Ήταν ένας από τους δώδεκα εκπροσώπους των Ανσάρ (κάτοικοι της Μεδίνας) που έδωσαν τον πρώτο όρκο στήριξης και προστασίας στον Προφήτη. Ένα γεγονός που άλλαξε την ιστορία στα χρόνια που ακολούθησαν.
Τον επόμενο χρόνο 73 από τους Ανσάρ έδωσαν τον δεύτερο όρκο στήριξης. Ο Αμπντουλλάχ ήταν πάλι ένας από τους εκπροσώπους.
Μετά την Εγίρα του Προφήτη στην Μεδίνα, ήταν από τους πλέον δραστήριους για την στήριξη και την διάδοση του Ισλάμ. Ήταν και πολύ προσεκτικός για τις συνωμοσίες που ετοίμαζε ο Αμπντουλλάχ μπιν Ουμπάι, ο ηγέτης των υποκριτών, τον οποίον οι κάτοικοι της Μεδίνας ήταν έτοιμοι να στέψουν ως βασιλιά προτού έρθει ο Προφήτης. Ο ερχομός του Προφήτη του χάλασε τα σχέδια και του άφησε μεγάλη πίκρα. Έτσι, δεν μπορούσε να μάχεται φανερά ενάντια στο Ισλάμ, αλλά έκανε συνεχείς προσπάθειες αποδόμησης της ισλαμικής κοινωνίας κρυφά, με ύπουλο τρόπο. Ήταν ο ηγέτης των υποκριτών στην Μεδίνα, που θα έχει ένα δαιμονικό ρόλο σε κάθε ευκαιρία.
Ο Αμπντουλλάχ ήξερε γραφή και ποίηση, πράγμα σπάνιο σε τέτοια κοινωνία.
Στον Προφήτη άρεσε η ποίησή του και του ζητούσε να απαγγέλνει κι άλλα ποιήματα.
Όταν παραδόθηκε ένα εδάφιο που κατακρίνει τους ποιητές λυπήθηκε πολύ.
Λέει το Κοράνι: «Και τους ποιητές τους ακολουθούν οι παραπλανημένοι». {Κοράνι. 26. 224}.
(وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمْ الْغَاوُونَ)..الشعراء (224)
Το εδάφιο όμως μιλούσε για άλλους ποιητές που δεν έχουν καμία σχέση με τον Αμπντουλλάχ μπιν Ραουάχα. Έτσι θα χαρεί πάλι με το άλλο εδάφιο που ξεχωρίζει τους ειλικρινείς από τους υποκριτές.
Λέει: «Εκτός από εκείνους που πίστεψαν στον Αλλάχ και έκαναν αγαθοεργίες και μνημόνευαν συνεχώς τον Αλλάχ…» Κοράνι. 26. 227.
( إِلا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ)الشعراء (227)
Ο Αμπντουλλάχ δεν ήταν μόνο ποιητής. Υπήρξε και γενναίος πολεμιστής. Συμμετείχε σε πολλές μάχες υπερασπιζόμενος το Ισλάμ και αφήνοντας μνημειώδη ποιήματα σε κάθε γεγονός.
Η μάχη Μούτα
Έλαβε χώρα στη σημερινή περιοχή Καράκ της Ιορδανίας το 8ο έτος μετά Εγίρα, για την ακρίβεια τον Αύγουστο του 628 μ.Χ. Οι Μουσουλμάνοι αποτελούνταν από 3.000 άνδρες και αντιμετώπισαν 200.000 από τον βυζαντινό στρατό μαζί με τις αραβικές φυλές που ήταν σύμμαχοί του. Αιτία του πολέμου αποτέλεσε το γεγονός πως ένας βασιλιάς σύμμαχος των Βυζαντινών σκότωσε έναν απεσταλμένο του Προφήτη. Η μάχη διήρκησε επτά ημέρες με τον Χάλιντ μπιν αλ Ουαλίντ να αποσύρει τον ισλαμικό στρατό, με τις λιγότερες συνέπειες, αφού η σύγκρουση δεν είχε πια καμία λογική.
Ο Αμπντουλλάχ μπιν Ραουάχα ήταν ο τρίτος διοικητής του στρατού.
Οι Μουσουλμάνοι διαπίστωσαν την απίστευτη αριθμητική υπεροχή των εχθρών τους. Η διαφορά στην σύγκριση ήταν χαώδης. Κάποιοι είπαν: «Ας ενημερώσουμε τον Προφήτη για τον αριθμό και να δούμε τι θα πει.» Ο Αμπντουλλάχ όμως τους ενθάρρυνε να συνεχίσουν τον αγώνα τους παρά την τεράστια διαφορά.
Οι δυο πρώτοι διοικητές Ζαϊντ μπιν Χάριθα και Τζάαφαρ μπιν Αμπι Τάλιμπ έπεσαν νεκροί.
Στην συνέχεια ο Αμπντουλλάχ μπιν Ραουάχα ανέλαβε την ευθύνη να ηγηθεί, παρά τον αρχικό δισταγμό του. Ανέκτησε τις δυνάμεις του και απήγγειλε ένα ποίημα, στο οποίο περιγράφει την λαχτάρα του για τον παράδεισο, εκεί που αποδήμησαν πρώτα οι δυο αδελφοί του.
Σε λίγο θα πέσει ηρωικά και αυτός ως μάρτυρας.
Στο μεταξύ ο Προφήτης αφηγούνταν στους ακολούθους του στην Μεδίνα τι γινόταν στη μάχη. Έκανε ειδική μνεία για τους τρείς μάρτυρες σχολιάζοντας: «Ανέβηκαν στον παράδεισο».
