Ο Maaruf al Karkhi, ένας ευσεβής άνθρωπος (750-815 Μ.Χ) ερωτήθηκε: πως συμφιλιώθηκες με τον Κύριό σου;
– αποδεχόμενος το κήρυγμα του Ibn al Sammak. Απάντησε.
– πως; ερωτήθηκε πάλι.
Αυτός συνέχισε:
– περνούσα από την πόλη Κούφα – του σημερινού Ιράκ- και μπήκα σε ένα τζαμί να κάνω την προσευχή του Ασρ (τρίτη καθημερινή προσευχή).
Μετά την προσευχή άκουσα έναν άνδρα να κάνει κήρυγμα στον κόσμο. Είπα να κάτσω να τον ακούσω. Αυτός ήταν ένας άνδρας με κύρος και αξιοπρέπεια.
Έτσι τον άκουσα να λέει:
– όποιος είναι μαζί με τον Allah πότε πότε, ο Allah θα είναι μαζί του πότε πότε…
– κι όποιος αδιαφορήσει για τον Allah, ο Allah θα αδιαφορήσει για αυτόν…
– κι όποιος πηγαίνει στον Allah με την ολότητά του, ο Allah τον δέχεται με όλο το έλεος του.
Λέει ο Maaruf al Karkhi: “ εντυπωσιάστηκα από τα λόγια του και είπα πως – αν με βοηθήσει ο Κύριος μου – θα πετύχω την ανώτερη των περιπτώσεων που κατονόμασε.
Έτσι κατευθύνθηκα στον Allah με την ολότητά μου και ο Allah με δέχτηκε με όλο το έλεος και την γενναιοδωρία του.
قيل (لمعروف الكرخي) كيف اصطلحت مع ربك؟
فقال: بقبولي موعظة ابن السّماك رحمه الله، قيل له كيف؟
قال: كنت مارًا بالكوفة، فدخلت مسجدًا أبتغي صلاة العصر، وبعد الصلاة وجدت رجلاً يعظ الناس فقلتُ في نفسي لأجلس وأستمع.
وكانت عليه علامات الهيبة والوقار فكان مما قال: =
مَن كان مع الله تارة وتارة، كان الله معه تارة وتارة، ومن أعرض عن الله، أعرض الله عنه، ومن أقبل على الله بكليته، أقبل الله سبحانه بكامل رحمته عليه".
فأدهشني كلامه ووقع في قلبي وقلت إن مكنني ربي لأفوزن بأعلاها، فأقبلت على ربي بكليتي، فأقبل ربي عليّ بواسع رحمته وعطائه.
