Σύντομη περιγραφή: Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το ότι παρά τον τεράστιο όγκο της βιβλιογραφίας σχετικά με την Ισλαμική ιστορία, η συντριπτική πλειοψηφία των Μουσουλμάνων –τόσο νέων όσο και ηλικιωμένων- έχουν άγνοια του θέματος.
Γιατί παραβλέπεται η Ισλαμική Ιστορία;
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το ότι παρά τον τεράστιο όγκο της βιβλιογραφίας σχετικά με την Ισλαμική ιστορία, η συντριπτική πλειοψηφία των Μουσουλμάνων –τόσο νέων όσο και ηλικιωμένων- έχουν άγνοια του θέματος. Ενώ υπάρχουν πάνω από 1,5 δις Μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι μόνο πολλοί λίγοι από αυτούς ενδιαφέρονται στο να μάθουν την αλήθεια σχετικά με το Ισλάμ ή την ιστορία του.
Η σημαντικότητα της Ιστορίας δεν μπορεί να υπερτονιστεί. Η Ιστορία είναι σαν μια μακρόχρονη μνήμη όπου οι φωνές των εθνών διασώζονται. Θα ήταν ίσως ασφαλέστερο να πούμε ότι άνθρωποι χωρίς ιστορία είναι άνθρωποι χωρίς μνήμη. Οπότε, γιατί οι Μουσουλμάνοι Λόγιοι μας έχουν αποτύχει στο να προσελκύσουν τους Μουσουλμάνους (ιδιαίτερα την νεολαία) στο να ενδιαφερθούν για την μελέτη της Ισλαμικής Ιστορίας; Έχει αυτό να κάνει με την υπερβολική έμφαση που δίνουν στα Ισλαμικά τελετουργικά για να εξασφαλίσουν την σωτηρία τους στην Μετά Θάνατον Ζωή, με αποτέλεσμα η σημαντικότητα της ιστορίας να χάνει την αξία της στα μάτια τους;
Όποιος και να είναι ο λόγος, το γεγονός είναι ότι η πλειοψηφία των Μουσουλμάνων ίσως έχουν άγνοια ή αδιαφορούν να βρουν την αλήθεια σχετικά με την Ισλαμική Ιστορία. Σεχταριστικές πεποιθήσεις και πρακτικές (και οι εσωτερικές διαιρέσεις και διαμάχες που τις συνοδεύουν) έχουν δημιουργήσει πολλές και διαφορετικές σχολές σκέψης. Βιβλία και άρθρα σχετικά με την Ισλαμική Ιστορία (ακόμη και η μετάφραση και η ερμηνεία του Κορανιού) ¨χρωματίζονται¨ κατά συνέπεια από τις σεχταριστικές πεποιθήσεις και τα πιστεύω των συγγραφέων τους. Λόγιοι και αρχηγοί ανταγωνιστικών σχολών σκέψης παίζουν με τα συναισθήματα των ακολούθων τους, με σκοπό να προάγουν την δική τους εκδοχή της ιστορίας ως την Ισλαμική Ιστορία. Παρόλα αυτά, έχουνε υπάρξει αξιοσημείωτες εξαιρέσεις ανάμεσα στους Ισλαμιστές λόγιους, οι οποίοι παλεύουν να βρουν την αλήθεια σχετικά με την Ισλαμική Ιστορία αμφισβητώντας το status quo της εποχής τους.
Πώς να ερμηνεύσετε την Ισλαμική Ιστορία;
Τι είναι η Ισλαμική Ιστορία; Είναι συνώνυμη με την Μουσουλμανική Ιστορία; Ασκούν οι Μουσουλμάνοι το Ισλάμ –το Ισλάμ έτσι όπως το παρέδωσε και το εφάρμοσε ο Προφήτης (PBUH); Ή μήπως έχουνε παρεκκλίνει από αυτό; Τι συνέβη στον Μουσουλμανικό κόσμο μετά το τέλος της περιόδου των ορθώς καθοδηγούμενων χαλίφηδων, της Khulaafaa al-raashidoon; Είναι όλα όσα γίνονται στο όνομα του Ισλάμ από τους Μουσουλμάνους Βασιλείς, ηγέτες ή πολιτικούς μέρος της Ισλαμικής Ιστορίας; Υπάρχει μήπως ένα αντικειμενικό μέτρο σύμφωνα με το οποίο να μπορούμε να μετρήσουμε τι είναι Ισλαμικό και τι όχι;
Η μελέτη της Ιστορίας παρουσιάζεται συχνά με χρονολογικούς όρους που περιγράφουν την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, αλλά είναι μόνο αυτά που συνθέτουν την ιστορία; Τι γίνεται φερ’ ειπείν με τις βαθύτερες αιτίες της ανόδου και της πτώσης των κρατών Ισλαμικών και Μη; Υπάρχει κάποια πτυχή της Ιστορίας που να υπερβαίνει τον χώρο και τον χρόνο; Υπάρχει, με άλλα λόγια, επιστήμη της Ιστορίας;
Για έναν Μουσουλμάνο, η μελέτη της Ιστορίας θα έπρεπε να είναι σαν να παρακολουθεί τους νόμους του Αλλάχ σε δράση, την εφαρμογή της θεωρίας που παρουσιάζεται στο Κοράνι και αποδεικνύεται πρακτικά από τον Προφήτη (PBUH). Το Κοράνι απαιτεί από τους Μουσουλμάνους να αναλογίζονται σχετικά με την ιστορία, όχι απλώς να την γνωρίζουν επιφανειακά αλλά να μαθαίνουν από αυτή. Με το να μελετούν την ιστορία, οι Μουσουλμάνοι μπορούν να εξασφαλίσουν μια καλύτερη θεώρηση και αντίληψη του τρόπου λειτουργίας των νόμων του Αλλάχ στον κόσμο της ανθρωπότητας. Όταν αυτοκρατορίες πέφτουν και καινούργιες ανέρχονται, δεν είναι κάτι απλώς τυχαίο ούτε είναι ο Αλλάχ που παίζει ζάρια με τον κόσμο μας. Ούτε ο Αλλάχ προκαθορίζει την μοίρα των εθνών. Μάλλον, είναι τα ίδια τα έθνη που προκαλούν της πτώση τους με το να μην ζουν σε αρμονία με τους νόμους της κοινωνίας που ο Αλλάχ έχει θέσει για όλους μας.
