Το Έιντ Αλ-Άντχα πέφτει την 10η μέρα του 12ου μήνα (Δουλ Χίτζαχ) του Ισλαμικού ημερολογίου. Αυτή είναι η μέρα, όπου οι προσκυνητές συρρέουν κατά εκατομμύρια στην Μέκκα, αφότου έχουν ολοκληρώσει πολλά από τα βασικά τελετουργικά του Χάτζ, αφού έχει βγει από την κατάσταση του Ιχράμ και αφού έχει απαλλαγεί από τους περιορισμούς που συνοδεύουν το Ιχράμ (π.χ. τον περιορισμό κατά την χρήση αρώματος, του κοψίματος των νυχιών ή του κοψίματος της γενειάδας ή άλλων τριχών).
Το Ιχράμ (το οποίο αποτελείται από δύο κομμάτια λευκού υφάσματος χωρίς ραφές για τους άντρες και οποιοδήποτε σεμνό φόρεμα για τις γυναίκες) συμβολίζει το Κάφαν, το λευκό σεντόνι στο οποίο μας τυλίγουν κατά την προετοιμασία της ταφής. Οι περιορισμοί που σχετίζονται με το Ιχράμ ενισχύουν περαιτέρω αυτό τον συμβολισμό. Όταν ένας προσκυνητής φοράει το Ιχράμ την ημέρα ή πριν την ημέρα της 8ης του Δουλ Χίτζαχ αυτός ή αυτή συμβολικά περνάνε στην ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ (του τάφου) και όταν την 10η του Δουλ Χίτζαχ αυτός ή αυτή βγάλει το Ιχράμ είναι σαν να γύρισε σε ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΛΕΥΡΑ. Σε αυτό το σημείο οι υπόλοιποι από την Ούμμα, οι οποίοι είχαν μείνει πίσω σε ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ενώνονται με τους προσκυνητές μέσω των εορτασμών του Έιντ Αλ-Άντχα.
Έτσι το Έιντ Αλ-Άντχα έχει συνδεθεί με το Χάτζ, τον ¨πέμπτο πυλώνα¨ του Ισλάμ ακριβώς όπως το Έιντ Αλ-Φίτρ έχει συνδεθεί με τη νηστεία, τον ¨τέταρτο πυλώνα¨. Αλλά σε αντίθεση με το Έιντ Αλ-Φίτρ το οποίο σηματοδοτεί το τέλος της νηστεία, το Έιντ Αλ-Άντχα δεν σηματοδοτεί το τέλος του Χάτζ, το οποίο συνεχίζεται μέχρι την 12η ή 13η μέρα του Δουλ Χίτζαχ, 2-3 μέρες μετά την έναρξη του Έιντ Αλ-Άντχα. Το Έιντ Αλ-Άντχα είναι ένας τρόπος συμμετοχής στο Χάτζ, από αυτούς που δεν μπόρεσαν να ταξιδέψουν στη Μέκκα.
Αυτή η ¨συμμετοχή¨ μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Πρώτον δια μέσου των προσευχών του Έιντ. Ακριβώς όπως οι προσκυνητές συγκεντρώθηκαν στη Μέκκα για να θυμηθούν τον Αλλάχ με ποικίλους τρόπους, έτσι επίσης οι υπόλοιποι Μουσουλμάνοι συγκεντρώνονται σε μεγάλους αριθμούς στις πόλεις τους και θυμούνται τον Αλλάχ μέσω ειδικών προσευχών. Δεύτερον, δια μέσου της θυσίας ενός ζώου. Ακριβώς όπως πολλοί προσκυνητές (δηλαδή αυτών που πραγματοποιούν το Χάτζ Ατ-Ταμάττου΄, έναν εκ΄ των τριών τύπων του Χάτζ) θυσιάζουν ένα ζώο την 10η, την 11η ή την 12η μέρα του Ντχουλ Χιτζάχ, έτσι επίσης πολλοί Μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο πραγματοποιούν θυσίες σε κάποια από αυτές τις τρεις μέρες. Όλα τα άλλα τελετουργικά του Χάτζ συνδέονται με πολύ συγκεκριμένα μέρη όπως π.χ. το Ταουάφ με τη Κά’αμπα και το Σά’ι με τους λόφους του Σάφα και του Μάρουα. Αλλά η συγκέντρωση και η ανάμνηση του Αλλάχ μέσω των προσευχών και των Τακμπρίρ (το να λες ότι ο Θεός είναι μεγαλύτερος από κάθετι άλλο) και να κάνεις θυσίες και προσφορές δεν είναι τόσο συνδεδεμένα με κάποιο συγκεκριμένο μέρος. Έτσι οι Μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο ¨συμμετέχουν¨ στο Χάτζ μέσω αυτών των δύο τύπων πράξεων.
