Το Ραμαζάνι του Προφήτη

Το Κοράνι αποκαλύφθηκε στον Προφήτη για πρώτη φορά κατά τη Νύχτα της Δύναμης σε ένα Ραμαζάνικαι  έτσι έλαβε τα πρώτα εδάφια του Κορανίου. (Ιμπν Αμπας)

Ο Προφήτης έπειτα μας δίδαξε πως να γιορτάζουμε το Ραμαζάνι μέσα απο νηστεία και προσευχή.  Έδειξε στους ανθρώπους πως αυτός ο κόσμος είναι λιγότερο σημαντικός απο τον επόμενο και πως η ψυχή είναι πιο σημαντική απο το σώμα. Ο Προφήτης δίδαξε βήμα βήμα πως να αγνοηθούν οι φυσικές ανάγκες και να υπερισχύσει το πνεύμα.

Υπάρχει ένα επίπεδο ανώτερο της αποχής απο το φαγητό και το νερό ή τις άλλες απολαύσεις.

Ο Προφήτης είπε: Ο δυνατός άνθρωπος δεν είναι αυτός που μπορεί να παλέψει κάποιον. Ο δυνατός άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του όταν είναι νευριασμένος. (Σαχιχ αλ Μπουχάρι)

Και σχετικά με την επίδραση της νηστείας στη συμπεριφορά του ανθρώπου, είπε ο Προφήτης: Η νηστεία είναι ασπίδα, ώστε αυτός που νηστεύει να απέχει απο άσεμνη ομιλία και αδαή συμπεριφορά.   Αν κάποιος αρχίζει να μαλώνει μαζί του τότε θα πρέπει να απαντήσει λέγοντας: “Νηστεύω. Νηστεύω.” (Σαχιχ αλ Μπουχάρι)

Η ουσία της νηστείας σύμφωνα με τον Προφήτη δεν ήταν μόνο η επιθυμία να αποφύγει τη μαλθακότητα, αλλά και να αισθανθεί την ανάγκη του αδερφού του σαν δική του. Και κανείς δεν ήταν πιο ευγενής στην καρδιά και πιο γενναιόδωρος απο τον Προφήτη του Θεού.

Ο Προφήτης τόνισε τη σημασία του να συμπεριφερόμαστε όμορφα στους ανθρώπους όταν είπε:

“Κάντε τα πράγματα εύκολα για τους ανθρώπους και μην τα κάνετε δύσκολα, να τους χαροποιείτε  και μην τους απομακρύνετε” (Σαχιχ αλ Μπουχάρι)

Επίσης είπε:

“Οι πιο αγαπητές πράξεις για τον Παντοδύναμο Θεό είναι το να κάνετε κάποιον άλλο Μουσουλμάνο χαρούμενο και να αφαιρέσετε κάποια δυσκολία που τον έχει βρει, να αποπληρώσετε ένα χρέος του ή να τον γλιτώσετε απο την πείνα. Είναι πιο αγαπητό σε εμένα πράγματι να πηγαίνω με έναν Μουσουλμάνο αδερφό μου για να δω σχετικά με κάποια ανάγκη του απο το να αποκλεισω τον εαυτό μου σε ένα τζαμί για ένα μήνα ..” (Ταμπαράνι).

Ο Προφήτης ζήτησε απο τους μουσουλμάνους να αποφύγουν τη λαιμαργία.

“Το φαγητό για δυο ανθρώπους είναι αρκετό για τρεις, και το φαγητό τριών ανθρώπων είναι αρκετό για τέσσερις.” (Σαχιχ Μπουχάρι)

Η έναρξη και τα διαδικαστικά της νηστείας

Ο Προφήτης δεν ξεκινούσε το Ραμαζάνι αν δεν είχε επικυρωθεί η έναρξη του μήνα του Ραμαζανίου με βάση τη σελήνη απο δύο ή έναν αξιόπιστο Μουσουλμάνο μάρτυρα.

Δεν νήστευε μια ή δυο μέρες πριν το Ραμαζάνι εκτός και αν αυτές οι μέρες συνέπεφταν με τις μέρες της εβδομάδας που συνήθως νήστευε.

Ο Προφήτης δεν σταματούσε τη νηστεία του μέχρι ο ήλιος να εξαφανιστεί και πρόσταζε τους συντρόφους του να βιαστούν να σταματήσουν τη νηστεία τους. Έκοβε τη νηστεία του πριν να προσευχηθεί για το Μάγριμπ με χουρμάδες φρέσκους. Αν δεν έβρισκε φρέσκους τότε χρησιμοποιούσε παλιούς και αν δεν έβρισκε καθόλου χουρμάδες τότε με νερό.

Όταν ταξίδευε στο Ραμαζάνι είτε νήστευε είτε όχι και οι σύντροφοί του διάλεγαν μεταξύ των δύο. Έτσι όποιος είχε ενέργεια νήστευε και αυτό ήταν καλό. Και όποιος ήταν αδύναμος σταματούσε τη νηστεία και αυτό ήταν καλό επίσης.

