Έχετε νιώσει ποτέ ότι τα πράγματα είναι πάρα πολλά για εσάς, ότι βρίσκεστε σε μια κατάσταση από την οποία δεν βλέπετε κανέναν τρόπο να βγείτε; Κοιτάζετε τα προβλήματα στον κόσμο μας σήμερα και αναρωτιέστε πώς μπορούν ποτέ να λυθούν; Όλα αυτά, και πολλά άλλα, είναι η ιστορία του Προφήτη Γιουνούς (ειρήνη σε αυτόν). Η αποστολή του Προφήτη Γιουνούς είναι μια διαχρονική ιστορία που μας λέει ότι υπάρχει διέξοδος, Εάν έχουμε πίστη.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ κάλεσε τον Γιουνούς να κηρύξει στο λαό της Νινευή. Η Νινευή ήταν μια μεγάλη πόλη, η πρωτεύουσα της Ασσυρίας, και είχε γίνει ένα πολύ αμαρτωλό μέρος. Ο Γιουνούς πήγε στους ανθρώπους εκεί και τους είπε να εγκαταλείψουν την αμαρτωλή ζωή τους και να στραφούν, αντ’ αυτού, στον Αλλάχ. Αλλά δεν τον άκουγαν και έτσι ο Γιουνούς τους άφησε. Αυτή είναι η πρώτη πολύ ανθρώπινη πινελιά στην ιστορία του Γιουνούς. Παρόλο που ήταν προφήτης, ο Γιουνούς ήταν ακόμα άνθρωπος και έφυγε από την πόλη όταν δεν πέτυχε αυτό που ήλπιζε. Ένιωθε μάλιστα ότι ήξερε τι άξιζαν αυτοί οι άνθρωποι. Μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Γιουνούς εδώ, έτσι δεν είναι; Σε ανθρώπινο επίπεδο, συχνά παραιτούμαστε πολύ νωρίς και συχνά απομακρυνόμαστε όταν δεν παίρνουμε αυτό που θέλουμε. Σε πνευματικό επίπεδο, βλέπουμε πολλή κακία στον κόσμο και νομίζουμε ότι γνωρίζουμε πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι κακοποιοί. Μερικοί άνθρωποι αναλαμβάνουν ακόμη και να τους τιμωρήσουν.
Έχοντας αφήσει πίσω του την πόλη, ο Γιουνούς επιβιβάζεται σε ένα πλοίο. Έχει βαρεθεί και σαλπάρει μακριά από τον τόπο της αποτυχίας του. Ξαφνικά, στη θάλασσα, όμως, μια καταιγίδα φουντώνει και το πλήρωμα τρομοκρατείται. Αυτοί οι ειδωλολάτρες ναυτικοί αισθάνονται ότι οι θεοί της θάλασσας πρέπει να είναι δυσαρεστημένοι μαζί τους, οπότε σχεδιάζουν πολλά να ρίξουν έναν άνθρωπο στη θάλασσα για να ηρεμήσουν την καταιγίδα. Σχεδιάζουν την πλεκτάνη υποδεικνύοντας ότι ο Γιουνούς πρέπει να πεταχτεί στη θάλασσα. Αυτό συμβαίνει όχι μία αλλά τρεις φορές και το τρομοκρατημένο πλήρωμα τον ρίχνει στη θάλασσα νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα προστατεύσουν τον εαυτό τους και το πλοίο τους. Μόλις βρέθηκε στο νερό, συνέβη κάτι εξαιρετικό. Ο Αλλάχ στέλνει ένα μεγάλο ψάρι, μερικοί το περιγράφουν ως φάλαινα, για να καταπιεί τον Γιουνούς ολόκληρο. Μόλις βρέθηκε στην κοιλιά του, ο Γιουνούς κατεβαίνει στο βυθό της θάλασσας, γεμάτος απόλυτη απελπισία. Πώς είναι δυνατόν να επιβιώσει από αυτή την καταστροφή; Ποια διέξοδος από την κατάστασή του θα μπορούσε ενδεχομένως να υπάρξει; Κατακλύζεται από το σκοτάδι: το σκοτάδι του στομάχου του πλάσματος. το σκοτάδι του βυθού και, το χειρότερο από όλα, το σκοτάδι της απελπισίας. Παρόλο που ήταν ένας θρησκευόμενος άνθρωπος, που κλήθηκε να γίνει προφήτης, βιώνει αμφιβολίες και όταν βρίσκεται στα βάθη της απελπισίας τα πράγματα αλλάζουν γι’ αυτόν. Στο ευγενές Κοράνι, διαβάζουμε ότι ο Γιουνούς “έκλαιγε μέσα στο σκοτάδι”. Συνειδητοποίησε ότι ο Παντοδύναμος Αλλάχ, όχι αυτός, είχε τον έλεγχο των πραγμάτων. Φώναζε, “δεν υπάρχει θεός εκτός από Σένα» και ζήτησε βοήθεια. Ζητώντας βοήθεια, η προσευχή του εισακούστηκε.
