ِΑυτό που ζητώ είναι να σε συνοδέψω στο παράδεισο

Ο Ραμπία μπιν Κάαμπ αλ Ασλαμι ήταν ένας συνοδός του Προφήτη ειρήνη σ,αυτόν. Ανήκε σε μια ομάδα φτωχών μουσουλμάνων που ήταν στην ουσία άστεγοι και στεγάζονταν σε ένα χώρο στο πίσω μέρος του τζαμιού του Προφήτη που λεγόταν Σάφφα. Αυτοί ήταν άστεγοι και ξένοι και έγιναν γνωστοί ως « άνθρωποι της Σάφφα».  

Ο Ραμπία διανυκτέρευε στον Προφήτη, ειρήνη σ’αυτόν για να τον βοηθήσει στις καθημερινές του ανάγκες. Μια φορά του έφερε νερό να πλυθεί για προσευχή, και ο Προφήτης, ειρήνη σ’αυτόν, ήθελε να τον ανταμείψει για την αφοσίωσή του. Του είπε: «Ζήτα μου κάτι».  

– Ζητάω να σε συνοδέψω στον παράδεισο», είπε ο Ραμπία.  

– Τίποτα άλλο δεν θέλεις; τον ρώτησε πάλι ο Προφήτης.  

– “Αυτό μόνο,” είπε ο Ραμπία.  

– “Τότε βοήθα με για το σκοπό αυτό κάνοντας πολλή προσευχή.”(αφήγηση στο έργο του Μούσλιμ).  

Ο ιμάμης Ιμπν αλ Κάγιμ σχολιάζει αυτό το γεγονός με τα εξής: « Εάν θέλεις να δεις τις μεγάλες ψυχές, κοίτα τον Ραμπία μπιν Κάαμπ αλ Ασλαμι, καθώς ο Προφήτης, ειρήνη σ’αυτόν, του είπε: «Ζήτα μου», και αυτός απάντησε: «Σου ζητάω να σε συνοδέψω στον παράδεισο», ενώ άλλοι ζητούσαν από τον Προφήτη κάτι να φάνε και να χορτάσουν ή κάποιο ρούχο να φορέσουν».

Λέει ο ιμάμης Νάουαουι: «Ο Προφήτης του ζήτησε να κάνει πολλές προσευχές, βάζοντας το κεφάλι κάτω, επειδή αυτό αποτελεί την απόλυτη ταπείνωση της ανθρώπινης ψυχής μπροστά στον Δημιουργό.  Κι η οποιαδήποτε ψυχή που υπακούσει στον Αλλάχ, αξίζει να έχει το έλεος και την καλοσύνη Του».

Είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Παρά τη φτώχεια του, ο Ραμπία δεν ζήτησε κάτι υλικό. Γιατί ό,τι υλικό και να ζητούσε θα ήταν προσωρινό και κάποια στιγμή θα χανόταν. Έτσι ζήτησε κάτι που δε χάνεται ποτέ. Ήταν η πιο έξυπνη απάντηση και η πιο σώφρονη επιλογή.