Βιογραφία του Προφήτη Μουχάμμαντ: πριν από τη μάχη Μπάντρ
Ο στρατός αυτός όταν ξεκίνησε, θυμήθηκαν οι Κουράϊς την εχθρότητα μεταξύ τους και με τις φυλές Μπάνι Μπακρ
Τότε ο Αμπου Σουφιάν έστειλε τον Νταμνταμ Ιμπν Αμρ Αλ Γαφάρι στη Μέκκα για να ζητήσει βοήθεια και να κάνει τους Κουράις να βγουν για να σώσουν το καραβάνι τους.
Ο Νταμνταμ πριν να φτάσει στη Μέκκα έκατσε όρθιος πάνω στην καμήλα, έκοψε τη μύτη του και έσκισε τα ρούχα του. Έπειτα μπαίνοντας στη Μέκκα άρχισε να φωνάζει βοήθεια. Τους είπε: Ω Κουράις! Το εμπόρευμά σας! Είναι με τον Αμπου Σουφιάν και ο Μουχάμμαντ ετοιμάζεται να το πάρει. Δε νομίζω να προλάβετε να τα σώσετε.»
Αμέσως σηκώθηκαν όλοι και ορκίστηκαν πως ο Μουχάμμαντ δε θα έπαιρνε αυτό το καραβάνι όπως έγινε με το προηγούμενο. Βγήκαν λοιπόν όλοι να αντιμετωπίσουν τον Προφήτη. Όποιος δεν κατάφερε να βγει έβαλε κάποιον στη θέση του. Βγήκαν όλοι εκτός από τον Αμπου Λάχαμπ που έστειλε κάποιον άλλον στη θέση του. Επίσης κάλεσαν και τις άλλες αραβικές φυλές που βρίσκονταν γύρω τους. Όλοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά τους εκτός από τη φυλή Μπάνι Ουντάι.
Έτσι μαζεύτηκε στρατός από 1300 στρατιώτες στην αρχή της πορείας του. Είχαν μαζί τους 10 άλογα, 600 ασπίδες και πολλές καμήλες που δεν μετρήθηκαν. Ο αρχηγός ήταν ο Αμπου Τζάχλ. Εννέα από τα σημαντικότερα άτομα ήταν υπεύθυνα για την τροφοδοσία του στρατού. Έσφαζαν καθημερινά 9-10 καμήλες.
Ο στρατός αυτός όταν ξεκίνησε, θυμήθηκαν οι Κουράϊς την εχθρότητα μεταξύ τους και με τις φυλές Μπάνι Μπακρ. Για αυτό φοβήθηκαν να τους χτυπήσουν από πίσω και να βρεθούν μεταξύ δύο μετώπων. Τότε εμφανίστηκε σε αυτούς ο Ιμπλίς με την εικόνα του Σουράκα Ιμπ Μάλικ ( αρχηγός της Μπάνι Κανάνα μια από τις φυλές Μπανι Μπακρ) και τους είπε: «Σας εγγυώμαι την ασφάλεια σας».
Τότε έχοντας νιώσει ασφαλείς, ξεκίνησαν οι Κουράις για να αντιμετωπίσουν τους μουσουλμάνους.
Ο Προφήτης ανέφερε ότι έρχονταν με νεύρα και μίσος για αυτούς που είχαν το θράσος και την τόλμη να εμποδίσουν τα καραβάνια τους. Οι Κουράις κατευθυνθήκαν προς την περιοχή Μπάντρ και όταν φτάσανε το Τζούχφα λάβανε μήνυμα από τον Αμπού Σουφιάν στο οποίο ανέφερε, «Εσείς βγήκατε για να σώσετε το καραβάνι, την περιουσία σας και τους ανθρώπους σας. Αλλά ο Αλλάχ τα έχει σώσει.»
Ο Αμπού Σουφιάν καθώς ήταν πολύ προσεκτικός μόλις είδε πως υπήρχε κίνδυνος έστειλε πολλούς ανιχνευτές μπροστά για να τον προειδοποιήσουν για τυχόν κινδύνους. Όταν πλησίασε στο Μπαντρ συνάντησε τον Μαζντί Ιμπν Αμρ και τον ρώτησε για το στρατό της Μεδίνα (των Μουσουλμάνων). Αυτός δεν γνώριζε κάτι συγκεκριμένο αλλά είχε δυο καβαλάρηδες που κατέβηκαν σε ένα λόφο εκεί κοντά, γέμισαν νερό και έφυγαν. Ο Αμπου Σουφιάν πήγε σε εκείνο το μέρος και κοίταξε τα κόπρανα της καμήλας και παρατήρησε ότι είχαν κουκούτσι από χουρμάδες. Έτσι κατάλαβε ότι οι καμήλες εκείνες προέρχονταν από τη Μεδίνα. Γύρισε γρήγορα στο καραβάνι, άλλαξε τον δρόμο του καραβανιού και το οδήγησε παραλιακά. Με αυτόν τον τρόπο έσωσε το καραβάνι του από τα χέρια των Μουσουλμάνων.
Όταν οι Κουράις πήραν το μήνυμα από τον Αμπού Σουφιάν πως σώθηκε το καραβάνι διχάστηκαν σχετικά με το τι έπρεπε να κάνουν από εκεί και πέρα. Η μια ομάδα ικανοποιήθηκε με το γεγονός πως σώθηκε το καραβάνι. Η άλλη ομάδα με αρχηγό τον Αμπου Τζάχλ είπε: «Ορκίζομαι δε θα γυρίσουμε ώσπου να κατέβουμε στο Μπαντρ, να μείνουμε εκεί τρείς μέρες, να σφάξουμε τις καμήλες, να ταΐσουμε τους ανθρώπους, να πιούμε το κρασί, να μας τραγουδήσουν οι τραγουδίστριες, να μας ακούσουν οι ’ραβες, την πορεία μας και τη σύναξή μας και έτσι να μας φοβούνται για πάντα.»
Αλλά ένας που λεγόταν ’χνας Ιμπν Σαρίκ είπε να γυρίσουν. Παρά το γεγονός ότι ήταν ο αρχηγός του στρατού δεν τον άκουσαν. Αυτός και η φυλή του που αποτελούνταν από 300 άτομα επέστρεψαν.