Εάν το Έιντ Αλ-Άντχα έχει συνδεθεί τόσο στενά με το Χάτζ, τότε η πρωταρχική του σημασία πρέπει να έγκειται στην έννοια του Χάτζ, ειδικά σε αυτά τα δύο τελετουργικά του Χάτζ, τα οποία πραγματοποιούν οι πιστοί κατά τη διάρκεια των τριών ημερών του Έιντ Αλ-Άντχα: την θυσία ενός ζώου (Νάχρ) και τον λιθοβολισμό των δαιμόνων (Ραμί Αλ-Τζαμαράτ).
Το Νάχρ, όπως όλοι ξέρουμε μνημονεύει την υποδειγματική εκδήλωση υπακοής και αγάπης που έδειξε στον Θεό ο προφήτης Ιμπραΐμ όταν υπάκουσε στην εντολή του θεού και προετοιμάστηκε να θυσιάσει το πιο αγαπημένο πράγμα που είχε στη ζωή του, τον γιο του Ισμαήλ. Τέτοια παράδοση στη θέληση του Θεού και η αγάπη για Αυτόν αναμένεται όχι μόνο από τους Προφήτες αλλά και από όλους τους πιστούς, από τη στιγμή που όλοι οι πιστοί αναμένεται να είναι ¨Μουσουλμάνοι¨, δηλαδή αυτοί που παραδίδουν τα θέλω τους στον Θεό και όλοι οι πιστοί αναμένεται να ¨αγαπούν τον Θεό πάνω από όλα¨ (2:165). Το Νάχρ σκοπεύει να μας υπενθυμίσει αυτό το στάδιο του Ισλάμ και του Ιμάν (εσωτερική πεποίθηση), εάν όχι να μας κάνει να προσπαθήσουμε να το φτάσουμε.
Το Νάχρ επίσης μνημονεύει το έλεος και την αγάπη που ο Θεός έδειξε στον Ιμπραΐμ όταν Εκείνος τον σταμάτησε πριν θυσιάσει στα αλήθεια τον πιο αγαπημένο του γιο. Αυτό το έλεος και η αγάπη του Θεού για τον Προφήτη Ιμπραΐμ είναι μια εκδήλωση του ελέους και της αγάπης που ο Θεός έχει για τον άνθρωπο γενικά και το Νάχρ το γιορτάζει αυτό.
Το δεύτερο τελετουργικό του Χάτζ που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των ημερών του Έιντ Αλ-Άντχα είναι ο λιθοβολισμός τριών πυλώνων που συμβολίζουν τρεις διαβόλους ή τρεις εκφράσεις-εκδηλώσεις του Διαβόλου: το Μπάτιλ (το ψεύδος), το Κούφρ (την άρνηση του Θεού και των στοιχείων Του), και το Ζουλμ (την τυραννία). Αυτός ο λιθοβολισμός γίνεται ξεκάθαρα για να μας υπενθυμίσει την ανάγκη του αγώνα στις πολλές μορφές του ενάντια σε όλα τα είδη επιβολής του κακού, ο αγώνας ο οποίος διακατείχε τις ζωές όλων των Προφητών και πρέπει να διακατέχει και τις ζωές όλων των πραγματικών πιστών. Αυτός ο λιθοβολισμός επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά σε τρεις διαφορετικές μέρες. Αυτό έχει σκοπό να τονίσει ότι η μάχη μεταξύ του καλού και του κακού δεν είναι μια υπόθεση μιας φοράς, αλλά μια διαρκής υπόθεση και οι πιστοί πρέπει να συμμετέχουν σε αυτήν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους με σταθερότητα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόλο που ο λιθοβολισμός των διαβόλων γίνεται σε τρεις διαφορετικές ημέρες, πολλοί από εμάς περνάμε το Έιντ Αλ-Άντχα μας χωρίς να μιλάμε ή να σκεφτόμαστε σχετικά με αυτό ούτε μία φορά. Είναι αυτό μια εκδήλωση του γεγονότος ότι με το πέρασμα των αιώνων έχουμε καταφέρει κάπως να αφαιρέσουμε από το υποσυνείδητο μας αυτό το δυναμικό κομμάτι του Ισλάμ;
Το Έιντ Αλ-Άντχα, όπως και το Έιντ Αλ-Φίτρ είναι επίσης μια ευκαιρία για χαρά και διασκέδαση. αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τα εξαιρετικά σοβαρά μαθήματα που μας δίδαξε το Νάχρ και το να πετάμε τα μπιχλιμπίδια. γιατί, είναι πολύ πιθανό για ένα άτομο να διατηρήσει μια πολύ σοβαρή άποψη για τη ζωή και να εμπλακεί σε πολύ σοβαρό αγώνα και ταυτόχρονα να επιδοθεί σε μια μικρή ψυχαγωγία.
Συγγραφέας: Dr. Ahmad Shafaat
