψουν αυτό το σεισμό που συνέβη τελείως απρόσμενα.
Τα κτίρια που διατείνονταν ότι «μπορούσαν να αντέξουν τον πιο ισχυρό σεισμό», κατέρρευσαν σα χάρτινοι πύργοι.    Οι σεισμοί πολλές φορές έχουν ως αποτέλεσμα άλλες απροσδόκητες καταστροφές.
Ένας σεισμός στο βυθό του ωκεανού μπορεί να προκαλέσει τεράστια παλιρροϊκά κύματα που είναι γνωστά ως κύματα τσουνάμι.
Οι καταστρεπτικές τους συνέπειες συχνά φτάνουν σε τέτοιο επίπεδο σφοδρότητας που δεν μπορεί να συλλάβει ο νους του ανθρώπου.
Έχουν ένα μέσο ύψος 30 μέτρων, και μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρες παραλιακές περιοχές..    Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων έχουν χαθεί εξαιτίας των κυμάτων αυτών στην πορεία της ιστορίας.
Ατμοσφαιρικά γεγονότα όπως τυφώνες και θύελλες είναι φαινόμενα που εκδηλώνονται επίσης τακτικά. Αυτοί οι φοβεροί άνεμοι είναι συχνά τόσο ισχυροί που μπορούν να ξεριζώσουν σπίτια, κτίρια, δέντρα, ηλεκτρικούς πυλώνες, αυτοκίνητα και ανθρώπους και να τους στροβιλίσουν στον αέρα.
Ο άνθρωπος στέκεται απόλυτα αδύναμος μπροστά στα καταστρεπτικά αποτελέσματα των ανεμοστρόβιλων.   Μια σύγχρονη πόλη μπορεί να καταστραφεί ολοσχερώς μετά από το πέρασμα μιας δυνατής θύελλας.
Τα σκάφη αναψυχής και οι βίλες, τα οποία οι άνθρωποι ήταν τόσο περήφανοι να έχουν στην ιδιοκτησία τους, μπορούν να μετατραπούν σε χωματερές.
Οι δυνατές νεροποντές μπορούν να κάνουν τους ποταμούς να υπερχειλίσουν και να πλημμυρίσουν, καταστρέφοντας στο πέρασμά τους ο,τιδήποτε συναντούν.
Σε ολόκληρη την ιστορία, εκατομμύρια ανθρώπων έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας αυτών των καταστροφών.   Και είναι πολλοί ακόμα αυτοί που πρόκειται να πάθουν το ίδιο στο μέλλον.
Και οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους ίσως ποτέ, ούτε για μια στιγμή, δεν θα έχουν σκεφθεί ότι η ζωή τους θα τελειώσει μ΄ αυτόν τον τρόπο.
Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη όμως σημασία είναι να παίρνουμε ένα δίδαγμα από αυτές τις καταστροφές, οι οποίες αποτελούν προειδοποιητικά σημάδια για να μάς υπενθυμίσουν το θνητό χαρακτήρα μας και την εφήμερη φύση της ζωής στον κόσμο αυτό. Ίσως τότε καταλάβουμε ότι ο τωρινός, επίγειος κόσμος δεν αξίζει την υπερβολική προσήλωση που του δίνουμε, καθώς δεν είναι ένα μέρος στο οποίο μπορεί κάποιος να ζήσει για πάντα.

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ
Η ιστορία βρίθει περιστατικών τα οποία, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιούν ότι η ζωή σ΄ αυτόν τον κόσμο είναι μόνο πρόσκαιρη και ότι ο θάνατος παραμονεύει.
Ένα από αυτά τα περιστατικά συνέβη το 1912: η χειρότερη ναυτική τραγωδία στην ιστορία του κόσμου.    Ο Τιτανικός, το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο πλοίο που κατασκευάστηκε ποτέ, περιγράφτηκε ως το καμάρι των Βρετανών.
Με 55 μέτρα ύψος και 275 μέτρα μήκος, το πλοίο αυτό ήταν από τεχνικής άποψης ένα αριστούργημα.   Πολλοί είπαν ότι ο Τιτανικός ήταν «αβύθιστος». Κι όμως, χτύπησε πάνω σ΄ ένα παγόβουνο κατά το παρθενικό του ταξίδι και υπέστη σοβαρή ζημιά.
Έτσι καταποντίστηκε στα νερά του Ατλαντικού με τρόπο τρομακτικό. Δεδομένου ότι το πλοίο θεωρούνταν «αβύθιστο», υπήρχαν ελάχιστα σωσίβια σ΄ αυτό.1500 επιβάτες πνίγηκαν στα παγωμένα νερά. Ανάμεσα σ΄ αυτούς που χάθηκαν, ήταν ευκατάστατα άτομα και αριστοκράτες.
Γι΄ άλλη μια φορά βλέπουμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αποφύγουν το πεπρωμένο το οποίο έχει προδιαγράψει ο Θεός.
