Αδικημένοι…

Σε ένα πολύ σοφό λόγο του, λέει ο Προφήτης, ειρήνη σ’αυτόν, « δυο χάρες στις οποίες πολύς κόσμος είναι αδικημένος.. η υγεία και ο ελεύθερος χρόνος». (Μπουχάρι).

Ο λόγιος Ιμπν Μπαττάλ λέει, « η ερμηνεία του παραπάνω Προφητικού λόγου είναι πως δεν θεωρείται πως κάποιος άνθρωπος έχει κενό εκτός αν είναι αυτάρκης και υγιής στο σώμα του. Έτσι, όποιος έχει αυτά τα δυο ας προσέξει να μην αδικηθεί με το να μην ευχαριστήσει τον Αλλάχ για όσα του έχει χαρίσει. Η ευγνωμοσύνη στον Αλλάχ γίνεται με την υπακοή στις διαταγές του και την αποφυγή των απαγορευμένων. Έτσι, όποιος αμελήσει κάτι από αυτά είναι αδικημένος». (Φατχ αλ Μπάρι).

Όταν ο Προφήτης μας, ειρήνη σ΄αυτόν, λέει πως,  «πολύς κόσμος είναι αδικημένος», εννοεί, πως όσοι καθοδηγούνται να κάνουν καλές πράξεις εκμεταλλευόμενοι την υγεία και το χρόνο τους, είναι λίγοι, ενώ ο περισσότερος κόσμος αδικεί τον εαυτό του ως προς αυτό.

Λέει ο λόγιος Ιμπν αλ Τζαούζι, « Μπορεί κάποιος να είναι υγιής και να μην έχει ανάγκη για δουλειά, μπορεί επίσης κάποιος να μην έχει ανάγκη για δουλειά και να μην είναι υγιής. Έτσι εάν έχει και τα δυο (την υγεία και τον ελεύθερο χρόνο) και εξακολουθεί να αμελεί τις καλές πράξεις, τότε αυτή η αμέλεια είναι εις βάρος του ίδιου του του εαυτού. Αυτό επειδή ο εγκόσμιος βίος είναι το ”χωράφι” της Μέλλουσας Ζωής και ό,τι συνδιαλλαγή λαμβάνει τόπο σε αυτόν τον κόσμο, το κέρδος της θα φανεί στη Μέλλουσα Ζωή.  Έτσι, όποιος χρησιμοποιεί σοφά τον ελεύθερο χρόνο και την υγεία του προσπαθώντας να ευαρεστήσει τον Αλλάχ, είναι αυτός που θα βγει κερδισμένος. Και όποιος χρησιμοποιεί τις δυο αυτές χάρες, αμαρτάνοντας και ασκώντας ανυπακοή στον Αλλάχ, σφάλλει εναντίον του εαυτού του. Γιατί τον ελεύθερο χρόνο ακολουθεί η απασχόληση και την υγεία, ακολουθεί η ασθένεια.

Αδικημένος είναι αυτός που έχασε τη θέση του στον Παράδεισο, θέση η οποία θα είχε καθοριστεί για αυτόν εάν πίστευε στον Αλλάχ. Την αδικία αυτή διαπράττουν όσοι δεν πίστεψαν στον Αλλάχ, αλλά και όσοι πίστεψαν σ΄Αυτόν, αλλά αμέλησαν να κάνουν καλές πράξεις και άφησαν τις μέρες τους να περνούν ανεκμετάλλευτες.

Αδικημένος είναι ακόμα, αυτός που υπάκουσε την διαβολική πλευρά του εαυτού του, αυτός που προτίμησε την εύκολη ζωή και τις απολαύσεις της, προβαίνοντας σε αμαρτίες και αμελώντας τις διαταγές του Αλλάχ. Αυτός είναι στην παγματικότητα ο αδικημένος. (Φατχ αλ Μπάρι).

Ο Αλλάχ μας λέει στο Κοράνι: « Ω εσείς που πιστεύετε, μην αφήνετε τα πλούτη και τους απογόνους σας να σας περισπάσουν απο την μνημόνευση του Αλλάχ. Και όποιος το κάνει αυτό, αυτός θα είναι ο χαμένος.» (Κοράνι, 63:09)

Τέλος, λέει ο λόγιος Ιμπν αλ Κάγιμ, « Το να ξοδεύει κανεις τον χρόνο του είναι πιο σοβαρό κι από τον θάνατο. Γιατί η σπατάλη του χρόνου σε αποκόβει από τον Αλλάχ και τη Μέλλουσα Ζωή, ενώ ο θάνατος σε αποκόβει από τον εγκόσμιο βίο και όσα αυτός περιλαμβάνει.»