Η επιρροή του Ισλαμικού Καλέσματος στην Ευρώπη – 2
Οι μουσουλμάνοι όχι μόνο απολάμβαναν την ασφάλεια και την ελευθερία τους σε κάποια χριστιανικά κράτη, αλλά μερικοί απ’ αυτούς έφτασαν να έχουν μια ειδική θέση πλησίον των χριστιανών ηγεμόνων
Και για παράδειγμα, η μεταχείριση που απολάμβαναν η μουσουλμάνοι της Σικελίας, κυρίως κατά τη βασιλεία μερικών από τους βασιλιάδες της, όπως του Ρότζερου Β΄, για τον οποίο ο Ιμπν Αλ Αθήρ γράφει τα εξής: «ο βασιλιάς αυτός, ακολούθησε τις μεθόδους των μουσουλμάνων βασιλιάδων, ιδρύοντας ειδικά διβάνια ώστε οι υπήκοοι του να αποτείνουν τα παράπονα τους, για να δικαιωθούν, ακόμη κι αν οι αντίδικοι τους ήταν οι γιοί του.
Οι μουσουλμάνοι στο βασίλειο του ήταν ισόνομοι με τους Φράγκους, γι’ αυτό και τον αγαπούσαν. Ο περιηγητής Ιμπν Τζουμπέιρ, παρατήρησε ότι οι συνθήκες διαβίωση των μουσουλμάνων υπό τον Φρειδερίκο Β΄ ήταν καλές, καθώς γράφει για τη ζωή τους στην πρωτεύουσα του νησιού, Παλέρμο, ότι «ασκούσαν τις θρησκευτικές τους ιεροτελεστίες ελεύθερα στα τζαμιά τους, και με τους μουεζίνηδες να εκφωνούν το Αδάν, ή το κάλεσμα για τις προσευχές, μεγάφωνα, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης ήταν μουσουλμάνοι. Τα τζαμιά ήταν πάρα πολλά, και τα περισσότερα απ’ αυτά είχαν μεντρεσέδες για την εκμάθηση του Κορανιού». Όπως γράφει επίσης ότι: «Οι χριστιανοί της πόλης μας χαιρετούσαν και μας κάνανε παρέα, γεγονός που μπορεί να εγείρει αμφιβολίες και απορίες στους μη γνωρίζοντες τις συνθήκες της ζωής εκείνης της εποχής.
Οι μουσουλμάνοι που διέμεναν στην Κωνσταντινούπολη την ίδια περίοδο, απολάμβαναν κάποια ελευθερία στο να ασκούν τις ιεροτελεστίες τους, και διέθεταν κι ένα τζαμί στο οποίο καλούσαν μεγάφωνα τον κόσμο για προσευχή».
Οι μουσουλμάνοι όχι μόνο απολάμβαναν την ασφάλεια και την ελευθερία τους σε κάποια χριστιανικά κράτη, αλλά μερικοί απ’ αυτούς έφτασαν να έχουν μια ειδική θέση πλησίον των χριστιανών ηγεμόνων, καθώς ο Ιμπν Αλ Αθήρ γράφει ότι ο Ρότζρερος Β΄ της Σικελίας, ότι «είχε έναν συνετό και σοφό μουσουλμάνο σύμβολο, στον οποίο είχε περισσότερη εμπιστοσύνη απ’ ότι στους χριστιανούς ιερείς, κι γι’ αυτό τον κατηγόρησαν ότι ήταν κρυφομουσουλμάνος». Ο Ιμπν Τζουμπέιρ έγραψε επίσης, ότι «ο Φρειδερίκος Β΄, είχε φρουρά και άνδρες ασφαλείας από μουσουλμάνους, που εξασκούσαν κανονικά τις δικές τους προσευχές, νηστείες και ελεημοσύνες».
