Δυτικοί περιγράφουν τις αρετές των Μουσουλμάνων – Μέρος 1

Για να αντιληφθεί κανείς την αξία του έθνους του Ισλάμ, θα πρέπει να προστρέξει σε όσα έγραψαν δυτικοί συγγραφείς και ιστορικοί που χαρακτηρίστηκαν από αμεροληψία και δίκαιη κρίση. 

Παρακάτω παραθέτουμε κάποια σημεία που αναφέρθηκαν: 

Δικαιοσύνη και ισότητα

Λέει ο γνωστός ‘Αγγλος λογοτέχνης και φιλόσοφος Τόμας Καρλάιλ  (Thomas Carlyle 1795-1881): “Το Ισλάμ έχει έναν από τα πιο τίμιας και σεβαστά χαρακτηριστικά, που είναι η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό δείχνει την πιο σωστή ματιά και την πιο δίκαιη άποψη. Οι άνθρωποι στο Ισλάμ είναι ίσοι. Το Ισλάμ δεν αρκείται να κάνει την ελεημοσύνη ως μια αγαπημένη πράξη, αλλά την επιβάλλει σε κάθε μουσουλμάνο ως ένα πυλώνα της πίστης του. Στην συνέχεια την υπολογίζει σε σχέση με την περιουσία του ανθρώπου με ποσοστό ένα προς σαράντα της περιουσίας, το οποίο δίνεται στους φτωχούς, τους έχοντες ανάγκη, και τους παθόντες. Είναι πολύ όμορφα όλα αυτά και δεν είναι παρά μόνο η φωνή του ανθρωπισμού, του ελέους, της αδελφοσύνης και της ισότητας. Μια φωνή που βγαίνει από την καρδιά εκείνου του άνδρα «Μουχάμμαντ», γιού της Σαχάρας και των άγριων τόπων. (Thomas Carlyl, οι Ήρωες, σελ. 80).”

Οι αρετές των Μουσουλμάνων

Ο Γάλλος φιλόσοφος – νομικός Ντομινίκ Σορντέλ (Dominique Sourdel 1921-2014), μιλώντας για τους χαρακτήρες των Μουσουλμάνων, αναφέρει τα εξής: “Δεν γίνεται να αρνηθούμε πως το Ισλάμ έχει εφαρμόσει αληθινές αρετές και κυρίως κοινωνικές αρετές, που αποτελούν ανταπόκριση στις εκκλήσεις του Κορανίου και  που φαίνονται ως συνέχεια της καλοσύνης, όπως ορίζει το ωραίο εδάφιο του Κορανίου: 

“Ευσέβεια δεν είναι να στρέφετε τα πρόσωπά σας προς ανατολή και δύση (δηλ. προσευχή μόνο). Ευσέβεια είναι όμως όποιος πίστεψε στον Αλλάχ, στην Μέρα της Κρίσεως, στους Αγγέλους, στο Βιβλίο, και στους Προφήτες και ξοδεύει λεφτά από την περιουσία του- παρά την αγάπη του προς αυτήν- στους συγγενείς, στους ορφανούς, στους απόρους, στους οδοιπόρους, στους επαίτες, στην απελευθέρωση των δούλων. Είναι αυτός που εκτελεί τη καθημερινή προσευχή (με αφοσίωση) και καταβάλει τη Ζακάτ (υποχρεωτική ελεημοσύνη στους έχοντες). Είναι εκείνοι που τηρούν τις δεσμεύσεις τους αν δεσμευτούν για κάτι, και (αναφέρουμε ειδικά) τους υπομονετικούς που δείχνουν εγκαρτέρηση στους καιρούς των δυσκολιών όπου επικρατεί λοιμός ή αρρώστιες, ή δυστυχίες. Όλοι αυτοί (οι προαναφερθέντες) είναι οι ειλικρινείς στην πίστη τους και είναι οι ευσεβείς (που πραγματοποιούν τις διαταγές του Αλλάχ, ώστε οι πράξεις τους να αποτελέσουν ασπίδα και προστασία από την τιμωρία του Αλλάχ). (Κοράνι. 2. 177)””

{ليس البر أن تولوا وجوهكم قبل المشرق والمغرب ولكن البر من آمن بالله واليوم الآخر والملائكة والكتاب والنبيين وآتى المال على حبه ذوي القربى واليتامى والمساكين وابن السبيل والسائلين وفي الرقاب وأقام الصلاة وآتى الزكاة والموفون بعهدهم إذا عاهدوا والصابرين في البأساء والضراء وحين البأس أولئك الذين صدقوا وأولئك هم المتقون

“Η συνεργασία, η φιλοξενία, η απλοχεριά και η φερεγγυότητα στις δεσμεύσεις – που αναλαμβάνονται απέναντι στα μέλη της κοινωνίας- καθώς και η μετριοπάθεια στις ροπές με την αυτάρκεια, όλα αυτά αποτελούν τις αρετές που ακόμα χαρακτηρίζουν τους Μουσουλμάνους. Eίναι μια πραγματική ιδανική κατάσταση η οποία θέλει να αναβαθμίσει την ανθρώπινη φύση και η οποία είναι επαρκής για να τους δώσει αξιοπρέπεια και αίγλη που αγνοούνταν από τους Άραβες της περιόδου της Άγνοιας.” (Ντομινίκ Σορντέλ, Το Ισλάμ, σελ. 107). 

Ο ιστορικός του πολιτισμού Γουίλ Ντυράν  (Will Durant) αναφέρει τα εξής:  “Σε γενικές γραμμές φαίνεται πως ο Μουσουλμάνος ήταν πιο συνεπής από τον Χριστιανό όσον αφορά το εμπορικό ηθικό, το σεβασμό του προς δεσμεύσεις του, την αφοσίωση προς τις συνθήκες που σύναπτε με τους άλλους. Οι απόψεις συμπίπτουν πως ο Σαλάχ Αντίν ήταν ο πιο έντιμος από όσους συμμετείχαν στις σταυροφορίες. Η κουβέντα του Μουσουλμάνου είναι γεμάτη με υπερβολική ευγένεια. Οι Μουσουλμάνοι, όπως οι Εβραίοι, χαιρετίζουν ο ένας τον άλλον. Το σύνηθες να του λέει «Ασσαλάμ Αλαϊκομ= ειρήνη σε σας» με απάντηση «Αλαϊκομ Ασσαλάμ ουα ραχματουλλάχ ου Μπαρακάτουχ= και σε σας η ειρήνη, το έλεος του Αλλάχ και οι ευλογίες του», και η καλή υποδοχή του φιλοξενούμενου είναι από τα γενικά χαρακτηριστικά… Είναι γνωστό πως ο Μουσουλμάνος αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση στην ευαισθησία, τον ανθρωπισμό και την ανοχή. Ήταν – εάν αναφερθούμε στο μέσο άνθρωπο – γρήγορος στην κατανόηση, πανέξυπνος, ευαίσθητος, χαιρόταν εύκολα, έβρισκε την ικανοποίηση στην απλότητα και έκανε ήσυχα υπομονή στις δοκιμασίες που περνούσε, δεχόταν εκείνες τις δοκιμασίες με υπομονή, με αξιοπρέπεια, με αίγλη και υπερηφάνεια. (Η Ιστορία του Πολιτισμού).”