Βιογραφία του Προφήτη Μουχάμμαντ 21
Η αντίδραση των Εβραίων κατά την άφιξη του Προφήτη στη Μεδίνα και το χτίσιμο του τζαμιού
Η Σαφίγια, μια από τις γυναίκες του Προφήτη ανέφερε: « Ήμουν το πιο αγαπημένο παιδί για τον πατέρα μου και τον θείο μου Γιάσερ. Πάντα όταν με συναντούσαν με αγκάλιαζαν.
Όταν ερχόταν ο Προφήτης ( ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) στη Μεδίνα, και έφτασε στο Κουμπά, πήγε ο πατέρας μου και ο θείος μου Γιάσερ να τον δουν και γυρίσανε μετά τη δύση του ήλιου.
Επέστρεψαν βαριεστημένοι και πήγα τρέχοντας να τους συναντήσω όπως συνήθιζα. Από τη στεναχώρια τους δε με κοίταξαν καν.
’κουσα τον θείο μου να λέει στον πατέρα μου, «Αυτός είναι;»
Ο πατέρας μου του απάντησε, « Ορκίζομαι πως ναι.»
Τον ξαναρώτησε, «Είσαι βέβαιος;» Και απάντησε πάλι, «Ναι».
Και τον ρώτησε τότε ο θείος μου, «Και τι έχεις αποφασίσει;»
Απάντησε, «Να είμαι εχθρός του σε όλη μου τη ζωή.»
Ο πατέρας της Σαφίγια Χουγιάγι Ιμπνου ’χταμ ήταν ο αρχηγός των εβραίων και ραββίνος με μεγάλη θρησκευτική γνώση.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Προφήτης μετά την άφιξή του στη Μεδίνα ήταν το χτίσιμο του τζαμιού.
Ο Προφήτης βοηθούσε στο χτίσιμο μεταφέροντας πέτρες και λάσπη.
Οι σύντροφοι του Προφήτη και ο Προφήτης ενώ εργάζονταν στο χτίσιμο του τζαμιού τραγουδούσαν για να πάρουν κουράγιο:
’λα χούμα λα άισα ίλα αίσου αλ άχιρα Φαγφιρ μπιλανσαρι ουαλ μουχάτζιρα
(Θεέ μας δεν υπάρχει ζωή εκτός από τη δεύτερη ζωή. Να συγχωρέσεις τους Ανσάρ και Μουχάτζιρα κάτοικους της Μεδίνα και αυτούς που μετανάστευσαν στη Μεδίνα από τη Μέκκα)
Το τζαμί χτίστηκε με πέτρες και λάσπη. Χρησιμοποίησαν τους κορμούς των φοινίκων για κολώνες και σκεπή. Επίσης χρησιμοποίησαν τα φύλλα φοινίκων για να καλύψουν τη σκεπή.
Το δάπεδο αποτελούνταν από χαλίκια και άμμο. Το τζαμί περιείχε τρείς πόρτες ενώ το μήκος του ήταν πενήντα πήχεις.
Ο Προφήτης έχτισε δίπλα στο τζαμί σπίτια για τις γυναίκες του και όταν τελείωσε, έφυγε από το σπίτι του Αμπου αλ Αγιούμπ αλ Ανσάρι και μεταφέρθηκε στα σπίτια των γυναικών του.
Το τζαμί δεν χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τις προσευχές. Αποτελούσε και τόπο εκμάθησης του Ισλάμ. Ήταν επίσης μέρος για τη λήψη αποφάσεων. Τέλος αποτελούσε οικία για τους φτωχούς που δεν είχαν σπίτι ή παιδιά.