Η Παραβολή Της Αράχνης

Όπως ο ιστός της αράχνης είναι η πιο αδύναμη κατοικία έτσι και τα είδωλα στα οποία στρέφονται οι άνθρωποι για βοήθεια και προστασία είναι εξίσου αδύναμα.

Διαβάζουμε στην Σούρα Αλ ‘Ανκαμπούτ:

Η παραβολή εκείνων που πήραν άλλους προστάτες ‘ εκτός από τον ΑΛΛΑΧ ‘ μοιάζει σαν την Αράχνη, που πήρε (έκτισε για τον εαυτό της) ένα σπίτι. Αλλά το πιο εύθραστο ‘ βέβαια ‘ από τα σπίτια είναι της Αράχνης το σπίτι. Αν (μόνο μπορούσαν να το καταλάβουν) αν το ήξεραν. (Κοράνι 29:41)

Σύμφωνα με το Ταφσίρ (εξήγηση του Κορανίου) του Ιμπν Καθίρ: «Σε αυτή τη φράση ο Αλλάχ περιγράφει τους ειδωλολάτρες ως προς το σεβασμό τους σε θεούς πέρα από Αυτόν, με την ευχή ότι αυτοί (οι θεοί) μπορούν να τους βοηθήσουν και να παρέχουν σε αυτούς, στρεφόμενοι σε αυτούς σε στιγμές δυσκολίας.

Υπό αυτή την έννοια, μοιάζουν με το σπίτι της αράχνης, το οποίο είναι τόσο αδύναμο και εύθραυστο, καθώς με το να προσκολλάται κανείς σε αυτούς τους θεούς είναι σαν αυτόν που προσκολλάται στον ιστό της αράχνης και που δεν βρίσκει όφελος σε αυτό. Αν το γνώριζαν αυτό, δεν θα έπαιρναν άλλους προστάτες εκτός του Αλλάχ.»

Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το εδάφιο, η πράξη του να παίρνει κανείς άλλους εκτός του Αλλάχ σαν κριτές ή βοηθούς του είναι σαν την αράχνη που υφαίνει ιστό για τον εαυτό της.

Πως όμως στην πράξη υφαίνει τον ιστό της η αράχνη;

Ξεκινάει εκτοξεύοντας μπροστά ένα νήμα με κολλώδη άκρη που προσκολλάται σε μια σταθερή κοντινή περιοχή στην οποία μπορεί να τύχει να πέσει. Προσέχετε την αβέβαιη φύση της αρχής αυτής της διαδικασίας; Η αράχνη δεν έχει καμία ιδέα ως προς το που θα προσκολληθεί το νήμα. Τι ειρωνεία, να ξεκινάει την κατασκευή μιας κατοικίας για την ίδια με ένα μονό νήμα με αυτόν τον αβέβαιο τρόπο.

Όταν προσκολληθεί το νήμα, η αράχνη κινείται σε αυτό, ρίχνοντας άλλο νήμα προς το κάτω, το οποίο αιωρείται. Η αράχνη έπειτα μετακινείται πάνω στο δεύτερο αιωρούμενο νήμα και από τη μέση του κινείται προς τα κάτω προς κάποιο άλλο στήριγμα. Όταν προσγειωθεί σε αυτό, χρησιμοποιεί ένα τρίτο σημείο σαν στήριγμα για τον ιστό της.

Συνεχίζει με αυτόν τον τρόπο να υφαίνει περισσότερες ίνες μέχρι να δημιουργήσει έναν ιστό από μη κολλώδεις ίνες. Έπειτα κινείται περιφερειακά γύρω από αυτές τις βασικές ίνες με σκοπό τη δημιουργία ενός άλλου δικτύου ινών γύρω από τις αρχικές.

Τελικά όταν ο ιστός είναι έτοιμος, η αράχνη αφήνει ένα κολλώδες υγρό για να πιάσει θήραμα, αφήνοντας χώρο για την ίδια για να κινηθεί γύρω αποφεύγοντας το υγρό και έπειτα στέκεται στο κέντρο του ιστού.

Μερικά στοιχεία σχετικά με τον ιστό μιας αράχνης:

1. Έχει μια πολύ λεπτή και αδύναμη βάση. Αν και κρέμεται από σταθερές βάσεις όπως τοίχοι, κλαδιά δεν είναι ο ίδιος ο ιστός ισχυρός.

2. Δεν είναι καθαρά ορατός – μια παγίδα που αυξάνει τις πιθανότητες να πιάσει λεία. Αλλά ταυτόχρονα μπορεί να καταπατηθεί από διερχόμενα αντικείμενα.
3. Είναι φτιαγμένος από εξαιρετικά αδύναμες και λεπτές ίνες. Όχι ισχυρή και σταθερή πρώτη ύλη.

