Αυτοί που λατρεύουν τον Αλλάχ « υπό όρους »

Όποιος ασπαστεί αυτήν την πίστη για την ουσία της, αποκτά μεγάλη σταθερότητα και υπομονή στις δυσκολίες, επειδή αυτή η πίστη του μαθαίνει πως ό, τι πάθει, είναι μια δοκιμασία που γίνεται με την σοφία και την θέληση του Αλλάχ. Έτσι, δείχνει υπομονή και παραμένει σταθερός στη πίστη του. Όποιος όμως πιστεύει για λόγους κερδοσκοπίας και προσωπικής ωφέλειας, δεν θα αποκτήσει, τις δύσκολες στιγμές, καμία στήριξη και σταθερότητα.

Το Κοράνι μας περιγράφει αυτήν την περίπτωση, την περίπτωση του ανθρώπου που ψάχνει για κέρδος και ωφέλειες μέσω της πίστης.

Λέει σχετικά: «Και ανάμεσα στους ανθρώπους είναι κάποιος που λατρεύει τον Αλλάχ υπό αμφισβητήσεις, (υπό όρους, με άλλα λόγια: ευκαιριακά). Έτσι, αν συναντήσει καλές συνθήκες ζωής, χαίρεται και μένει ικανοποιημένος. Αν όμως υποστεί κάποια δοκιμασία, κάποιο κακό, τότε κάνει πίσω και δείχνει πάλι αμφίβολος για την πίστη. Αυτός χάνει – στην ουσία- και την εγκόσμια ζωή και την μεταθανάτια ζωή. Είναι σαφής και φανερή απώλεια». {Κοράνι.22.11}.

 {وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ (11)} [الحج: 11].

Ζωντανό παράδειγμα για αυτήν την κατάσταση αποτελούν οι Υποκριτές οι οποίοι παρόλο που ζούσαν με τον Προφήτη στην Μεδίνα και που δήλωναν μουσουλμάνοι, η πίστη τους ήταν ευκαιριακή και καιροσκοπική. Ποτέ δεν γνώριζαν την αληθινή πίστη, ούτε ήθελαν.  Έτσι, όταν η Μεδίνα δέχτηκε την γνωστή τρομερή πολιορκία από τη φυλή Κουραϊς και τους συμμάχους της (έτος 5ο μετά την Εγίρα = Μάρτιο 627 Μ.Χ.), οι Υποκριτές αρκέστηκαν να σχολιάσουν την κατάσταση μόνο με τα εξής: «μα δεν μας υποσχέθηκαν ο Αλλάχ και ο Προφήτης του παρά μόνο αυταπάτες». Κοράνι. 33. 12.

 {مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا} [الأحزاب: 12].

 Ενώ οι πραγματικοί πιστοί είπαν, για το ίδιο γεγονός, τα εξής: «Κι όταν οι πιστοί είδαν τους Κουραϊσίτες και τους συμμάχους τους – με τη δύναμη και την τρομερή πληθώρα τους –  είπαν: αυτό είναι ό,τι μας έχουν υποσχεθεί ο Αλλάχ και ο Προφήτης του.(δηλ. Η δοκιμασία προτού εισέλθουμε στον παράδεισο). Και είναι όντως ειλικρινείς ο Αλλάχ και ο Προφήτης του, μας είπαν αλήθεια. Αυτό το γεγονός δεν τους προσέθεσε παρά μόνο παραπάνω- επιπλέον πίστη και παράδοση-υποταγή στον Αλλάχ.» {Κοράνι. 33.22}.

{وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا} [الأحزاب: 22]،

Για το λόγο αυτό, ζητείται από τον πιστό να ελέγχει συνεχώς την πίστη του, την πρόθεσή του και να ζητάει πάντα από τον Αλλάχ να του χαρίσει την τέλεια προσήλωση και αφοσίωση.

Ο Προφήτης της Ειρήνης έκανε παράκληση στον Αλλάχ λέγοντας «Ω Αλλάχ, εσύ που αλλάζεις τις καρδιές από μια θέση σε άλλη, κάνε την καρδιά μου σταθερή στην πίστη σου». Αναφέρεται στο Τίρμιδι.

: «يا مقلب القلوب ثبت قلبي على دينك» رواه الترمذي.

Σε άλλη ρήση, ο Προφήτης της Ειρήνης ζητούσε από τον Αλλάχ: «Και σου ζητώ να σε φοβάμαι φανερά και κρυφά και την ειλικρινή προσήλωση σε περίπτωση θυμού, αλλά και σε περίπτωση ικανοποίησης».   Αναφέρεται στο έργο του Ιμπν Αμπί Σαϊμπα.

 «وأسألك خشيتك في الغيب والشهادة، وكلمة الإخلاص في الرضا والغضب» رواه ابن أبي شيبة.