Βιογραφία του Προφήτη Μουχάμμαντ: αλλαγή της Κίμπλα και μάχη Μπάντρ

Η νέα Κίμπλα στην Μέκκα έδωσε έναν νέο ρόλο στους Μουσουλμάνους: τον επαναπατρισμό των μουσουλμάνων στην Ιερή Πόλη, την Μέκκα, καθώς δεν ήταν πλέον λογικό για αυτούς να αφήνουν την Κίμπλα τους στα χέρια μη Μουσουλμάνων

Κατά τις μέρες του Σαμπάν 2ο έτος του Χίτζρα, Φεβρουάριος 624, ο Αλλάχ έδωσε εντολή να αλλάξουν οι Μουσουλμάνοι το Κίμπλα ( την κατεύθυνση προς την οποία προσεύχονταν) από το Μάστζιντ Αλ ’κσα στα Ιεροσόλυμα προς την Κάμπα στη Μέκκα.

Το γεγονός αυτό που είχαν το Ισλάμ αδύναμο στην καρδιά τους ή ασπάστηκαν το Ισλάμ ψάχνοντας αφορμές για να δημιουργήσουν προβλήματα στους μουσουλμάνους βγήκαν από την ομάδα των μουσουλμάνων και με αυτόν τον τρόπο απομακρύνθηκαν οι υποκριτές.

Επίσης η νέα Κίμπλα στην Μέκκα έδωσε έναν νέο ρόλο στους Μουσουλμάνους: τον επαναπατρισμό των μουσουλμάνων στην Ιερή Πόλη, την Μέκκα, καθώς δεν ήταν πλέον λογικό για αυτούς να αφήνουν την Κίμπλα τους στα χέρια μη Μουσουλμάνων.

Τα αίτια της μάχης του Μπαντρ

Στη μάχη του Ασσίρα ένα καραβάνι των Κουράις ξέφυγε από τα χέρια του Προφήτη ενώ πορευόταν από τη Μέκκα στη Σάμ (Συρία). Όταν κόντευε να γυρίσει από τη Σάμ στη Μέκκα ο Προφήτης έστειλε τον Τάλχα Ιμπν Ουμπαϊντιλλάχ και τον Σαϊντ Ιμπν Ζάιντ για να μαζέψουν πληροφορίες. Φτάσανε σε μια περιοχή που λεγόταν Χαουρά και έμειναν εκεί μέχρι που πέρασε ο Αμπου Σουφιάν (έμπορας και ηγέτης της Κουράις) με το καραβάνι. Τότε γύρισαν βιαστικά στον Προφήτη για να τον ενημερώσουν σχετικά. Αυτό το καραβάνι είχε πολύ πλούτο και συνοδευόταν από τα πιο σημαντικά άτομα της Μέκκα. Πιο συγκεκριμένα είχε 1000 καμήλες και 50 χιλιάδες χρυσά ντινάρ ενώ το φυλούσαν μόνο 40 στρατιώτες.

Ήταν λοιπόν μια χρυσή ευκαιρία για τους μουσουλμάνους να χτυπήσουν οικονομικά τους Κουράις. Ο Προφήτης ανακοίνωσε πως το καραβάνι των Κουράις είχε τον πλούτο που είχαν αφήσει πίσω τους όταν έφυγαν από τη Μέκκα και ζήτησε από τους μουσουλμάνους να βγουν και να το καταλάβουν. Το αίτημα του Προφήτη δεν ήταν υποχρεωτικό για τους μουσουλμάνους παρά μόνο για όσους το επιθυμούσαν. Έτσι δεν ήταν πολλοί εκείνοι που τον ακολούθησαν.

Ο στρατός αποτελούνταν από τον Προφήτη και 314 άτομα, 86 από τους μουχατζιρίν, 61 από ’ους και 170 από τη φυλή Χάζραζ(φυλές που κατοικούσαν στη Μεδίνα). Πήραν μαζί τους δύο άλογα και 70 καμήλες που μοιράζονταν 2 ή 3 άτομα. Ο Προφήτης μοιραζόταν και αυτός με 2 άλλα άτομα μια καμήλα. Υπεύθυνος στη Μεδίνα ήταν ο Ιμπν Ουμ Μακτούμ. Η γενική αρχηγία δόθηκε στον Μούσα Ιμπν Ουμαίρ. Η σημαία των μουσουλμάνων ήταν λευκή.

Ο στρατός χωρίστηκε σε 2 τάγματα. Το τάγμα των Μουχατζιρίν έδωσε τη σημαία, η οποία λεγόταν Αλ Ουκάμπ, στον Αλι Ιμπν Αμπι Τάλιμπ. Το τάγμα των Ανσάρ έδωσε στο Σάντ Ιμπν Μουάδ. Και οι 2 σημαίες ήταν μαύρες.

Οι μουσουλμάνοι δεν ήταν προετοιμασμένοι κατάλληλα καθώς δεν περίμεναν μάχη, αλλά είχαν σαν στόχο απλά να καταλάβουν το καραβάνι. Κινήθηκαν προς τη Μέκκα και έφτασαν στο πηγάδι Ραουχά. Έπειτα συνέχισαν την πορεία τους προς τα πηγάδια του Μπαντρ. Πριν να φτάσουν εκεί έστειλε 2 άτομα να μαζέψουν πληροφορίες σχετικά με το καραβάνι.

Ο επικεφαλής στο καραβάνι ήταν ο Αμπου Σουφιάν, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός και γνώριζε πως ο δρόμος προς τη Μέκκα ήταν επικίνδυνος. Για αυτό το λόγο έστελνε συνέχεια άτομα για να μαζεύουν πληροφορίες και να ελέγχουν το δρόμο. Έτσι έμαθε πως ο Προφήτης Μουχάμμαντ και οι Μουσουλμάνοι είχαν βγει από τη Μεδίνα με σκοπό να καταλάβουν το καραβάνι.