Ο Πρώτος Χαλίφης – Μέρος 3 – Η Μετανάστευση στην Μεδίνα

Ο Προφήτης και ο Αμπου Μπακρ ξεκίνησαν το ταξίδι νότια αντί για βόρεια όπου βρίσκεται η Μεδίνα. 

Ο Αμπου Ταλιμπ, ο θείος του Προφήτη Μουχάμμαντ, τον προστάτευε από τον βασανισμό των Κουράις. Όταν όμως πέθανε, ο βασανισμός του από τους Κουράις αυξήθηκε. Έτσι δόθηκε η εντολή για τη μετανάστευση στη Μεδίνα. Ο Προφήτης ζήτησε από τους μουσουλμάνους να ματαναστεύσουν λίγοι λίγοι και κρυφά ώστε να μην το προσέξουν οι Κουράις. Ο Αμπου Μπακρ ζήτησε από τον Προφήτη να φύγει με τους πρώτους που θα μετανάστευαυν. Ο Προφήτης του είπε να περιμένει υπονοώντας πως θα τον συνόδευε ο ίδιος στη μετανάστευση. Κάθε λίγο καιρό ο Αμπου Μπακρ τον ρωτούσε το ίδιο πράγμα και ο Προφήτης απαντούσε ξανά το ίδιο. Στο μεταξύ ο Αμπου Μπακρ προετοιμαζόταν για την μετανάστευση. ’φησε δύο καμήλες στο σπίτι του και τις τάιζε καλά για να τις χρησιμοποιήσει. 

Η Κόρη του Αμπου Μπακρ ανέφερε πως ο Προφήτης πήγε στο σπίτι του Αμπου Μπακρ το μεσημέρι, σε μια ασυνήθιστη για αυτόν ώρα. Ο Προφήτης ανέφερε στον Αμπου Μπακρ πως ο Θεός τους έδωσε άδεια για τη μετανάστευση. Ο Αμπου Μπακ τον ρώτησε με δάκρυα στα μάτια αν ο Προφήτης θα έφευγε μαζί του. Η κόρη του, Αϊσα, που περιγράφει το περιστατικό ανέφερε πως πρώτη φορά είδε κάποιον να κλαίει από χαρά.

Ο Προφήτης, ειρήνη σε αυτόν, έθεσε το σχέδιο για το ταξίδι  της μετανάστευσης. Ο Θεός βέβαια θα προστάτευε τον Προφήτη Του, αλλά αυτό δεν σήμαινε πως δεν έπρεπε να υπάρχει σχεδιασμός.

Ο Προφήτης και ο Αμπου Μπακρ ξεκίνησαν το ταξίδι νότια αντί για βόρεια όπου βρίσκεται η Μεδίνα. Περπάτησαν τρείς μέρες νότια μέχρι που φτάσαν σε μια σπηλιά που λέγεται “Γαρ Θαουρ”.  Η σπηλιά αυτή ήταν γνωστό πως είχε επικίνδυνα φίδια. Ο Αμπου Μπακρ ζήτησε από τον Προφήτη να μην εισέλθει στην σπηλιά μέχρι να την ελέγξει και να κλείσει τις τρύπες. Έμεινε μια τρύπα ανοιχτή και μιας και δεν είχε κάτι για να την κλείσει, την έφραξε με το πόδι του.  Έπειτα μπήκε ο Προφήτης στη σπηλιά και έπειτα από λίγο αποκοιμήθηκε. Ο Αμπου Μπακρ από το φόβο του για τον Προφήτη έμεινε ξύπνιος. Κάποια στιγμή τα μάτια του Αμπου Μπακρ γέμισαν με δάκρυα και μερικά από αυτά έπεσαν στο πρόσωπο του Προφήτη. Ο Προφήτης ξύπνησε και ρώτησε τον Αμπου Μπακρ τι έπαθε. Τότε ο Αμπου Μπακρ του ανέφερε πως τον είχε τσιμπήσει ένα φίδι και δεν τον ξύπνησε γιατί ήταν κουρασμένος και δεν ήθελε να τον ενοχλήσει.

Η κόρη του Αμπου Μπακρ, Ασμα, τους έφερνε φαγητό στην σπηλιά και ο γιος του Αμπου Μπακρ, Αμπντ αλ Ραχμαν συνέλεγε πληροφορίες για τους Κουράις και τις κινήσεις τους. Ζήτησε επίσης από το βοσκό του να σβήσει τα ίχνη της Ασμά και του Αμπντ αλ Ραχμαν με τα πρόβατά του.

Οι κουράις όταν πληροφορήθηκαν πως ο Προφήτης και ο Αμπου Μπακρ είχαν ξεφύγει από τη Μέκκα, εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό. Μάλιστα έθεσαν ως αμοιβή για αυτόν που θα τον έπιανε ζωντανό ή νεκρό εκατό καμήλες. Έτσι πολλοί άνθρωποι εντός και εκτός Μέκκας άρχισαν να τον ψάχνουν. Κάποιοι έφτασαν και μέχρι την σπηλιά όπου βρισκόταν ο Προφήτης. Ωστόσο γνώριζαν πως η σπηλιά είχε φίδια ενώ άλλος πλησίασε τη σπηλιά χωρίς να κοιτάξει μέσα. Ο Αμπου Μπακρ φοβήθηκε πολύ και είπε στον Προφήτη μετά την αναχώρησή τους πως αν είχε κοιτάξει κάτω θα τους είχε δει. Και ο Προφήτης του απάντησε πως είχαν τον Θεό με το μέρος τους.
Έμειναν τρεις μέρες στην σπηλιά μέχρι που οι Κουράις σταμάτησαν να ψάχνουν. Έπειτα ξεκίνησαν με κατεύθυνση προς βόρεια προς τη Μεδίνα. Στο δρόμο ο Προφήτης, ειρήνη σε αυτόν, κοιτούσε μπροστά και διάβαζε το Κοράνι. Αλλά ο Αμπου Μπακρ μια φορά πήγαινε μπροστά και μια φορά πίσω από τον Προφήτη. Μια φορά πήγαινε δεξιά του και μια φορά στα αριστερά του. Το πρόσεξε ο Προφήτη και τον ρώτησε για ποιο λόγο συμπεριφερόταν με εκείνο τον τρόπο. Ο Αμπου Μπακρ απάντησε, “ Μια φορά νομίζω ότι σε περιμένουν από μπροστά και πηγαίνω μπροστά. Όταν νομίζω ότι σε ακολουθούν, πηγαίνω πίσω …..”