Είναι δύσκολο να κατηγορήσεις κάποια Μη-Μουσουλμανικά κράτη, τα οποία απλώς περνούν από μια διαδικασία δοκιμών και λάθους χωρίς τις λύσεις που παρέχει (το Κορανικό) εγχειρίδιο. Αλλά τι μπορούμε να πούμε σχετικά με τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι έχουν αυτό το λυσάρι αλλά είναι αυτή τη στιγμή οι πιο άποροι άνθρωποι στον κόσμο; Με το να κατηγορούνε τους άλλους ή με το να φτιάχνουν δικαιολογίες για την δυσμενή τους θέση δεν πρόκειται να τους βοηθήσει όταν θα βρεθούν απολογούμενοι στο δικαστήριο του Αλλάχ. Τι προκάλεσε, λοιπόν, (και τι συνεχίζει να προκαλεί) την πτώση των Μουσουλμάνων;
Η διαδικασία είναι πολύ ξεκάθαρη. Ένα αποδεικτικό στοιχείο μπορεί να απορριφθεί εάν δεν συμφωνεί με τα δεδομένα ή είναι ενάντια στο Κοράνι. Για παράδειγμα, ένα αδιαπραγμάτευτο δεδομένο είναι ότι οι Sahaaba (οι σύντροφοι του Προφήτη (PBUH)) ήταν οι καλύτεροι Μουσουλμάνοι και τηρούσαν αυστηρά το Κοράνι. Επομένως, εάν ένα αποδεικτικό στοιχείο ισχυρίζεται ότι κάποιοι από τους Sahaaba συνήθιζαν να αποθηκεύουν χρυσό και να μαζεύουν τεράστια πλούτη, από τη στιγμή που το Κοράνι απαιτεί από τους Μουσουλμάνους να προσφέρουν όλα τα πλούτη, τα οποία δεν χρειάζονται για τους εαυτούς τους, τότε αυτό το ¨αποδεικτικό στοιχείο¨ πρέπει να απορριφθεί:
Αυτοί ρωτούν εσένα πόσα να ξοδέψουν. Πες: «Ό,τι είναι πέρα από τις ανάγκες σας.» (2:219)
Ή, εάν κάποιο στοιχείο ισχυρίζεται ότι οι Sahaaba φιλονικούσαν και λογομαχούσαν και μαχόντουσαν σώμα με σώμα (και σκότωναν) ο ένας τον άλλον για την αναζήτηση της εξουσίας, πρέπει αμέσως να απορριφθεί επειδή δυσφημεί τον χαρακτήρα αυτών των ανθρώπων, που το Κοράνι ισχυρίζεται ότι είναι αδιαμφισβήτητα θεοσεβούμενοι και ήρεμοι και γεμάτοι έλεος ο ένας για τον άλλο:
Ο Μουχάμμαντ είναι ο απόστολος του Θεού, και όλοι όσοι είναι μαζί του είναι ισχυροί απέναντι στους Άπιστους, (αλλά) συμπονετικοί μεταξύ τους. Θα τους δεις να υποκλίνονται και να ταπεινώνουν τους εαυτούς τους (στην προσευχή), αναζητώντας την Χάρη του Αλλάχ και (την δική του) καλή ευχαρίστηση. Στα πρόσωπά τους υπάρχουν τα σημάδια τους, (όντας) τα ίχνη της ταπείνωσής τους. Αυτή είναι η ομοιότητά τους στην Τορά, και η ομοιότητά τους στο Ευαγγέλιο είναι: Σαν ένας σπόρος που ξεπροβάλλει τη φύτρα του και μετά δυναμώνει και γίνεται ολοένα και πιο παχύς και εν τέλει στέκεται μόνος του πάνω στο ίδιο του το στέλεχος, (γεμίζοντας) αυτούς που τον έσπειραν με θαυμασμό και απόλαυση. Ως αποτέλεσμα, γεμίζει τους Άπιστους με οργή εναντίον τους. Ο Αλλάχ είχε υποσχεθεί ότι όσοι αναμεσά τους, οι οποίοι πιστεύουν και κάνουν ορθές πράξεις, συγχώρεση και μια μεγάλη Ανταμοιβή. (48:29)
Ωστόσο, η διαδικασία της μελέτης της ιστορίας είναι πιθανώς πολύ περισσότερο προκλητική για το συναίσθημα παρά για το μυαλό, επειδή απαιτεί την θέληση να αφήσεις στην άκρη πεποιθήσεις και λαϊκές παραδόσεις που δεν πληρούν τα παραπάνω κριτήρια, ασχέτως του πόσο παλιές ή πόσο προσφιλείς προς εμάς είναι. Το να είναι αρκετά παλιές ή προσφιλείς στις καρδιές μας δεν μετατρέπει ένα ψευδές γεγονός σε αληθινό.
