Ο Προφήτης και ο Νέος
Ο Χαουάτ μπιν Τζουμπαϊρ, ένας νεαρός σύντροφος του Προφήτη, ειρήνη σε αυτόν, αφηγείται τα εξής: «Ήμασταν με τον Προφήτη, ειρήνη σε αυτόν, σε ένα χωριό κοντά στην Μέκκα. Βγήκα από τη σκηνή μου κι αντίκρισα μερικές γυναίκες που μιλούσαν μεταξύ τους. Μου άρεσαν. Έτσι γύρισα στη σκηνή μου, φόρεσα μια όμορφη φορεσιά και κάθισα μαζί τους. Ο Προφήτης βγήκε από τη σκηνή του και με ρώτησε: «Γιατί κάθεσαι μαζί τους;» Είπε ο Χαουάτ: «Ένιωσα ντροπή απέναντι στον Προφήτη και του είπα: ‘Έχω μια καμήλα, Προφήτη, που όλο μου φεύγει και τις ήθελα να φτιάξουν ένα σκοινί ώστε να τη δένω.’»
Συνεχίζει ο Χαουάτ την αφήγησή του: «Ο Προφήτης έφυγε και τον ακολούθησα. Μπήκε σε ένα μέρος, έκανε Ουντού (πλύσιμο για προσευχή) και ήρθε πάλι λέγοντας: Σαλάμ Αλαϊκομ¨, τι απέγινε η φευγάτη σου καμήλα; Στην συνέχεια φύγαμε από εκείνο το χώρο. Και κάθε φορά που με προλάβαινε στην πορεία μου έλεγε: Σαλάμ Αλϊκομ, τι απέγινε η φευγάτη σου καμήλα;»
Στην συνέχει, λέει ο Χαουάτ, «Βιάστηκα να επιστρέψω στη Μεδίνα αποφεύγοντας να κάθομαι στο τζαμί και τους χώρους όπου καθόταν ο Προφήτης. Όταν αυτή η κατάσταση διήρκησε πολύ, βγήκα μια ώρα που το τζαμί ήταν άδειο και έκανα προσευχή. Ο Προφήτης βγήκε από το σπίτι του, μπήκε στο τζαμί και έκανε μια προσευχή με α ρακαάτ και έκατσε. Εγώ έμεινα πολλή ώρα στην προσευχή ελπίζοντας ότι θα έφευγε και θα με άφηνε. Ο Προφήτης όμως μου είπε: Μείνε όση ώρα θέλεις. Εγώ δεν φεύγω προτού φύγεις κι σύ.»
Τότε είπα: «Μα τον Αλλάχ, θα απολογηθώ στον Προφήτη, ειρήνη σε αυτόν και θα τον κάνω να νιώσει ικανοποιημένος μαζί μου. Έτσι τελείωσα την προσευχή μου.» Ο Προφήτης με ρώτησε πάλι : «Σαλάμ αλαϊκομ. Τι έκανε η φευγάτη σου καμήλα;»
Του είπα : «Μα τον Αλλάχ που σε έστειλε με το δίκαιο, εκείνη η καμήλα δεν είναι πια φευγάτη από τότε που ασπάστηκα το Ισλάμ.» Ο Προφήτης μου είπε: «Να έχεις το έλεος του Αλλάχ. Και το επανέλαβε δυο ή τρεις φορές. Στην συνέχεια ο Προφήτης δεν μου απευθύνθηκε ξανά (με την ερώτηση για την καμήλα).» (τέλος αφήγησης).
Εδώ βλέπουμε πόσο ενδιαφέρον δείχνει ο Προφήτης, με τόσες ασχολίες που είχε, σε έναν από τους συντρόφους του, κι καταλαβαίνει κανείς πως στη συνέχεια, αυτοί οι σύντροφοί του άλλαξαν τον κόσμο.
Ο Προφήτης προτίμησε να μην αναφέρει δημοσίως το λάθος του συνοδού του, αλλά να του το υπενθυμίζει με ένα τρόπο που έχει και λίγο χιούμορ.
Βλέπουμε και την ανάγκη του συντρόφου του Προφήτη για προσευχή στο τζαμί. Η προσευχή ήταν και πρέπει να είναι το κεντρικό σημείο της ζωής κάθε μουσουλμάνου.
Μόλις ο συνοδός απολογήθηκε στον Προφήτη και δεσμεύτηκε να μην επιστρέψει σε τέτοιες πράξεις, έκανε ο Προφήτης παράκληση στον Αλλάχ να φέρεται με έλεος προς τον νεαρό συνοδό του.
Στην συνέχεια ο Προφήτης έκλεισε για πάντα εκείνη τη σελίδα, δίνοντας στον συνοδό του την ευκαιρία για καινούργια αρχή.