Σουχαϊμπ μπιν Σινάν

Ο πατέρας του ήταν κυβερνήτης της πόλης Ουμπούλλα του Ιράκ για λογαριασμό των Περσών. Είχε ένα παλάτι στο Ευφράτη. Εκεί ο Σουχαϊμπ πέρασε τα παιδικά του χρόνια ευτυχισμένος.

Κάποια στιγμή, οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στην περιοχή και πήρε πολλούς αιχμαλώτους. Μεταξύ αυτών ήταν ο μικρός Σουχαϊμπ που πωλήθηκε από δουλεμπόρους για να περάσει αρκετά χρόνια στο Βυζάντιο στο σημείο που απέκτησε τη γλώσσα τους. Στο τέλος θα καταλήξει στη Μέκκα, στον οίκο ενός ηγέτη ονόματι Αμπντουλλάχ μπιν Τζαντάαν.

Ο κύριος του, θαύμαζε την προσωπικότητα και την αφοσίωση του. Έτσι, τον απελευθέρωσε και του έδωσε την ευκαιρία να γίνει συνέταιρός του στο εμπόριο.

Ο φίλος του, Αμμάρ μπιν Γιάσιρ μας αφηγείται την ιστορία της μεγάλης αλλαγής του προς το Ισλάμ. λέει « συνάντησα τον Σουχαϊμπ μπιν Σινάν στην πόρτα του σπιτιού του Αλ Άρκαμ (όπου μαζεύονταν οι Μουσουλμάνοι κρυφά τις πρώτες ημέρες του Ισλάμ), ενώ ο Προφήτης ήταν μέσα. Του είπα:

• Τι γυρεύεις εδώ;
• Εσύ τι γυρεύεις εδώ; Μου απάντησε.
• Θέλω να μπω στον Μουχάμμαντ και να ακούσω τι λέει.
• Κι γώ το ίδιο πράγμα θέλω. Απάντησε ο Σουχαϊμπ.

Έτσι, μπήκαμε οι δυο μας στον Προφήτη. Μας εξήγησε για το Ισλάμ και αμέσως γίναμε Μουσουλμάνοι οι δυο μας. Στην συνέχεια βγήκαμε κρυφά.”

Το να ασπαστούν το Ισλάμ τότε άνθρωποι ξένοι ή σκλάβοι ή φτωχοί, σαν τον Αμμάρ και τον Σουχαϊμπ, σήμαινε την αρχή ατελείωτων πειρασμών και βασανιστηρίων εκ μέρους της φυλής Κουραϊς.

Η γοητεία του Ισλάμ όμως σε όσους το καταλάβουν, διευκολύνει όλα τα εμπόδια.

Ο Σουχαϊμπ έλαβε χώρα σε όλα τα επεισόδια που συνέβησαν τότε, δίπλα στους υπόλοιπους Μουσουλμάνους…

Έλαβε και το δικό μερίδιο από τα βάσανα και τους διωγμούς που υπέστησαν οι πρώτοι Μουσουλμάνοι.

Ήταν από τους πρώτους ήρωες του Ισλάμ, από αυτούς που έκαναν πολλές θυσίες υπέρ του Ισλάμ.

Ο Σουχαϊμπ δεν έλειψε –κυριολεκτικά- από κανένα επεισόδιο. Ήταν πάντα δίπλα στον αγαπημένο του Προφήτη και μπροστά του στους κινδύνους.

…

Την ημέρα που ήθελε  ο Προφήτης να μετοικήσει στην Μαντίνα με τον Αμπου Μπακρ, ήταν σχεδιασμένο να φύγει μαζί τους και ο Σουχαϊμπ.

Οι Κουραϊσίτες όμως του είχαν στήσει μια παγίδα και τον συνέλαβαν πριν προλάβει να φύγει από τη Μέκκα. Ο Προφήτης και ο Αμπου μπακρ είχαν ήδη εγκαταλείψει την πόλη.

Ο Σουχαϊμπ κατάφερε να ξεφύγει από τους Κουραϊσίτες. Ίππευσε την καμήλα του και κατευθύνθηκε προς τη Μαντίνα. Οι Κουραϊσίτες τον κυνήγησαν όμως και τον ξαναβρήκαν.