Η τραγωδία του Τιτανικού είναι ένα ιστορικό δίδαγμα, υποδεικνύοντας το είδος των ολέθρων με τους οποίους μπορεί να έρθουν αντιμέτωποι όσοι επαίρονται λόγω του πλούτου τους και όσοι λησμονούν ότι ο Θεός είναι η μοναδική απόλυτη δύναμη.
Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΙΑΣ
Ένα γνωστό σε όλους παράδειγμα ανθρώπων που έθρεψαν την αλαζονεία τους και μετά καταστράφηκαν από αυτή είναι ο αφανισμός της αρχαίας πόλης της Πομπηίας.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, πριν από 2000 χρόνια οι πλαγιές του Όρους Βεζούβιος καλύπτονταν από αμπέλια. Η πόλη της Πομπηίας είχε κτιστεί ανάμεσα στις πλαγιές εκείνες και τη θάλασσα και γενικά αποτελούσε την επιλογή των ευκατάστατων Ρωμαίων.
Η ζωή στην Πομπηία είχε στηριχτεί στην ασωτία και την διαστροφή. Το ίδιο ίσχυε και για την γειτονική πόλη Ερκουλάνεουμ.   Ωστόσο μια από τις πιο ισχυρές ηφαιστειακές εκρήξεις στην ιστορία έθεσε τέλος στην ύπαρξη αυτών των θαυμάσιων τοποθεσιών.
Η ζωή των ανθρώπων της πόλης αυτής που χαρακτηριζόταν από την έκλυση των ηθών «πέτρωσε» από την ηφαιστειακή λάβα, και παρουσιάζεται σήμερα με εξονυχιστική λεπτομέρεια.
Ο πλούτος των πολιτισμών που έζησαν πριν από εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες χρόνια δεν εξυπηρέτησε κανέναν απολύτως σκοπό. Το μοναδικό πράγμα που επέζησε ανά τους αιώνες είναι τα δικά τους απομεινάρια, με το ανατριχιαστικό τους μήνυμα.
Με τα ακόλουθα λόγια ο Θεός μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να μαθαίνουμε από τη μοίρα των ανθρώπων που έζησαν πριν από εμάς στη Σούρα 30 το Κορανίου:
Δεν ταξίδεψαν αλήθεια πάνω στη γη και δεν είδαν το τέλος αυτών που έζησαν πριν από αυτούς; Είχαν μεγαλύτερη δύναμη από αυτούς και καλλιέργησαν τη γη και την κατοίκησαν πολλοί περισσότεροι από όσοι είναι αυτοί. Και οι Προφήτες τους τούς πλησίασαν με ξεκάθαρες αποδείξεις (Σημάδια). Σίγουρα, δεν είναι ο Θεός που τούς αδίκησε, αλλά αδίκησαν τους ίδιους τους τους εαυτούς. (Κοράνι, 30:9)
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Εκτός από όσα έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα, υπάρχει άλλο ένα σημαντικό ζήτημα που όλοι πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά: το θάνατο.   Συνήθως προσπαθούμε να αποφύγουμε τη σκέψη του δικού μας θανάτου.
Αλλά όσο και αν απεχθανόμαστε την ιδέα, είναι κάτι που θα συμβεί.
Ενώ εξελίσσεται η ταινία αυτή, χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο βρίσκουν το θάνατο. Και ακόμα περισσότεροι τον συναντούν, αλλά ο Θεός τούς γλιτώνει την τελευταία στιγμή μέσα από τον Οίκτο Του.
Όμως ο θάνατος είναι στην πραγματικότητα το αναπόφευκτο τέλος που μάς περιμένει όλους.  Και είναι η σημαντικότερη αλήθεια στη ζωή του κόσμου αυτού.
Δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν μέχρι τώρα ζήσει και πεθάνει στον κόσμο αυτό.     Κάθε ένας από τους σκελετούς που βλέπετε ήταν κάποτε ένας άνθρωπος όπως κι εσείς, με ιδεώδη, οικογένεια και ελπίδες για το μέλλον του. Ωστόσο, το μόνο που απομένει είναι αυτά τα κόκαλα που εκτίθενται σ΄ ένα μουσείο.
Κανένας από αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν πριν από εκατό χρόνια δεν είναι σήμερα ζωντανός.   Στα επόμενα εκατό περίπου χρόνια, όλοι όσους βλέπετε αυτή τη στιγμή θα είναι νεκροί. Όλοι όσους γνωρίζουμε, αγαπούμε ή μισούμε, κι εσείς οι ίδιοι, θα είστε νεκροί.
Γιατί κάθε χτύπος και παλμός στις φλέβες σας, σας φέρνει όλο και πιο κοντά στην ώρα εκείνη του θανάτου σας …  Η έννοια που είναι γνωστή ως χρόνος είναι στην πραγματικότητα μια αντίστροφη μέτρηση που σημαίνει την ώρα του θανάτου των ανθρώπων.
