Το Ισλάμ μας αποτρέπει από το να βλάπτουμε το περιβάλλον με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν νοείται να πετάξει κανείς σκουπίδια στο δρόμο, ούτε ακόμα να φτύνει σ΄αυτόν.
Λέει ο Προφήτης, «Όποιος πειράξει τους Μουσουλμάνους στους δρόμους τους, είναι άξιος των καταρών τους.» (Ταμπαράνι)
Προσωπικές ερωτήσεις όπως, «Πόσο πληρώνεσαι στην εργασία; τι ακίνητα έχεις;» κτλ, δεν είναι σωστό να κάνουμε σε κανέναν.
Ο Προφήτης μας μαθαίνει πως, «Ένδειξη της καλής πίστης του Μουσουλμάνου, είναι να μην ανακατεύεται σε ό,τι δεν τον αφορά.»
Επιπλέον, αθέμητο θεωρείται το να προσκαλεί ο προσκεκλημένος κάποιον σε ένα τραπέζι, χωρίς την άδεια του σπιτονοικοκύρη.
Ο Προφήτης, ειρήνη σ΄αυτόν, ήταν καλεσμένος μαζί με άλλους πέντε από τους συντρόφους του. Στο δρόμο, τους ακολούθησε ένας άνδρας μέχρι το σπίτι όπου ήταν καλεσμένοι. Ο Προφήτης είπε στο νοικοκύρη, « Ο άνθρωπος αυτός μας ακολούθησε…Αν θες τον δέχεσαι, αλλιώς αποχωρεί». Ο νοικοκύρης αποκρίθηκε, «Τον δέχομαι, Προφήτη του Αλλάχ.»
Όταν κάποιος φίλος αρνείται να σε δεχτεί στο σπίτι του για κάποιον λόγο, πρέπει να γίνει κατανοητό εκ μέρους σου.
Λέει το Κοράνι, «Ω πιστοί, μην εισέρχεστε σε σπίτια άλλα από τα δικά σας, μέχρι να ζητήσετε άδεια και να απευθύνετε τον χαιρετισμό στους ιδιοκτήτες τους…» και «Και αν δεν βρείτε μέσα κανέναν, μην εισέρχεστε μέχρι να σας δοθεί άδεια. Και αν σας πουν “Φύγετε”, τότε φύγετε…» (Κοράνι 24:27,28)
Το ίδιο ισχύει και στο οικογενειακό περιβάλλον. Πρέπει να ζητάμε άδεια μπαίνοντας στα δωμάτια των δικών μας.
Ένας άνδρας ρώτησε τον Προφήτη, ειρήνη σ΄αυτόν, «Να ζητάω άδεια ακόμη και για να μπω στο δωμάτιο της μητέρας μου;» Ο Προφήτης απάντησε, « Ναι.» Ο άνδρας επανέλαβε άλλες δυο φορές την ερώτηση. Τότε ο Προφήτης του εξήγησε το λόγο, « Θα σου άρεσε μήπως να την δεις γυμνή;», «Όχι», είπε ο άνδρας. Ο Προφήτης τότε του είπε, «Τότε να ζητάς άδεια όταν μπαίνεις στο δωμάτιο της.»
Σημαντικό είναι επίσης, να παρέχει ο σύζυγος αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς στην σύζυγό του, και το αντίστροφο.
Μια φορά η Άησα διηγούνταν στον Προφήτη τις ιστορίες διάφορων γυναικών και των συζύγων τους. Η τελευταία ιστορία αφορούσε έναν άνδρα που λεγόταν Αμπού Ζάρεε. Ήταν ένας έντιμος άντρας και πολύ ευγενικός με τη γυναίκα του, μα στο τέλος την χώρισε. Τότε ο Προφήτης σχολίασε, «Είμαι για σένα όπως ο Αμπού Ζάρεε για τη γυναίκα του, αλλά εγώ δεν θα σε χωρίσω.» (Μπουχάρι και Μούσλιμ)
Η Άησα ρωτούσε συχνά τον Προφήτη, ειρήνη σ΄αυτόν, « Πώς είναι η αγάπη σου για μένα;»
Εκείνος απαντούσε, «Σαν το κόμπο στο σκοινί.»
Κι όταν τον ρωτούσε, «Πώς είναι ο κόμπος ;», εκείνος, ειρήνη σ’αυτόν, απαντούσε,
«Όπως είναι πάντα.»
Το να δείχνει κάποιος σεβασμό στους ηλικιωμένους είναι κι αυτό άλλη μια ένδειξη καλής πίστης.
Όταν ήρθε στον Προφήτη, ειρήνη σ΄αυτόν, ένας γέροντας που ήθελε να τον συναντήσει, κανένας απ΄όσους παραβρίσκονταν δεν έκανε στην άκρη ώστε να περάσει. Τότε ο Προφήτης είπε, «Δεν είναι από εμάς όποιος δεν δείχνει έλεος στον μικρό και σεβασμό στον μεγαλύτερό.» (αλ Τίρμιδι)
Λέει ο Προφήτης, ειρήνη σ’αυτόν, « …και η ευγένεια αποτελεί μέρος της πίστης.»
Ο πιστός οφείλει να αποδοκιμάζει το κακό αποφεύγοντας όμως τις προσωπικές προσβολές.
Ο Προφήτης, ειρήνη σ΄αυτόν, όταν ήθελε να αποδοκιμάσει μια πράξη δεν ανέφερε ποτέ τα ονόματα όσων ήταν υπεύθυνοι γι΄αυτήν. Έλεγε απλώς, «Γιατί κάποιοι κάνουν το και το ;»
Όταν κάποτε ρώτησαν τον θείο του Προφήτη, τον αλ Αμπάς, «Ποιος είναι μεγαλύτερος, εσύ ή ο Προφήτης;», αυτός απάντησε, «αυτός είναι μεγαλύτερος μου, αλλά εγώ γεννήθηκα πριν από εκείνον.»