Αυτές οι καλές συνθήκες διαβίωσης των μουσουλμάνων στις χριστιανικές χώρες, δεν ήταν παρά αποτέλεσμα των προσπαθειών τους στο να καλούν τους άλλους στο πλευρό τους, δείχνοντας τους την καλή ηθική μεταχείριση των αλλοθρήσκων από τους μουσουλμάνους, όπως επιβάλλει η θρησκεία τους.
4- Το ενδιαφέρον που έδειξαν πολλοί δυτικοί λόγιοι για το πολιτισμό της ανατολής:
Πολλοί δυτικοί λόγιοι είχαν επηρεαστεί από το υψηλό επίπεδο του ισλαμικού πολιτισμού, και επισκέφτηκαν τις ισλαμικές χώρες για να συναντήσουν μουσουλμάνους επιστήμονες, όπως ο Αντελαρντ του Μπαθ, ο οποίος επισκέφτηκε την Ανδαλουσία το 12ο αι. και μετέβηκε στην Αίγυπτο και τη Μ. Ασία, για να γνωρίσει από κοντά τις ισλαμικές επιστήμες, και μέσω του οποίου πολλές πληροφορίες για την ισλαμική ανατολή, έχουν μεταφερθεί στη δύση. Όπως έχουμε επίσης και τον Λεονάρδο Φοΐντες, ο οποίος επισκέφτηκε την Αίγυπτο και την Συρία. Ήταν σύγχρονος του Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας, και του Γεράρδου της Κρεμόνας, οποίος ήρθε από την Ιταλία, και διέμενε στο Τολέδο μέχρι που απεβίωσε το 1187, ο ίδιος κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια στη μετάφραση αραβικών βιβλίων στα λατινικά. Καθώς ήταν επικεφαλής μιας ομάδας μεταφραστών γνωστής ως «σχολή των μεταφραστών του Τολέδου».
Μεγάλος αριθμός από ευρωπαίους επιστήμονες, είχαν ενδιαφερθεί για τη μετάφραση των αραβικών κειμένων. Ένας δυτικός συγγραφέας ανέφερε ότι οι μεταφράσεις ισλαμικών και ελληνικών επιστημονικών βιβλίων, επηρέασαν τους ευρωπαίους επιστήμονες και διανοούμενους, οι οποίοι με τη σειρά τους, αφύπνισαν για να οδηγήσουν τη μεγάλη επιστημονική επανάσταση στην ήπειρο αυτή, καθώς έβαλαν το νου της να λειτουργεί, μα σκεφθεί και να ερευνά.
Οι ισλαμικές ίδιες είχαν επηρεάσει εις βάθος τους ευρωπαίους και την κουλτούρα τους, στο βαθμό που άλλαξε την αντίληψη τους για την θεολογία και για τον θεό. Μέχρι που σε μερικά ευρωπαϊκά χριστιανικά βασίλεια, κυρίως στην Ανδαλουσία, διαδόθηκε η αραβική ισλαμική ορολογία, όπως (DIS DIOS QUIERE), που είναι μετάφραση της ισλαμικής φράσης (Ιντσά Αλλάχ), ή με τη θέληση του θεού. Και η λέξη (OJALA), που είναι παραμόρφωση της ισλαμικής φράσης (Μασά Αλλάχ), ή θεού θέληση. Και άλλες φράσεις χαιρετισμών και καλωσορισμών.
Στη Σικελία και άλλα μέρη της νοτίου Ιταλίας, υπήρχαν κέρματα των χριστιανικών βασιλείων, που έφεραν χαραγμένους στίχους από το κοράνι, όπως «Αυτός, ο Θεός, οποίος έστειλε τον απεσταλμένο του με την αληθινή πίστη για να υπερβαίνει όλες τις άλλες πίστες εναντίον της βούλησης των παγανιστών». Ενώ το έμβλημα ενός βασιλιά της Σικελίας ήταν «ευχαριστώ τον θεό για τα αγαθά του», στο οποίο η ισλαμική επίδραση είναι οφθαλμοφανή.