Οι πρώτες ευρωπαϊκές μεταφράσεις του Ιερού Κορανίου – μέρος 3

Η αξιοπιστία αυτής της μετάφρασης αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής. Οι δυτικοί ερευνητές συμφώνησαν για την απουσία εγκυρότητας της.

Στις αρχές του 12ου αιώνα, η περιέργεια των χριστιανών λογίων στην Ευρώπη για το Ισλάμ, τους έκανε να ζητήσουν τη βοήθεια Εβραίων και Χριστιανών της Συρίας και της Παλαιστίνης, ώστε να κατανοήσουν τη γνώση του ιερού αυτού βιβλίου. Γι’ αυτό το σκοπό απέστειλε ο Πέτρος ο Σεβάσμιος, που ήταν επικεφαλής στο μοναστήρι του Cluny, στη Συρία έναν αριθμό μοναχών για να μάθουν εβραϊκά και αραβικά.

Το έτος 1141 ο Πέτρος έλαβε επιστολή από τον αυτοκράτορα Αλφόνσο Ζ΄ , η οποία τον καλούσε να τον επισκεφτεί, έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του για την Ισπανία. Από αυτή τη συγκυρία βρήκε την ευκαιρία να μελετήσει τα συγγράμματα των μουσουλμάνων, ο Πέτρος κυκλοφορούσε ανάμεσα στα μοναστήρια και μετά τη συνάντησή του με τον Αλφόνσο, ανατέθηκε το δύσκολο έργο της μελέτης και μετάφρασης μερικών ισλαμικών βιβλίων σε μια ομάδα μεταφραστών με τη ζήτηση για μετάφραση του Κορανίου, αυτό ήταν και μια επιβίωση του κλίματος των σταυροφοριών, το οποίο κυριαρχούσε τότε στην Ευρώπη.

Τα παρακάτω είναι ονόματα μεταφραστών της εποχής:  ο δάσκαλος Πέτρος altalytali, γόνος μια οικογένειας  χριστιανών που μιλούσε άπταιστα αραβικά και συμμετείχε στη λατινική μετάφραση του Κορανίου.  Robert al-keytoni , ’γγλος που έκανε ταξίδια, για την εκμάθηση της αστρονομίας και της γεωμετρίας, σε μουσουλμάνους δασκάλους και έπαιξε κύριο ρόλο στη μετάφραση του Κορανίου. Ο Peter [Πέτρος του Πουατιέ] de Poitiers ήταν μοναχός στο μοναστήρι του Cluny και ασχολήθηκε με την επιμέλεια της μετάφρασης του Κορανίου.

Ο μοναχός Herman al-dalmati (=ο Δαλματός) στάλθηκε από τον Πέτρο στη Συρία για να μάθει αραβικά. Εκεί έμεινε δεκατρία ολόκληρα χρόνια μαθαίνοντας γραμματική και συντακτικό και άλλα δέκα χρόνια, μαθαίνοντας την αραβική γλώσσα. Επέστρεψε στην Ανδαλουσία ως δάσκαλος της αραβικής στη σχολή των [χριστιανών πατέρων] στην πόλη Retina.

Yπάρχει μια αινιγματική προσωπικότητα, ονόματι Μουχάμμαντ, η οποία αναφέρεται μια φορά και έπαιξε σημαντικό ρόλο για την κατανόηση λεπτών εννοιών, η εργασία τους διήρκεσε τρία χρόνια και μετά την ολοκλήρωση της μετάφρασης του Κορανίου παραδόθηκε για φύλαξη στη μονή του Κλυνί, τέθηκε στη διάθεση των μελετητών μοναχών και παρέμεινε μυστικό από τρίτους. Εμφανίστηκε σε χειρόγραφη μορφή περίπου τετρακόσια χρόνια μέχρι την ανακάλυψη της τυπογραφίας, μια επιστολή του Πέτρου του Σεβάσμιου προς τον ’γιο Βερνάρδο αναφέρει τα εξής:

«Συναντηθήκαμε με τον Robert και τον Herman κοντά στην Αλάμπρα της Ισπανίας και από την αστρονομία μεταπήδησαν στη μετάφραση του Κορανίου. Ζήτησαν τη βοήθεια δύο Αράβων και την εξέδωσαν αργότερα το 1543 στο Μπλιάντερ.

Η αξιοπιστία αυτής της μετάφρασης αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής. Οι δυτικοί ερευνητές συμφώνησαν για την απουσία εγκυρότητας της, αναφέρουμε έναν από αυτούς, τον Βlashir, ο οποίος δήλωσε ότι ούτε αξιόπιστη ούτε πλήρης είναι η μετάφραση, αλλά προκύπτει από τη νοοτροπία των Σταυροφοριών.Αυτό αποδεικνύει η επιστολή που απέστειλε ο Πέτρος ο Ευσεβής στον ’γιο Βερνάρδο, η οποία είχε συνημμένο αντίγραφο της επίμαχης μετάφρασης. Καθώς επίσης προέκυψε από μια διακαής επιθυμία να εξαφανιστεί κάθε ίχνος της πίστης από όσους  ασπάστηκαν το Ισλάμ.

λέει ο Βlashir «Γνώμη μας είναι ότι η σημασία που παίρνει το Κοράνι σε αυτόν τον τομέα αντικατοπτρίζεται στο στρατιωτικό πνεύμα το οποίο συνέχισε ακάθεκτο έως τις αρχές του 14ου αιώνα. Αυτό το αποδεικνύουμε με το ιεραποστολικό ζήλο του Raymond wlol ο οποίος  πέθανε στο Μπούρτζι το έτος 1315. Αυτό το πόνημα αναδείχτηκε το θεμέλιο στο οποίο βασίστηκαν οι άλλες μεταφράσεις το μεσαίωνα.