μήπως έγιναν δεκτές οι πράξεις μας ;

οι προφήτες είχαν την ανησυχία μήπως οι καλές τους πράξεις έχουν γίνει δεκτές ή όχι. Λέει ο Προφήτης Ibrahim, ενώ έχτιζε το Ιερό οίκο με τον γιο του Ismail, όπως αναφέρεται στο Quran: “ … Καθώς ο Ibrahim και ο Ismail ύψωναν τα θεμέλια του Ιερού Οίκου, είπαν αυτήν την επίκληση: Ω Κύριε μας κάνε δεκτή αυτή την πράξη μας. Είσαι ο Ακούων και ο Παντογνώστης” . Quran. 2. 127.

• {وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}

• (البقرة:127).

  Ο Wahib bin al Ward, όταν διάβαζε αυτό το εδάφιο έκλαιγε λέγοντας : Ω εκλεκτέ του Παντοδύναμου: υψώνεις τα θεμέλια του Ιερού Οίκου και ανησυχείς μήπως δεν γίνει δεκτή η πράξη σου!!

• كان وهيب ابن الورد يقرأ هذه الآية ويبكي ويقول: “يا خليل الرحمن! ترفع قوائم البيت وأنت مشفق ألا يتقبل منك؟!”.

• Ο γνωστός συνοδός του Προφήτη Abu al Dardaa έλεγε: το να σιγουρευτώ πως ο Allah έχει δεχτεί μια προσευχή μου είναι για μένα πιο αγαπητό από ολόκληρο τον κόσμο, επειδή ο Allah λέει: “ ο Allah δέχεται τις καλές πράξεις – μόνο- από τους ευσεβείς”. Quran. 5. 27.

• يقول أبو الدرداء رضي الله عنه: لأن أستيقن أن الله تقبل مني صلاة واحدة أحب إلي من الدنيا وما فيها؛ لأن الله يقول:

• {إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ}(المائدة:27).

Η μητέρα των πιστών Aisha, σύζυγος του Προφήτη, ειρήνη ς,αυτόν, τον ρώτησε για το εδάφιο : “ Aυτοί που κάνουν πράξεις με τις καρδιές τους γεμάτες με φόβο”. Quran. 23.60. λέει η Aisha: μήπως είναι εκείνοι που πίνουν αλκοόλ και ληστεύουν; ο Προφήτης της απάντησε: όχι. Είναι εκείνοι που νηστεύουν, προσεύχονται και δίνουν φιλανθρωπία, ενώ φοβούνται οι πράξεις τους να μη γίνουν δεκτές. Εκείνοι σπεύδουν να κάνουν καλές πράξεις.

روى الإمام أحمد والترمذي، وغيرهما عن أم المؤمنِين عائِشة رضِي الله عنها قالت: (سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّه صلى اللَّه عليه وسلم عَنْ هَذِهِ الْآيَةِ: {وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ}(المؤمنون:60)، أَهُم الذين يَشْربون الْخَمْر وَيَسْرِقون؟ قال: لا يَا بِنْتَ الصِّدِّيقِ، وَلَكِنَّهُمْ الَّذِينَ يَصُومُونَ وَيُصَلُّونَ وَيَتَصَدَّقُونَ، وَهُمْ يَخَافُونَ أَنْ لَا يُقْبَلَ مِنْهُمْ، أُولَئِكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ).

Υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποια πράξη μας έγινε δεκτή από τον Allah;

όντως υπάρχουν. Μια ένδειξη είναι να κάνει κανείς την πράξη του με τον καλύτερο τρόπο και σύμφωνα με τα λεγόμενα και τις πράξεις του Προφήτη.

Άλλη ένδειξη είναι η αφοσίωση στην πρόθεση, δηλ. Να κάνουμε τις καλές μας πράξεις για την ικανοποίηση του Δημιουργού μας. Και να τις κάνουμε – όσο γίνεται – μακριά από τα μάτια του κόσμου.

Επίσης είναι ένδειξη αποδοχής των πράξεων η επιμονή μας στην παράκληση από τον Allah, να τις κάνει δεκτές.

Τέλος, να συνεχίσουμε να κάνουμε τις καλές πράξεις μετά τις μεγάλες ευκαιρίες υπακοής στον Allah, το μήνα Ramadan, στην προκειμένη περίπτωση.

Λέει ο Προφήτης: “ οι πιο αγαπημένες πράξεις για τον Allah είναι εκείνες που γίνονται συνέχεια και ας είναι λίγες”.

• ـ(أحب الأعمال إلى الله أدومها وإن قل)

• λέει ο Προφήτης στον συνοδό του Abdullah bin Amr: “ μην είσαι σαν τον τάδε, έκανε νυχτερινή προσευχή και στην συνέχεια σταμάτησε να το κάνει”.

• (يا عبد الله لا تكن كفلان، كان يقوم الليل فترك قيام الليل).

Από την άλλη, η επιστροφή στις αμαρτίες και η απομάκρυνση από την λατρεία είναι σίγουρα μια ένδειξη μη αποδοχής των καλών πράξεων.

Το Quran μας προειδοποιεί να μην κάνουμε αυτό που έκανε μια γυναίκα που έπλεκε μέρα νύχτα και έκανε καλή δουλειά και μετά ξετύλιγε όλη την κλωστή που έχει πλέξει:

• {وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا}

• (النحل:92).