Αφηγείται ο Αμπού Χουράιρα, σύντροφος του Προφήτη, ειρήνη σ’ αυτόν, πως αυτός είπε «Ο Αλλάχ λέει:
“ διαίρεσα την προσευχή (δηλ. την σούρατ αλ Φάτιχα) μεταξύ Εμένα και του δούλου μου σε δυο τμήματα και ο δούλος μου θα έχει ό,τι ζητήσει.
Έτσι, αν ο δούλος πει “αλ χάμντου λιλλάχι ράμπιλ ‘αλαμίν” (που σημαίνει, Δόξα στον Αλλάχ, τον Κύριο όλων των κόσμων), ο Αλλάχ λέει “ο δούλος μου Με δόξασε.”
Και όταν ο δούλος πει, “Αρ-ραχμάνιρ ραχίμ” (που σημαίνει, Τον Παντελεήμονα, τον Πολυεύσπλαχνο), ο Αλλάχ λέει “ο δούλος Μου Με επαίνεσε“.
Κι όταν πει “Μάλικι Γιαουμιντίν” ( που σημαίνει, τον Ηγεμόνα της Ημέρας της Κρίσης), λέει ο Αλλάχ “ο δούλος Μου Με τίμησε”.
Κι όταν πει “Ιάκα να’αμπούντου ουά ιάκα νασταείν” (που σημαίνει, Εσένα μόνο λατρεύουμε κι από Εσένα μόνο ζητάμε βοήθεια και στήριξη). Ο Αλλάχ λέει “αυτό είναι μεταξύ Εμού και του δούλου μου και ο δούλος μου θα έχει ό,τι ζήτησε”.
Κι όταν πει “ίχντινας σιράταλ μουστακίμ” (που σημαίνει, Καθοδήγησέ μας στον ορθό δρόμο).
“Σιράτταλ λαδίνα αν’άμτα ‘αλάιχιμ γάιριλ μαγντούμπι ‘αλάιχιμ ουαλαντάλιν” (τον δρόμο εκείνων στους οποίους χάρισες την Ευλογία Σου, και όχι εκείνων που περιέπεσαν στην οργή Σου και εκείνων που παραστράτησαν.) τότε ο Αλλάχ λέει “αυτό είναι για το δούλο μου κι ο δούλος μου θα έχει ό,τι ζήτησε.”»
أخرج مسلم في صحيحه وأصحاب السنن وغيرهم من حديث أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: قال الله عز وجل: قسمت الصلاة بيني وبين عبدي نصفين ولعبدي ما سأل. فإذا قال العبد: الحمد لله رب العالمين. قال الله: حمدني عبدي، فإذا قال: الرحمن الرحيم. قال الله: أثنى علي عبدي. فإذا قال: مالك يوم الدين. قال: مجدني عبدي. وقال مرة: فوض إلي عبدي. وإذا قال: إياك نعبد وإياك نستعين. قال: هذا بيني وبين عبدي، ولعبدي ما سأل. فإذا قال: اهدنا الصراط المستقيم صراط الذين أنعمت عليهم غير المغضوب عليهم ولا الضالين. قال: هذا لعبدي، ولعبدي ما سأل.
Ο Προφήτης, ειρήνη σ’αυτόν, χαρακτήρισε την σούρατ αλ Φάτιχα (το Εναρκτήριο) ως προσευχή, αφού καμία τελετουργική προσευχή – υποχρεωτική ή προαιρετική – δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτήν. Αποκάλεσε επίσης την σούρατ αυτή, ως την σπουδαιότερη όλου του Κορανίου, όπως μας αφηγήθηκε ο Αμπού Σα’ίντ Ίμπιν αλ-Μου’άλα.
Σχολιάζει ο λόγιος του Ισλάμ Ίμπιν Ράτζαμπ «Αυτά τα λόγια του Προφήτη, ειρήνη σ’αυτόν, αποδεικνύουν πως ο Αλλάχ ακούει την απαγγελία του Κορανίου από το πιστό που προσεύχεται και του απαντάει σε κάθε τι που Του ζητάει, λέξη προς λέξη.
قال الحافظ ابن رجب رحمه الله: فهذا الحديث يدل على أن الله يستمع لقراءة المصلي حيث كان مناجيا له ، ويرد عليه جواب ما يناجيه به كلمة كلمة