Υπάρχει ένα πολύ όμορφο βιβλίο, που ονομάζεται Ιστορίες των Προφητών, γραμμένο τον Μεσαίωνα από τον Χαφίζ Ιμπν Καθίρ. Είναι εύκολα διαθέσιμο και αξίζει να το διαβάσετε. Σε αυτό, ο Ιμπν Καθίρ έχει ένα συγκινητικό σχόλιο για αυτό το μέρος της ιστορίας του Γιουνούς. Λέει ότι από τη στιγμή που ο Γιουνούς παραδέχεται ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Αλλάχ και ότι μόνο ο Αλλάχ μπορεί να τον σώσει, κάτι υπέροχο συμβαίνει. Πρώτον, η φάλαινα αρχίζει να τραγουδά τους επαίνους του Αλλάχ, τότε όλα τα μικρά ψάρια γύρω της και όλα τα πλάσματα της θάλασσας, το καθένα με τον δικό του τρόπο, τραγουδούσαν μέχρι να υπάρξει μια μεγάλη χορωδία επαίνων. Η φάλαινα κολυμπά μέχρι την επιφάνεια και εκτοξεύει τον Γιουνούς στην ακτή. Ακριβώς όπως ο Αλλάχ το είχε χρησιμοποιήσει για να σώσει τον Γιουνούς από την καταιγίδα και από τον πνιγμό στη θάλασσα, έτσι το χρησιμοποίησε, επίσης, για να φέρει τον Γιουνούς με ασφάλεια στη στεριά ξανά.
Και υπάρχουν και άλλα. Ο Γιουνούς αισθανόταν άρρωστος και πονεμένος καθώς βρισκόταν στην άμμο μέσα στην καυτή ζέστη, χωρίς να ξέρει ακόμα τι θα γίνει με αυτόν. Ο Αλλάχ τον φρόντισε ακόμα περισσότερο και έκανε ένα φυτό να μεγαλώσει πάνω του και να καλύψει τον Γιουνούς με τη σκιά του. Μόλις συνήλθε από τη δοκιμασία του και το δέρμα του σταμάτησε να ξεχειλίζει από τα οξέα του στομάχου του πλάσματος, αποφάσισε να επιστρέψει στη Νινευή, τελειώνοντας τα ταξίδια του, για να δει τι είχε γίνει με την πόλη και τους ανθρώπους της. Όταν έφτασε εκεί, προς μεγάλη του έκπληξη, είδε ότι η πόλη και ο λαός της δεν έχουν καταστραφεί, αλλά όλοι έχουν στραφεί στον Αλλάχ. Το μήνυμά του τους είχε περάσει. Ίσως όταν είδαν την τρομερή καταιγίδα καθώς φούντωνε στο βάθος, έλαβαν μια εικόνα για το τι θα τους συνέβαινε αν δεν μετανοούσαν. Ποιος ξέρει γιατί γύρισαν πίσω στον Αλλάχ, αλλά σημασία έχει ότι το έκαναν. Ο Γιουνούς, λοιπόν, μετά από όλες τις περιπέτειές του, ήταν επιτέλους ικανοποιημένος που η αποστολή του έχει ολοκληρωθεί.
