Η επιρροή της Αραβικής γλώσσας στη Δύση – 1

Η αραβική γλώσσα έγινε παγκόσμια σε όλες τις χώρες όπου βρεθήκαν οι άραβες, αντικαταστώντας τις τοπικές γλώσσες που ήταν εν χρήσει σ’ αυτές τις χώρες.

Δεν υφίσταται ανάγκη να αναλύσουμε το ρόλο που έπαιξε η αραβική γλώσσα στην προϊσλαμική περίοδο, ως εργαλείο επικοινωνίας και έκφρασης των πιο λεπτών εννοιών και συναισθημάτων. Φτάνει να κοιτάξουμε τις γλωσσολογικές εγκυκλοπαίδειες, για να διαπιστώσουμε αυτό το πλούτο που δεν τον κατέχουν οι περισσότερες γλώσσες του κόσμου, είναι χαρακτηριστικό ότι διαθέτει εκατοντάδες συνονόματα, για αμέτρητα αντικείμενα. Μόνο που οι εγκυκλοπαίδειες αυτές, που περιέχουν τεράστιους θησαυρούς που μπορούν να εκφράζουν τη πιο λεπτή έννοια της σύγχρονης σκέψεις, δεν έχουν μελετηθεί ευρέως.

Ο μελετητής κι ο αναγνώστης, βρίσκουν στα επιστημονικά, καλλιτεχνικά, μαθηματικά και φιλοσοφικά αραβικά βιβλία, ένα γλωσσολογικό θησαυρό, που ήταν ένα δυνατόν μέσον συνεννόησης μεταξύ των επιστημόνων.

Όλοι ξέρουμε, ότι από το τέλος του πρώτου αιώνα της Εγίρας (γύρω στα 700 μ. χ.), ξεπρόβαλλε ένα ευρύ διανοητικό κίνημα, που ήταν προς όφελος ενός έθνους που έζεσε ως τότες έξω από τον πολιτισμένο κόσμο, και δεν φαινόταν διόλου πως έμελλε να παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στην ιστορία της ανθρωπότητας, το οποίο είναι το αραβικό έθνος, όπως λέει ο Μ. Βεντέγο, συγγραφέας του βιβλίου «Το Αραβικό Θαύμα».

 Η αραβική ήταν από την αρχαιότητα, γλώσσα της ποίησης και λογοτεχνίας. Ο Βεντιγο πιστεύει, ότι η διάδοση της με τέτοια ταχύτητα, οφείλεται στους υλικούς και πνευματικούς καρπούς που έχει συγκομίσει από το Ισλάμ, παρά από την απόφαση των Ομειάδων να είναι υποχρεωτική η χρήση της στα επίσημα έγγραφα. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου αιώνα της Εγίρας, άρχισε η παρακμή των κέντρων του ελληνικού πολιτισμού στην εγγύς ανατολή, ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης γλωσσικής σύγχυσης, όταν πολιτισμένοι λαοί από την αρχαιότητα όπως οι αιγύπτιοι κι οι ινδοί, παράτησαν τα έθιμα και τα ήθη τους μόλις ήρθαν σε επαφή με τους άραβες.

Ύστερα ήρθαν άλλοι λαοί για να κληρονομήσουν και να πάρουν τη θέση των αράβων, άλλα η ισχύ των πιστών του Μουχάμμαντ δεν άλλαξε, όπως λέει ο Τζωρζ Ριβουάρ. Σε όλα τα μέρη της Αφρικής και της Ασίας όπου έφτασαν, εκείνη η ισχύ και η δύναμη έχει εισχωρήσει στις ψυχές των ανθρώπων για πάντα.  Κανένας νέος κατακτητής δεν μπόρεσε να εκτοπίσει τη γλώσσα και τη θρησκεία των αράβων.

Ο Μ. Βεντιγκο επιβεβαιώνει, ότι η αραβική έγινε η επίσημη γλώσσα στη Περσία, ενώ οι ποιητές την αξιοποίησαν για να γράφουν τα ποιήματά τους. Καθώς η Πεχλιβική διάλεκτος ομιλιόταν μόνο στα βουνά για πολλούς αιώνες. Όπως κι έγινε το κυρίως στοιχείο στη Ούρντο, η οποία είναι η γλώσσα της πνευματικότητας για τους Ινδούς. Τα περισσότερα επιστημονικά βιβλία γραφήκαν στα αράβικα, όπως η ιατρική εγκυκλοπαίδεια του Αλ Ράζι, και τα περισσότερα βιβλία του Αβικέννα.

Ο Γκουστάβ Λε Μπόν, διευκρίνισε στο βιβλίο του «Ο Πολιτισμός των Αράβων», ότι η αραβική γλώσσα έγινε παγκόσμια σε όλες τις χώρες όπου βρεθήκαν οι άραβες, αντικαταστώντας τις τοπικές γλώσσες που ήταν εν χρήσει σ’ αυτές τις χώρες, όπως την ελληνική, την κοπτική, την βερβερίνια και την συριακή. Και όταν επίστρεψε η περσική γλώσσα στην Περσία, η αραβική δεν έπαψε να είναι η γλώσσα των διανοουμένων.
Ο Λε Μπον βεβαιώνει επίσης, ότι οι πέρσες συνέχισαν, ως το τέλος του 19ο αιώνα, να σπουδάσουν διάφορες επιστήμες, θεολογία και ιστορία, χρησιμοποιώντας αραβικά βιβλία. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας των αββασίδων χαλίφηδων, μεταφραστήκαν τα πιο σημαντικά ελληνικά βιβλία. Οι άραβες βάλθηκαν να μελετήσουν την ξένη επιστήμη και λογοτεχνία, με ενθουσιασμό που ξεπέρασε το ζήλο της Ευρώπη στην εποχή της αναγέννηση.