Δεν ήταν απο την πρακτική του Προφήτη να υπολογίζει την απόσταση σε ένα ταξίδι σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος που νήστευε σταματούσε τη νηστεία του. Οι σύντροφοι του Προφήτη όταν ξεκινούσαν ένα ταξίδι σταματούσαν τη νηστεία χωρίς ακόμα να έχουν απομακρυνθεί απο τα σπίτια τους και ανέφεραν πως αυτή ήταν η Σούννα του Προφήτη.

Ο Προφήτης χρησιμοποιούσε Σιουακ όταν νηστευε και έπλενε το στόμα και τη μύτη του χωρίς να αφήνει το νερό να περάσει βαθιά μέσα στο στόμα ή στη μύτη.

Επίσης έριχνε νερό στο κεφάλι του κατά τη διάρκεια της νηστείας λόγω δίψας ή ζέστης.

Ο Προφήτης παρότρυνε τους συντρόφους του να τρώνε το Σουχούρ (πρωινό πριν το Φατζρ) ακόμα κι αν αυτό αποτελούνταν απο μια γουλιά νερό. Επίσης τους παρότρυνε να καθυστερούν το Σουχούρ ώστε να συμπίπτει λίγο πριν το Φατζρ. Το διάστημα μεταξύ του Σουχούρ και του Φατζρ ήταν το διάστημα που παίρνει σε κάποιον για να διαβάσει πενήντα εδάφια απο το Κοράνι.

Ο Προφήτης έκανε προσευχή Ταραουιχ κατά τις νύχτες του Ραμαζανίου. Η προσευχή του δεν ξεπερνούσε τα έντεκα ρακαατ. Μερικές φορές διάβαζε Κουνούτ όταν τελείωνε την απαγγελία του Κορανίου πριν να πάει σε θέση Ρουκού λέγοντας:  “Ω Αλλάχ καθοδήγησε με με αυτούς που έχεις καθοδηγήσει και συγχώρεσέ με με αυτούς που έχεις συγχωρέσει και στήριξέ με με αυτούς που έχεις στηρίζει και ευλόγησέ με σε αυτά που μου έχεις δώσει και προστάξε με απο το κακό που έχεις ορίσει. Γιατί εσύ ορίζεις τα πάντα και τίποτα δεν ορίζεται πάνω απο Εσένα. Πράγματι, αυτοί που τους έχει οικειοποιηθεί δεν θα ταπεινωθούν. Ούτε εκείνοι που έχεις λάβει ως εχθρούς θα τιμηθούν. Ευλογημένος και Ανώτερος είναι ο Κύριός μας. Δεν υπάρχει ασφάλεια μακριά απο Εσένα παρά μόνο με Εσένα.”

Τις τελευταίες δέκα μέρες του Ραμαζανίου ο Προφήτης έσφιγγε το ένδυμα του και έμενε τη νύχτα ξύπνιος για προσευχή και ξυπνούσε και την οικογένειά του. Έκανε πολλές επικλήσεις προς το Θεό, ιδιαίτερα τη νύχτα της Δύναμης (Λαιλατουλ Καντρ) λέγοντας: (Αλλαχουμμα Ιννακα Αφούουν, τουχίμπουλ αφουα φα  αφου ’ανι) Ω Αλλάχ, είσαι πράγματι Αυτός που συγχωρεί και αγαπάς να συγχωρείς (τις αμαρτίες), οπότε συγχώρεσέ με.

Επίσης τις τελευταίες δέκα μέρες του Ραμαζανίου έκανε Ιτικάφ. Δηλαδή προσευχόταν το Φατζρ και έπειτα έμενε σε μια μικρή σκηνή πίσω απο το τζαμί όπου μετέφερε το στρώμα του. Κατά τη διάρκεια του Ιτικάφ αφιέρωνε τις μέρες του στη λατρεία και δεν έβγαινε απο το τζαμί εκτός κι αν είχε κάποια ανάγκη.

Ζακάτ  

Ο Προφήτης του Αλλάχ πρόσταξε τους μουσουλμάνους να παρέχουν ζακαατ (ελεημοσύνη) για τους εαυτούς τους και εκείνους για τους οποίους φροντίζουν (νέους, γέρους, άντρες και γυναίκες). Το ζακαατ αφορούσε ένα σα’α (περίπου 2 κιλά) απο χουρμάδες ή κριθάρι ή τυρί ή σιτάρι ή σταφίδες ή το φαγητό των ανθρώπων εκείνης της περιοχής.

Έδινε το ζακαατ μια ή δυο μέρες πριν την προσευχή του Εϊντ σε ανθρώπους που ήταν φτωχοί και είχαν ανάγκη.

Ο Προφήτης πάνω απο όλα με τα παράδειγμά του μας έδειξε πως κατά τη διάρκεια του Ραμαζανίου είναι υποχρέωσή μας να στηρίξουμε και να βοηθήσουμε τους λιγότερο τυχερούς συνανθρώπους μας.

Πάνω απο όλα το Ραμαζάνι είναι μήνας περισυλλογής της Χάρης και Γενναιοδωρίας του Παντοδύναμου Θεού ,της μετάνοιας και της αναζήτησης της συγχώρεσης.