Το παιχνίδι των αριθμών
Με άλλα λόγια – εφόσον δεν δύναται, υπό φυσικές συνθήκες, να μειωθούν οι μουσουλμάνοι της Ανατολής και να αυξηθούν οι χριστιανοί της Δύσης – θέλουν, με το ζόρι, να αυξηθούν οι χριστιανοί της Ανατολής, και παράλληλα, να μειωθούν οι μουσουλμάνοι της Δύσης, πάλι με το ζόρι, προκειμένου να «ισορροπήσουν τα πράγματα».
Τα τελευταία χρόνια παίζεται ένα βρώμικο παιχνίδι με τον αριθμό των μουσουλμάνων που ζουν στη Δύση, και παράλληλα, των χριστιανών που ζουν στην Ανατολή.
Γίνονται συνέχεια τρομολαγνικές αναφορές στη διόγκωση των αριθμών των μουσουλμάνων με τέτοιο τρόπο που δημιουργεί ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης, η οποία σε λίγα χρόνια « θα γεμίσει με μουσουλμάνους»
Η Ευρώπη, που πάσχει από τη γήρανση του πληθυσμού, την υπογεννητικότητα, τη διάλυση του θεσμού της οικογένειας, για λογαριασμό άλλων μορφών γάμου, που, στην κυριολεξία, καταστρέφουν το θεσμό της οικογένειας κι άλλες κοινωνικές ασθένειες, αυτή η Ευρώπη ξεχνάει τώρα όλους τους σοβαρούς κινδύνους που την απειλούν και θέλει να ασχοληθεί αποκλειστικά με το υποτιθέμενο «ισλαμικό κίνδυνο».
Παράλληλα, με το κάθε περιστατικό που γίνεται στην Ανατολή, επαναλαμβάνεται η λυρική σκηνή περί εξαφάνισης και διωγμών των χριστιανών της Ανατολής.
Προκειμένου να φτάσουν στην εν λόγο εξίσωση, οι κινδυνολόγοι αγνοούν την εξής πραγματικότητα: Η μείωση των αριθμών των χριστιανών της Ανατολής, δεν οφείλεται σε αντίξοες συνθήκες ούτε σε διωγμούς που υπόκεινται οι ίδιοι, αλλά σε δυο βασικούς παράγοντες που δεν έχουν καμία σχέση με τις πιέσεις:
Πρώτον: οι χριστιανοί της Ανατολής γενικά δεν κάνουν πολλά παιδιά, λόγω νοοτροπίας και μίμησης δυτικών οικογενειακών πρότυπων .
Δεύτερον: οι πόρτες της μετανάστευσης προς όλες τις δυτικές χώρες, είναι ανοιχτές για τους χριστιανούς της Ανατολής, ενώ αντίθετα, για τους μουσουλμάνους της είναι κλειστές. Το γιατί, είναι ένα άλλο κεφάλαιο που σχετίζεται με τη προσπάθεια των δυτικών ιθυνόντων η Δύση να είναι καθαρά χριστιανική
Οι χριστιανοί της Ανατολής δεν υπολείπονται σε τίποτα σε σύγκριση με τους μουσουλμάνους της, αντίθετα, τις περισσότερες φορές έχουν τις περισσότερες ανέσεις και είναι οι πιο ευκατάστατοι και αρκετοί από αυτούς βρίσκονται στις θέσεις λήψης αποφάσεων.
Όσον αφορά την αύξηση των μουσουλμάνων της Δύσης, αυτό δεν οφείλεται μόνο στον αριθμό των γεννήσεων μεταξύ τους, ούτε σε κάποιο σχέδιο κατάκτησης της Δύσης, όπως φαντάζονται κάποιοι λασπολόγοι, αλλά και σε άλλους δυο παράγοντες:
πρώτον στους πολέμους που έχει προκαλέσει η ίδια η Δύση σε πολλές ισλαμικές χώρες, όπως Αφγανιστάν, Ιράκ και αλλού. Αυτοί οι πόλεμοι έχουν αναγκάσει χιλιάδες ανθρώπους από αυτές τις χώρες – οι περισσότεροι των οποίων είναι μουσουλμάνοι – να ζητήσουν άσυλο στη Δύση και,
Δεύτερον: στους χιλιάδες ευρωπαίους που κάθε χρόνο, διαλέγουν, με δική τους βούληση να ασπαστούν το Ισλάμ, επειδή το Ισλάμ απαντάει στις απορίες- ανησυχίες που τους διακατέχουν.
Αυτά, παρόλο που είναι γνωστά και φανερά πράγματα, δεν αποστομώνουν όσους έχουν μανία με κινδυνολογία ισλαμοφοβία και όσους « επιβιώνουν» ψαρεύοντας σε θολά νερά.
Με άλλα λόγια – εφόσον δεν δύναται, υπό φυσικές συνθήκες, να μειωθούν οι μουσουλμάνοι της Ανατολής και να αυξηθούν οι χριστιανοί της Δύσης – θέλουν, με το ζόρι, να αυξηθούν οι χριστιανοί της Ανατολής, και παράλληλα, να μειωθούν οι μουσουλμάνοι της Δύσης, πάλι με το ζόρι, προκειμένου να «ισορροπήσουν τα πράγματα».
Είναι μια ωραία λογική, αν και, λίγο παραπαίει..