Η επιρροή της Αραβικής γλώσσας στη Δύση – 2
Η αραβική γλώσσα, η οποία έχει φτάσει σε υψηλή ικανότητα απόδοσης και πλούτο από την προϊσλαμική εποχή, γνώρισε κατά το 4ο αιώνα της Εγίρας, δηλαδή στα μάσα της εποχής των αββασίδων, ακόμα ένα υψηλότερο επίπεδο τελειότητας.
Ο Τζωρζ Ριβουάρ, αναφέρει στο βιβλίο του «Τα Πρόσωπα του Ισλάμ», ότι η αραβική διαδόθηκε σε πολλά μέρη της Ασία, καθώς παραγκώνισε τη Λατινική και την εκτόπισε από την Ιβηρική χερσόνησο.
Ο χριστιανός συγγραφέας Αλφάρο του 19ου αι. κατέκρινε τους συμπολίτες του επειδή δεν ήξεραν λατινικά λέγοντας τα εξής: «αρέσει στους χριστιανούς να διασκεδάσουν διαβάζοντας τα ποιήματα και τα άλλα δημιουργήματα της αραβικής φαντασίας, και να μελετάνε τα βιβλία των μουσουλμάνων θεολόγων, όχι για να τα ανασκευάζουν, αλλά για να μάθουν το λεπτεπίλεπτο ύφος των αράβων.
Οι νεαροί αξιόλογοι χριστιανοί , δεν ξέρουν άλλη γλώσσα εκτός από την αραβική, διότι διαβάζουν μόνο αραβική λογοτεχνία με πολύ ενθουσιασμό, ανταγωνίζονται μεταξύ τους να αποκτήσουν μεγάλες βιβλιοθήκες εξοδεύοντας τεράστια ποσά και περηφανεύονται για αυτό, ανακοινώνοντας ότι τα αραβικά συγγράμματα είναι υπέροχα.
Είναι πολύ οδυνηρό, γιατί οι χριστιανοί έχουν ξεχάσει τη γλώσσα της θρησκείας τους, και είναι πολύ δύσκολο να βρεις ένα στους χίλιους που να ξέρει να γράφει ένα γράμμα στα λατινικά σε ένα φίλο του. Από την άλλη μεριά, μπορείς να βρεις πλήθη κόσμου που μεταχειρίζονται την αραβική με μεγάλη δεξιότητα, στο σημείο που γράφουν ακόμα και ποιήματα που ξεπερνάνε στην ομορφιά τους και τη ποίηση των αράβων ποιητών». Ο Λεβί Προβενσάλ έχει παραθέτει αποσπάσματα από το βιβλίο το Αλφάρο, στο βιβλίο του «Ο Πολιτισμός των Αράβων στην Ισπανία».
Ο ιστορικός Ντοζύ επιβεβαιώνει στο βιβλίο του «Η Ιστορία των Μουσουλμάνων της Ισπανίας», ότι εκείνοι που είχαν δύσκολα γούστα στα γράμματα, είχαν θαμπωθεί από την αραβική λογοτεχνία, περιφρονώντας τη λιτανική, στο σημείο που άρχισαν και να γράφουν στη γλώσσα των κατακτητών τους.
Ο Ντοζύ παραθέτει από το βιβλίο του Αλόσι Μοζάρ Ντε Τολέδο, ότι η αραβική παρέμενε το εργαλείο και το πλαίσιο της σκέψης και της μόρφωσης στην Ισπανία μέχρι το 1570. Στη περιοχή της Βαλένθιας, η αραβική παρέμενε εν χρήσει σε μερικά χωριά ως τις αρχές του 19ου αιώνα. Ένας καθηγητής του πανεπιστήμιου της Μαδρίτης, είχε συγκεντρώσει 1151 συμβόλαια πωλήσεων στα αραβικά, ως παραδείγματα για το τύπο των συμβολαίων που χρησιμοποιήσανε οι ισπανοί στην Ανδαλουσία.
Επίσης, ο ιστορικός Βιάντο, ο οποίος έγραψε πριν από ένα αιώνα ένα βιβλίο για την ιστορία των αράβων στην Ισπανία, δεν παρέλειψε να εγκωμιάσει το πλούτο της αραβικής, τον υπέροχο λυρισμό της και την εξαιρετική ποιητικότητα των αράβων.
Η αραβική γλώσσα, η οποία έχει φτάσει σε υψηλή ικανότητα απόδοσης και πλούτο από την προϊσλαμική εποχή, γνώρισε κατά το 4ο αιώνα της Εγίρας, δηλαδή στα μάσα της εποχής των αββασίδων, ακόμα ένα υψηλότερο επίπεδο τελειότητας.
Ο Ζάκι Μουμπάρακ, είχε περιγράψει την εκπληκτική ομορφιά της αραβικής πεζογραφίας σ εκείνο τον αιώνα, όπως έκανε κι ο Βικτώρ Πιράρ, ο οποίος γράφει ότι η αραβική στο προαναφερμένο αιώνα ήταν η πιο απλή αλλά και η πιο ικανή ανάμεσα στις άλλες γλώσσες. Είναι ένας θησαυρός γεμάτος ομορφιές, μαγεία της φαντασίας και περίεργες μεταφορές κι αλληγορίες. Το πιο περίεργο σ αυτό το θέμα, ότι οι φύλακες του θησαυρού αυτού ήταν οι βεδουίνοι, από τους οποίους εμπνεύστηκαν οι μεγαλύτεροι ύστεροι ποιητές της αραβικής.
Η ισχύ της αραβικής έχει φτάσει σε μεγάλες αποστάτες, μέχρι που ένα μέρος της νότιας Ευρώπης πείστηκε ότι η αραβική είναι το μοναδικό εργαλείο για να μεταφερθούν οι επιστήμες και η λογοτεχνία όπως γράφει ο Τζωρτζ Ριβουάρ, ο οποίος αναφέρει ότι οι κληρικοί αναγκάστηκαν να μεταφράσουν τα νομικά τους βιβλία, για να είναι δυνατόν να διαβαστούν και να κατανοηθούν στις ισπανικές εκκλησίες, κι ότι ο Ζαν Σεβίλ, αναγκάστηκε να μεταφράσει στα αραβικά τα ιερά βιβλία για να είναι κατανοητά από τον κοινό.
http://www.islamweb.net/media/index.php?page=article&lang=A&id=168523