Friday, March 29, 2024
ΔιδασκαλίαΟ Προφήτης Μουχάμμαντ

Το μυστικό της εσωτερικής ειρήνης: τι ήξερε ο Προφήτης

Ο Προφήτης Μουχάμμαντ (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) και οι σύντροφοι του ήξεραν κάτι που δεν εμφανίζεται συχνά σήμερα. Ήταν ικανοί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες με μία συγκεκριμένη αποφασιστικότητα στην καρδιά τους. Ήταν ευγνώμονες ακόμη και για τις φαινομενικά μικρές ευλογίες. Αυτοί απολάμβαναν να προσεύχονται τη νύχτα ενώ οι άνθρωποι κοιμόντουσαν και αυτό τους έδινε εσωτερική ειρήνη.
Αυτό που ήξεραν ήταν ότι: αν αναζητούσαν τον Παντοδύναμο Αλλάχ, δε θα απογοητευόταν.
Αυτό είναι το μυστικό της δήλωσης του Άμπου Μπάκρ (Abu Bakr) στον Προφήτη κατά τη διάρκεια της μάχης στο Μπάντρ (Badr), όταν ο Προφήτης φώναζε στον Παντοδύναμο Αλλάχ σε μια παθιασμένη δέηση μέχρι που έπεσε ο μανδύας από τον ώμο του. Ο Άμπου Μπάκρ (Abu Bakr) είπε, «Ω Αγγελιοφόρε του Αλλάχ, αυτή η προσευχή σου στον Κύριο σου θα σου είναι αρκετή και θα εκπληρώσει για εσένα ό,τι σου έχει υποσχεθεί!» και Αυτός το έκανε, οι Μουσουλμάνοι κέρδισαν τη μάχη.
Οι ανθρώπινες επιθυμίες είναι ακόρεστες. Και γι’ αυτό το λόγο, όσο πιο πολύ κυνηγάμε τις απολαύσεις της ζωής, τόσο λιγότερο ικανοποιημένοι ήμαστε. Αν κυνηγήσουμε την αγάπη ενός ανθρώπου, ειδικά με τρόπους που δεν είναι νόμιμοι, αναπόφευκτα που απογοητευτούμε γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος.
Μπορεί να κυνηγάμε φιλοφρονήσεις, έπαινο και προσοχή- αλλά μετά από αυτή τη στιγμιαία ευχαρίστηση, αυτό θα εξαφανιστεί. Αυτό που θα μείνει είναι απλό κενό. Επιδιώκουμε χρήματα, δύναμη και θέση- αλλά αυτό δεν θα τελειώσει εκεί, γιατί πάντα θα θέλουμε περισσότερα. Και οι καρδιές μας θα είναι πάντα ταραγμένες γιατί αυτά τα πράγματα είναι προσωρινά. Μόλις φτάσουμε στο στόχο, η ευχαρίστηση που νιώθουμε θα φθαρεί και θα θέλουμε κάτι άλλο ή κάτι περισσότερο.
Αν εμείς οι ίδιοι βρεθούμε σε αυτή τη θέση, αυτές οι λέξεις είναι δύσκολο να διαβαστούν γιατί, κατά μία έννοια, δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε το κυνηγητό. Νομίζουμε, ίσως, πως με κάποιο τρόπο, θα βρούμε αυτό που ψάχνουμε. Μας ενοχλεί που πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στον Αλλάχ και τη θρησκεία Του στη ζωή μας, γιατί αυτό ίσως εμποδίσει τις κοσμικές απολαύσεις. Αλλά «πραγματικά είναι στη μνήμη του Αλλάχ που οι καρδιές βρίσκουν ανάπαυση.» (Κοράνι 13:28)
ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑΕΙ
Μπορεί να έχουμε ακούσει αυτό το στίχο εκατοντάδες φορές στο παρελθόν. Ωστόσο, ένα πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι αν πραγματικά θέλουμε αυτή την παρηγοριά στην καρδιά, πρέπει να είναι μέσω αναζήτησης του Θεού.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αυτό που εννοείται εδώ δεν είναι ότι δεν πρέπει να επιδιώκουμε να είμαστε επιτυχημένοι, ή ότι δεν πρέπει να αναζητούμε τη συντροφικότητα. Αυτό που εννοούμε είναι ο τρόπος με τον οποίο το κάνουμε.
Κοίταξε τον Προφήτη. Θα μπορούσε να είχε συμβιβάσει τις αρχές του όταν ο Κουράις (Quraish) του πρόσφερε δύναμη, πλούτο και γυναίκες για να μειώσει το μήνυμα του. Προσπάθησαν ακόμη και να διαπραγματευτούν μια συμφωνία κατανομής της εξουσίας σύμφωνα με την οποία οι άλλοι θεοί θα λατρεύονταν κάποιες μέρες και ο Ένας θα λατρεύονταν άλλες.
Η απόρριψη αυτών των προσφορών προκάλεσε σωματικές δυσκολίες στον Προφήτη, αλλά ήταν ήσυχος στην καρδιά του. Γιατί; Γιατί ήξερε ότι, εν τέλει, η αναζήτηση των απολαύσεων της ζωής για χάρη της ευχαρίστησης δεν ήταν ο στόχος, όσο δελεαστικό και αν ήταν. Ήξερε ότι ό,τι και αν παράτησε ήταν προσωρινό, γιατί η πραγματική άνεση σε αυτόν τον κόσμο είναι με τον Αλλάχ. Και δεν απογοητεύτηκε.
Οπότε όταν ένας άνθρωπος διαβάζει το Κοράνι και ο Αλλάχ μας λέει ότι είναι με τον ασθενή- ας παρηγορηθούμε. Όταν ο Προφήτης μας λέει ότι ο Αλλάχ είναι τόσο πολύ ντροπαλός για να αποστρέψει το χέρι που Του ζητάει χωρίς τίποτα, αφήστε τις καρδίες μας να βρουν ανάπαυση στο ότι ο Αλλάχ πράγματι άκουσε την ικεσία μας και θα μας δώσει κάτι.
Επομένως, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος αυτής της ενότητας των πραγμάτων που πρέπει να γνωρίζουμε αναζητώντας την ηρεμία της καρδιάς, ας πάρουμε τον Προφήτη σαν παράδειγμα που πρέπει να επιδιώξουμε. Ήξερε ότι αν ακολουθούσε το μονοπάτι προς τον Αλλάχ, ανεξάρτητα από τις σωματικές δυσκολίες, η υπόσχεση του Αλλάχ θα επικρατούσε. Και αυτό του έδωσε απόλυτη ηρεμία στην ψυχή.
Από Jinan Bastaki