Ώστε κανένας αδικημένος να μη διστάζει να παρουσιάσει την αδικία που έπαθε, όσο μακριά κι αν μένει

Πες τους ότι ο Όμαρ μου έδωσε τα έξοδα του ταξιδιού, ώστε ούτε ένας αδικημένος να μην διστάζει να έρθει να παρουσιάσει την αδικία που έπαθε, όσο μακριά κιαν μένει

 Ενώ ο Όμαρ, ο δεύτερος χαλίφης, τριγυρνούσε μια μέρα στις αγορές της πόλης Χομς της σημερινής Συρίας για να ελέγξει τις τιμές, τον πλησίασε ένας άνδρας λέγοντας:
«Ω χαλίφη!, άκουσα πως έχεις διατάξει όποιον αδικείται να έρθει να σου παραπονεθεί».
«Ναι, έτσι είναι» απάντησε ο Όμαρ.
«Να που ήρθα και εγώ να σου παραπονεθώ» είπε ο άνδρας, προσθέτοντας «ήρθα από μακριά».
«Από πού ήρθες ;» τον ρώτησε ο Όμαρ.
«Από το Αντεν της Υεμένης» απάντησε ο άνδρας.
«Είσαι από μακριά» είπε ο Όμαρ, και κατεβαίνοντας από την καμήλα του στάθηκε μπροστά στον άνδρα. Ο άνδρας του εξήγησε τι έχει πάθει:
«Ένα λιβάδι μου, μου το πήρε ένας δικός σου.»
Τότε ο Όμαρ έδωσε στον άνδρα μια επιστολή για τον κυβερνήτη του στο Αντεν, που έλεγε:
«Εάν λάβεις την επιστολή μου αυτήν, να ακούσεις το παράπονο αυτού του άνδρα και εάν αποδειχθεί ότι έχει δίκιο, δώσε του πίσω το λιβάδι του.»
Καθώς ο άνδρας ετοιμαζόταν να αναχωρήσει, του είπε ο Όμαρ:
«Περίμενε λίγο, μας έχεις έρθει από μακριά, σίγουρα θα έχεις καταναλώσει στο ταξίδι πολύ φαγητό και θα έχεις χαλάσει κάποια ρούχα, ίσως και να έχει ψοφήσει η καμήλα σου».
Ο Όμαρ υπολογίζοντας όλα αυτά ότι έκαναν 11 δηνάρια,  τα έδωσε στον άνδρα λέγοντας του:
«Διέδωσε αυτό στο κόσμο. Πες τους ότι ο Όμαρ μου έδωσε τα έξοδα του ταξιδιού, ώστε ούτε ένας αδικημένος να μην διστάζει να έρθει να παρουσιάσει την αδικία που έπαθε, όσο μακριά κιαν μένει».