Στο κατώφλι της Εγίρας
Δεσμευτήκαμε στον Προφήτη να μην λατρεύουμε τίποτα άλλο εκτός από τον Αλλάχ, να μη κλέβουμε, να μη μοιχεύουμε, να μη σκοτώνουμε τα παιδιά μας (λόγω φτώχειας), να μην λέμε ψέματα και να τον υπακούμε (τον Προφήτη) σε όλες τις συμβουλές του
Ύστερα από έντονες και επίπονες προσπάθειες του Προφήτη, κάποιοι ηγέτες και άνδρες της Μαντίνα άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον για το Ισλάμ και το ενδεχόμενο να το ασπαστούν.
Η πρώτη επαφή του Προφήτη με τους Ανσάρ (υποστηρικτές, κάτοικοι της Μαντίνα) ήταν κατά την έλευσή τους στη Μέκκα για το προσκύνημα. Ο Προφήτης τους μίλησε για το Ισλάμ και τους απήγγειλε κάποια εδάφια από το Κοράνι.
Η κάτοικοι της Μαντίνα χωρίζονταν τότε δυο σε μεγάλες φυλές, τους ’ους και τους Χάζρατζ. Οι δυο φυλές είχαν πολύ εχθρικές σχέσεις και είχαν μάλιστα συγκρουστεί σε άγριους πολέμους που λίγο είχε λείψει να τις αφανίσουν.
Εκτός από τους Aραβες κατοίκους, υπήρχαν και κάποιες εβραϊκές φυλές που στην πλειονότητά τους ασχολούνταν με το εμπόριο.
Οι Aραβες της Μαντίνα είχαν ακούσει πολλά για τον Προφήτη από τους Εβραίους γείτονές τους. Οι τελευταίοι είχαν στα βιβλία τους αναλυτική περιγραφή του αναμενομένου Προφήτη, με την εποχή και το μέρος όπου αναμένονταν.
Έτσι, όταν οι Ανσάρ άκουσαν τον Προφήτη και το Κοράνι διαπίστωσαν ότι είναι ο ίδιος Προφήτης, για τον οποίον μιλούσαν οι Εβραίοι. Ταυτόχρονα ήλπιζαν πως η νέα πίστη θα ένωνε τις φυλές τους αποτελειώνοντας την αιώνια έχθρα τους.
Οι πρώτοι άνδρες της Μαντίνα που ασπάστηκαν το Ισλάμ ήταν μόλις έξι, αλλά το Ισλάμ άγγιξε τις καρδιές τους. Μόλις επέστρεψαν στα μέρη τους, αφηγήθηκαν στους δικούς τους τα χαρμόσυνα νέα και σε λίγες μέρες οι ειδήσεις για τον Προφήτη και το Ισλάμ μεταδίδονταν σε κάθε σπίτι και σε κάθε στόμα.
Οι έξι πρώτοι μουσουλμάνοι, αν και κάλεσαν τους υπόλοιπους κατοίκους της Μαντίνα στο Ισλάμ, δεν δεσμεύτηκαν στον Προφήτη με καμία συμφωνία, επειδή δεν ήταν αντιπρόσωποι και δεν θεωρούσαν ότι είχαν το δικαίωμα να δεσμεύουν από μόνοι τους τους υπόλοιπους κατοίκους για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.
Ένα χρόνο αργότερα, οι έξι πρώτοι μουσουλμάνοι επέστρεψαν στο προσκύνημα με άλλους έξι πιστούς και δεσμεύτηκαν στον Προφήτη για υπακοή και υποστήριξη. Ήταν η πρώτη δέσμευση, γνωστή και ως δέσμευση της ’καμπα.
Οι δώδεκα πιστοί ανήκαν στις δυο γνωστές φυλές της Μαντίνα κι αυτό ήταν το πρώτο βήμα στην ένωσή τους, η οποία θεμελιώθηκε πάνω στις διδαχές και στις ηθικές αρχές του Ισλάμ.
Η δέσμευσή τους στον Προφήτη αφορούσε γενικά πράγματα, τα οποία μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ηθικές αρχές για όλη την ανθρωπότητα και όχι μόνο για τους Μουσουλμάνους.
