Ο λόγιος του Ισλάμ Ιμπν αλ Κάγιμ, λέει, “Ο Αλλάχ καθοδηγεί με πειθαρχεία τον πιστό Του δούλο, τον οποίον αγαπάει πολύ, με το μικρότερο παράπτωμα ή ολίσθημα, έτσι ώστε να παραμένει προσεκτικός και ξάγρυπνος.
Όποιος όμως έχασε την υπόληψή του απέναντι στον Αλλάχ, αυτόν τον αφήνει με τις αμαρτίες και τις κακίες του, και κάθε φορά που πράττει μια καινούργια αμαρτία, του χαρίζει ο Αλλάχ μια επιπλέον χάρη του. Έτσι, αυτός ο υπερόπτης πιστεύει εσφαλμένα, πως αυτό αυξάνει την αξία του και δεν αντιλαμβάνεται πως στην πραγματικότητα είναι προσβολή και πως οδεύει προς μια τιμωρία χωρίς τέλος.”
Ένας βεδουίνος ρώτησε τον Αμπντουλλάχ μπιν Αμπάς:
– Ποιος θα κρίνει τους ανθρώπους την Ημέρα της Κρίσης ;
– Ο Αλλάχ θα τους κρίνει, απάντησε ο Αμπντουλλάχ.
– Μα τον Αλλάχ… τότε, σωθήκαμε, είπε ο βεδουίνος.
– Πως; τον ρώτησε ο Αμπντουλλάχ.
– Ο Γενναιόδωρος, όταν κρίνει συγχωρεί και φέρεται με επιείκεια. Απάντησε ο βεδουίνος.