4. Έχει 2 διαστάσεις στην κατασκευή του, δηλ είναι επίπεδος. Δεν στέκεται πάνω σε σταθερό έδαφος. Δεν υπάρχουν σκεπή και τοίχοι που να προσφέρουν ασφάλεια και προστασία από καταστροφικά κλιματικά στοιχεία. Ο αέρας ή η βροχή μπορούν να τον καταστρέψουν.

5. Η αράχνη υφαίνει τον ιστό χρησιμοποιώντας «υλικά» – εκκρίματα του ίδιου της του σώματος.
6. Η αράχνη στέκεται στο μέσο του ιστού, κατά κάποιο τρόπο σε απομόνωση, αναμένοντας τη λεία της να πέσει σε αυτόν.

Όπως η αράχνη στηρίζει τα νήματα της σε  σταθερά στηρίγματα και υφαίνει έναν ιστό για τον εαυτό της, έτσι και πολλοί άνθρωποι παίρνουν στηρίγματα σε φαινομενικά δυνατότερα αντικείμενα/ πρόσωπα/ θεότητες για να δημιουργήσουν έναν ιστό αυταπάτης στο μυαλό τους, ο οποίος τελικά δεν βλάπτει κανένα άλλο από τους ίδιους τους εαυτούς τους και που τελικά καταστρέφεται λόγω της αδυναμίας του.

Όπως η κολλώδης προσκόλληση του ιστού της αράχνης σε αντικείμενα στα οποία ο ιστός της ακουμπάει είναι αδύναμη και εύθραυστη, έτσι και οι ελπίδες, που βασίζουν οι άνθρωποι σε οτιδήποτε εκτός από τον Θεό για την επίλυση των προβλημάτων τους ή για την παροχή αγαθών για την επιβίωσή τους, είναι εξαιρετικά αδύναμες. Ακόμα και αν αυτοί οι «βοηθοί» δίνουν την εντύπωση ότι είναι ασφαλείς.

Το να ζητάει κανείς τη βοήθεια ενός άλλου ανθρώπου για να πετύχει ένα στόχο δεν έχει κάτι το αθέμιτο εφόσον ο άνθρωπος διατηρεί στην καρδιά του την πεποίθηση ότι η πηγή κάθε οφέλους και κάθε απώλειας προέρχεται από τον Αλλάχ. Ο Αλλάχ μόνο βοηθάει, προστατεύει και παρέχει στους δούλους του με διαφορετικά μέσα.

Η παραβολή της αράχνης που υφαίνει ένα αδύναμο σπίτι για τον εαυτό της είναι όπως ένας άρρωστος άνθρωπος που πιστεύει ότι ένας συγκεκριμένος γιατρός τον οποίο επισκέφτηκε, ή μια ιατρική διαδικασία, ήταν η πηγή της θεραπείας του από μια αρρώστια,  αντί να πιστεύει ακράδαντα πως η μοναδική πηγή της θεραπείας του ήταν ο Αλλάχ, με όλα τα υπόλοιπα (φάρμακα, ιατρικές διαδικασίες, κτλ) να είναι απλά τα μέσα.

 Ή το παράδειγμα της γυναίκα που πιστεύει ότι η προέλευση των παροχών της είναι η δουλειά της ίδιας ή του συζύγου της, η οποία αν για κάποιο λόγο χανόταν, θα περικόπτονταν οι παροχές ή η ζωή η ίδια. 

 Ή η περίπτωση αυτού που αναζητά δικαιοσύνη και πιστεύει ότι οι νόμοι και οι αποφάσεις καθενός οργανισμού ή ανθρώπινου κοινωνικό-οικονομικού και νομικού συστήματος είναι πιο ταιριαστές από ότι έχει αποκαλυφθεί στο Κοράνι από τον Αλλάχ ή από αυτό που έχει θεσπιστεί από τον Προφήτη Του.

Τέτοιες απατηλές αυταπάτες είναι ανάλογες με την ύφανση του ιστού της αράχνης, καθώς τέτοια πιστεύω και τέτοιες ιδέες περιστρέφονται γύρω από έμφυτες ανθρώπινες επιθυμίες ή από λανθασμένες σκέψεις ψιθυρισμένες στις καρδιές από τον Σατανά, κάνοντας τους ανθρώπους να αισθάνονται καταστροφικά ασφαλείς στην αυταπάτη τους, την οποία πιστεύουν σαν αληθινή.

Όμοια και η αράχνη πιστεύει πως το εύθραστο, βασισμένο σε ίνες σπίτι της, ότι είναι σταθερό και ασφαλές από  τον κίνδυνο, μέχρι το σημείο που αυτό να παρασυρθεί ή να εξαλειφθεί εντελώς.

Ακριβώς όπως ο ιστός της αράχνης είναι η πιο αδύναμη κατοικία, έτσι και όλα τα είδωλα που λατρεύονται ή θεωρούνται πηγές προστασίας, βοήθειας, παροχής ή δικαιοσύνης από τους ανθρώπους είναι εξίσου αδύναμα και λανθασμένα.