Για παράδειγμα, έχει ήδη προσδιοριστεί πόσες ακόμα μέρες, ώρες και λεπτά θα ζήσουν όλοι.   Κι αυτός ο χρόνος που μας απομένει είναι όλος αυτός ο χρόνος που πλησιάζει όλο και περισσότερο στο μηδέν.
Και τελικά, η αναπόφευκτη εκείνη στιγμή θα φτάσει, και η αντίστροφη μέτρηση θα σταματήσει…  Η καρδιά σας που χτυπά εδώ και τόσα χρόνια, θα πάψει πια να χτυπάει… Και σεις θα ανασάνετε την ύστατη πνοή σας …   Κι ο θάνατος θα σας πάρει μακριά.     Το σώμα σας θ΄ αρχίσει να παγώνει.
Παρακολουθείτε τώρα εικόνες ενός σώματος που αρχίζει να παγώνει, όπως τραβήχτηκαν οι εικόνες αυτές με μια μηχανή θερμικής απεικόνισης. Η θερμοκρασία του σώματος μειώνεται με γρήγορο ρυθμό, και ο θάνατος περνάει μέσα από αυτό το κορμί.
Μα μπορούμε να ξεκινήσουμε με τον θάνατο την πραγματική μας ζωή, μια ζωή που θα κρατήσει αιώνια. Κάθε ανθρώπινο πλάσμα μια μέρα θα αναστηθεί και θα πρέπει να δώσει λόγο στο Θεό για τις πράξεις του. Όσοι πίστεψαν στο Θεό με πίστη ειλικρινή όσο ζούσαν σ΄ αυτόν τον κόσμο, όσοι αληθινά Τον υπηρέτησαν κι όσοι μετανόησαν για τις αμαρτίες τους, θα βρουν την ανταμοιβή τους στις απεριόριστες ευλογίες του παραδείσου.
Όσοι όμως προτίμησαν τις εφήμερες απολαύσεις αυτής της ζωής κι όχι την ευχάριστη ικανοποίηση που προσφέρει ο Θεός, τότε στη μετά-θάνατον ζωή θα υποφέρουν όπως δεν είχαν ποτέ τους φανταστεί.
Ας μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν αλλό από τις εφήμερες απολαύσεις αυτής της ζωής. Κανένα από τα όμορφα πράγματα που έχει ετούτος ο κόσμος δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό για κάποιον. Όλα αυτά είναι μόνο ένα μέσο και μια δοκιμασία.
Ο αληθινός σκοπός του ανθρώπου είναι να υπηρετεί το Θεό, ο οποίος τον δημιούργησε και τον προίκισε με τόσες ευλογίες.
Τίποτα σ’αυτή τη ζωή δεν είναι για πάντα. Ο Θεός είναι ο μοναδικός που δεν διέπεται από κανένα χρόνο. Σ΄ έναν στίχο, ο Θεός περιγράφει τη ζωή αυτού του κόσμου με τα εξής λόγια:
Οι πάντες πάνω στη γη θα πεθάνουν. Το Πρόσωπο του Κυρίου σας όμως θα παραμείνει, Εξουσιαστής της Μεγαλοπρέπειας και της Γενναιοφροσύνης (Κοράνι, 55: 26-27)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Εξετάσαμε την αλήθεια για τη ζωή αυτού του κόσμου και είδαμε σαφείς αποδείξεις ότι τούτος ο κόσμος είναι ένα πρόσκαιρο μέρος. Το καθετί σ΄ αυτόν τον κόσμο φτάνει σ΄ ένα τέλος, ανάμεσα σ΄ όλα και ο άνθρωπος. Κάθε ανθρώπινο πλάσμα αργά ή γρήγορα πεθαίνει και μεταβαίνει στον άλλο κόσμο, εγκαταλείποντας πίσω όλα όσα ήταν κάποτε δικά του.
Το πάθος για επουσιώδη πράγματα, η έλλειψη θεοσέβειας και μια ζωή γεμάτη φιλοδοξίες, αλλά και αμφιβολία, οδηγούν τον άνθρωπο στη σοβαρότερη απώλεια που μπορεί να υπάρξει.
Όταν ο άνθρωπος έχει πίστη στο Θεό και εμπιστοσύνη στο Θέλημά Του, τότε η αμφιβολία εξαφανίζεται από τη ζωή του και ο Θεός τόν δυναμώνει δίνοντάς του μια έντιμη ζωή. Η συμπεριφορά του πιστού χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια, φιλαλήθεια και δικαιοσύνη.
Κάποιος που επιδεικνύει τέτοιες αρετές, προστατεύεται από τους πειρασμούς των εγωμανών επιθυμιών. Μόνο έτσι μπορεί να βρει τη σωτηρία. Όπως ο Θεός αποκάλυψε στο Κοράνι:
… Και όποιος προστατεύει τον εαυτό του από τον ίδιο του τον εγωϊσμό, έτσι είναι αυτοί που θα επιτύχουν. (Κοράνι, 59: 9