Λέει ο Ουμπάντα Ιμπν Αλ Σάμιτ, ένας συνοδός του Προφήτη που ήταν από τους δώδεκα οι οποίοι έδωσαν αυτήν τη δέσμευση:
«Δεσμευτήκαμε στον Προφήτη να μην λατρεύουμε τίποτα άλλο εκτός από τον Αλλάχ, να μη κλέβουμε, να μη μοιχεύουμε, να μη σκοτώνουμε τα παιδιά μας (λόγω φτώχειας), να μην λέμε ψέματα και να τον υπακούμε (τον Προφήτη) σε όλες τις συμβουλές του».
Ο Προφήτης σχολίασε: εάν τηρείτε τη δέσμευση, τότε θα έχετε για ανταμοιβή τον παράδεισο κι εάν την αθετήσετε, τότε θα λογοδοτήσετε στο Θεό, που είτε θα σας συγχωρήσει είτε θα σας τιμωρήσει.
Ο Προφήτης έστειλε το συνοδό του, Μούσααμπ Μπιν Ουμάιρ, ως δάσκαλο και ιμάμη στους Ανσάρ. Η επιλογή αυτή ήταν πολύ επιτυχημένη αφού σε λίγους μήνες οι περισσότεροι κάτοικοι της Μαντίνα ασπάστηκαν το Ισλάμ χάρη στις προσπάθειες του Μούσααμπ και στη άψογη συμπεριφορά του απέναντι σε όλους.
Αρκετοί ηγέτες της Μαντίνα που δεν είχαν ιδέα για το Ισλάμ προσπάθησαν να σταματήσουν τον Μούσααμπ. Αυτός όμως με πολλή σοφία και ηρεμία τους καλούσε να τον ακούσουν και να κρίνουν με τη λογική και το μυαλό τους το Κοράνι και τα διδάγματα του Ισλάμ. Αυτοί, χάρη στον καλό τους χαρακτήρα, δέχονταν την πρόσκληση και στο τέλος πείθονταν για το Ισλάμ και θαύμαζαν τις διδασκαλίες του.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι Ανσάρ ήταν πιο λογικοί και είχαν καλύτερη κατανόηση σε σχέση με τους φανατικούς και στενόμυαλους Κουραϊσήτες.
Οι Ανσάρ ένιωθαν ότι είναι καιρός πια ο Προφήτης να εγκαταλείψει τη Μέκκα όπου τον κατεδίωκαν και τον αδικούσαν και να εγκατασταθεί στην πόλη του. Μάλιστα έλεγαν μεταξύ τους «μέχρι πότε θα αφήνουμε τον Προφήτη να τριγυρίζει και να διώκεται στη Μέκκα;!»
Η συνάντηση που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας πραγματοποιήθηκε το έτος 13 μετά την προφητεία: πάνω από εβδομήντα άτομα από τη Μαντίνα θα έρθουν στο προσκύνημα και θα δώσουν στο Προφήτη τη δεύτερη δέσμευση, γνωστή ως δεύτερη δέσμευση της ’καμπα.
Η δεύτερη δέσμευση ήταν πιο προχωρημένη αφού περιλάμβανε την υπακοή (του Προφήτη) ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την οικονομική υποστήριξη ακόμη κι αν αυτοί ήταν φτωχοί, την υποστήριξη και τη προστασία του Προφήτη, όπως ακριβώς προστατεύει κανείς την οικογένειά του. Ως ανταμοιβή για τη τήρηση της δέσμευσης, θα είχαν τον παράδεισο.
Μεταξύ των Ανσάρ ήταν και δυο γυναίκες, γεγονός που συμβολίζει τη συμμετοχή της γυναίκας στην μοίρα του Ισλάμ από τα πρώτα του χρόνια. Aλλωστε ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε στο Ισλάμ μετά τον Προφήτη ήταν γυναίκα.
Ο Προφήτης ζήτησε από τους Ανσάρ να εκλέξουν 12 αντιπροσώπους τους ώστε να εποπτεύουν και να διαχειρίζονται τα πράγματα στη νέα ισλαμική κοινωνία της Μαντίνα.
Όλοι όσοι έδωσαν τη δέσμευση τους στον Προφήτη, την τήρησαν μέχρι το τέλος της ζωής τους.