Αληθινή γνώση είναι να φοβάσαι τον Αλλάχ

Στο Ισλάμ η γνώση, η κάθε γνώση, δεν είναι κάτι ψυχρό και ανούσιο, μα είναι κάτι που δίνει ζωή και αντανακλάται στον χαρακτήρα και τους τρόπους του κατόχου της. Η γνώση είναι αυτή που μας οδηγεί σε καλύτερη συμπεριφορά απέναντι στον Δημιουργό μας και στον κόσμο.

«…Απο τους δούλους του Αλλάχ, αυτοί που τον φοβούνται πραγματικά είναι όσοι έχουν γνώση». (Κοράνι, 35:28)

Λέει ο Σαήντ μπιν Τζουμπαήρ: «Ο φόβος είναι εκείνος που σε εμποδίζει να προβείς σε αμαρτίες και ανυπακοή προς τον Αλλάχ».

Το Κοράνι μας εξηγεί τη σχέση ανάμεσα στην ωφέλιμη γνώση και το έργο της καρδιάς. Λέει σχετικά: «…Ώστε να μάθουν όσοι έχουν αποκτήσει γνώση, πως αυτό [που σου Έχουμε εμπνεύσει], είναι η Αλήθεια από τον Κύριο σου και πιστεύουν σ’αυτή και ώστε οι καρδιές τους ταπεινά να υποταχτούν σ’Αυτόν. Πραγματι, ο Αλλάχ καθοδηγεί όσους πιστεύουν, στον ορθό δρόμο». (Κοράνι, 22:54)

Λέει ο Αμπντουλλάχ μπιν Μασούντ: «Η γνώση του ανθρώπου δεν είναι το να έχει πολλές αφηγήσεις, αλλά το να φοβάται τον Αλλαχ ».

Οι πολλές αφηγήσεις-πληροφορίες μπορεί να είναι ένδειξη μιας καλής μνήμης, αλλά το να φοβάται κανείς τον Αλλάχ είναι η ένδειξη μιας ευγενικής και σώας καρδιάς.

Ο φόβος για τον Αλλάχ και η συνείδηση της πανταχού παρουσίας Του, είναι απο τα χαρακτηριστικά των αφοσιωμένων πιστών.

Λέει το Κοράνι: «Οι πιστοί είναι αποκλειστικά εκείνοι που εάν μνημονευτεί ο Αλλάχ μπροστά τους, τρέμουν οι καρδιές τους από φόβο και όταν απαγγέλλονται σ’αυτούς οι στίχοι Του, η πίστη τους δυναμώνει». (Κοράνι, 8:2)

Ο Προφήτης, ειρήνη σ’αυτόν, επισκέφτηκε έναν νεαρό που ήταν στις τελευταίες στιγμές της ζωής του και τον ρώτησε: «Πώς είσαι;»

Ο νεαρός αποκρίθηκε: «Ω Προφήτη του Αλλάχ! Μα τον Αλλάχ, αυτήν τη στιγμή ελπίζω στον Αλλάχ και φοβάμαι για τις αμαρτίες μου.»

Ο Προφήτης τότε είπε: «Όταν αυτά τα δύο (η ελπίδα και ο φόβος) συναντιούνται μαζί  στην καρδιά ενός πιστού κάτω απο τέτοιες συνθήκες (θάνατο), ο Αλλάχ του δίνει αυτά τα οποία ελπίζει και τον προστατύει από αυτά που φοβάται».

Το Ισλάμ μας διδάσκει να αγαπάμε τον Αλλάχ και παράλληλα να φοβόμαστε την τιμωρία Του και να ελπίζουμε στην συγχώρεση και την αποδοχή Του, όλα αυτά σε μια υγειή ισορροπία.