Ο Σουχαϊμπ τους απεύθυνε το λόγο: “Ω Κουραϊσίτες.. μα τον Αλλάχ, ξέρετε πως είμαι από τους καλύτερους σας στην εκτόξευση των βελών. Μα τον Αλλάχ δεν θα με προλάβετε έως σας ρίξω με όλα τα βέλη που έχω στην θήκη μου και στη συνέχεια θα σας πολεμήσω με το σπαθί μου ώστε να μην έχω τίποτα στο χέρι μου. Οπότε προχωρήστε αν θέλετε. Κι αν θέλετε θα σας δείξω που είναι η περιουσία μου και με αφήνετε να φύγω.”

Οι Κουραϊσίτες το σκέφτηκαν και απάντησαν : “Μας ήρθες αδύναμος και φτωχός. Απέκτησες περιουσία και κοινωνική θέση. Τώρα θέλεις να φύγεις σώος και αβλαβής με την περιουσία σου;;;”

Ο Σουχαϊμπ τους έδειξε τον χώρο που είχε κρύψει τα λεφτά του, και τον άφησαν να φύγει, ενώ αυτοί επέστρεψαν στη Μέκκα.

Είναι αξιοθαύμαστο πως οι Κουραϊσίτες δεν ζήτησαν καμία εγγύηση από το Σουχαϊμπ. Δεν του ζήτησαν καν να ορκιστεί πως λέει αλήθεια..

Επειδή ο λόγος του ήταν αρκετός..

Είναι ο έντιμος… Ο Σουχαϊμπ..

Δεν έλεγε ψέματα ούτε για να σώσει τη ζωή του.

Ο Σουχαϊμπ συνέχισε την πορεία του προς τη Μαντίνα μέχρι που βρήκε τον Προφήτη στην περιοχή Κουμπάα.

Ο Προφήτης καθόταν με μερικούς συντρόφους του. Όταν αντιλήφθηκε τον Σουχαϊμπ του απευθύνθηκε λέγοντας με εμφανή χαρά: “Κέρδισες με τη συναλλαγή Αμπου Γιάχια.. κέρδισες με τη συναλλαγή.”

Σχετικά με την πράξη του Σουχαϊμπ, ένα εδάφιο του Κορανίου παραδόθηκε στον Προφήτη. « Κι είναι μερικοί που θυσιάζουν ακόμα και τον εαυτό τους, προκειμένου να κερδίσουν την χάρη και την ικανοποίηση του Αλλάχ» (Κοράνι. 2. 207).

Όντως, ο Σουχαϊμπ θυσίασε μια περιουσία την οποία μάζεψε σε μια ζωή για χάρη του Αλλάχ και του Ισλάμ.

Ο Σουχαϊμπ δεν ένιωσε ποτέ μετανιωμένος για την πράξη του.

Καμία περιουσία δεν μπορεί να έχει αξία μπροστά στη Χάρη του Αλλάχ.

Ο Προφήτης τον αγαπούσε πάρα πολύ. Ήταν και ευσεβής και μια όμορφη ψυχή και χιούμορ.

Τον είδε ο Προφήτης να τρώει χουρμάδες ενώ είχε επιπεφυκίτιδα στο ένα μάτι.

Του είπε για πλάκα: “Τρως χουρμάδες και το μάτι σου έχει επιπεφυκίτιδα ;;

• Και τι πειράζει; Εγώ τους τρώω με το άλλο μάτι.”

Ο Σουχαϊμπ ήταν ανοιχτοχέρης. Έδινε ό,τι λεφτά έφταναν στα χέρια του. Βοηθούσε τους έχοντες ανάγκη, τους φτωχούς και τους αιχμάλωτους.

Ο δεύτερος χαλίφης Ούμαρ μπιν αλ Χαττάμπ του είπε: “Σε βλέπω να προσφέρεις πολύ φαγητό, στο βαθμό της σπατάλης.”

Ο Σουχαϊμπ απάντησε: “Εγώ άκουσα τον Προφήτη να λέει: οι καλύτεροι μεταξύ σας είναι αυτοί που προσφέρουν φαγητό.”

Όταν ο χαλίφης Ούμαρ δέχτηκε την επίθεση με την οποία κατέληξε, επέλεξε τον Σουχαϊμπ ως ιμάμη για την προσευχή των μουσουλμάνων. Μια θέση που ήταν συνήθως του ίδιου του χαλίφη.

Άλλη μια μαρτυρία για την μεγαλοπρέπεια και τη ευσέβεια του…