Μια μέρα ένα τεράστιο καραβάνι πλησίαζε την Μεδίνα, προκαλώντας σκόνη που κάλυπτε τον ουρανό.
Ήταν ένα εμπορικό καραβάνι του Αμπντουραχμάν μπιν Άουφ. Είχε 700 καμήλες φορτωμένες με διάφορα φορτία.
Όταν η «μητέρα των πιστών» Αϊσα, γυναίκα του Προφήτη, πληροφορήθηκε για αυτό το καραβάνι, σχολίασε το εξής: «Άκουσα τον Προφήτη να λέει: ‘Είδα τον Αμπντουραχμάν μπιν Άουφ να μπαίνει στο παράδεισο μπουσουλώντας’».
Ο Αμπντουραχμάν όταν άκουσε αυτά τα λόγια του Προφήτη να μεταφέρονται από την γυναίκα του, πήγε σπίτι της και της είπε: «Να μαρτυρήσεις ότι αυτό το καραβάνι με ό,τι έχει από φορτία και πράγματα, είναι ελεημοσύνη για την ικανοποίηση του Αλλάχ».
Έτσι ο Αμπντουραχμάν μοίρασε όλα τα αγαθά του καραβανιού στους φτωχούς της Μεδίνας και των γύρω περιοχών.
Ο Αμπντουραχμάν ασπάστηκε πολύ νωρίς το Ισλάμ. Ήταν ένα από τα 8 άτομα που ο Αμπου Μπακρ είχε καλέσει για το Ισλάμ και ανταποκρίθηκαν αμέσως όλοι τους χωρίς δισταγμό. Βέβαια, υπέφερε τα βάσανα και τους πειρασμούς των Κουραϊσιτών.
Ο Αμπντουραχμάν ταξίδεψε δυο φορές στην Αβησσυνία να διασώσει την πίστη του και την τρίτη στην Μεδίνα. Ήταν παρών σε όλα τα γεγονότα του Ισλάμ.
Ήταν πολύ καλός στο εμπόριο στον βαθμό που ο ίδιος είπε: «Με είδα να σηκώνω μια πέτρα και να βρω από κάτω της χρυσό ή ασήμι».
Η εμπορική του δραστηριότητα δεν στηριζόταν στην απληστία και τον άτιμο ανταγωνισμό, αλλά μια προσπάθεια προς τον θεμιτό βιοπορισμό και την καλή κοινωνική προσφορά.
Ήταν είτε στην προσευχή, είτε στο εμπόριο, είτε εκεί που απαιτείται η στήριξη του Ισλάμ.
Ο Προφήτης έκανε αδελφοποίηση ανάμεσα στον Αμπντουραχμάν μπιν Άουφ (από τους μετανάστες από Μέκκα) και τον Σααντ μπιν Αλ Ραμπίι (από τους κατοίκους της Μεδίνας).
Ο Σααντ ήταν πολύ πλούσιος και ήθελε να δώσει την μισή περιουσία του στον Αμπντουρχαμάν για βοήθεια. Ο τελευταίος όμως αρνήθηκε και του είπε: «Ο Αλλάχ να σου ευλογήσει την περιουσία και το σπίτι σου. Μόνο δείξε μου την αγορά». Έτσι, βγήκε στην αγορά και ξεκίνησε το εμπόριο με εξαιρετική επιτυχία. Τον βοήθησε το γεγονός ότι απομακρυνόταν από κάθε αθέμιτη πράξη και ότι βοηθούσε πάντα τους φτωχούς.
Άκουσε τον Προφήτη να του λέει: «Ω γιε του Άουφ. Είσαι από τους πλούσιους. Και θα μπεις στον παράδεισο μπουσουλώντας. Οπότε δώσε δάνειο στον Αλλάχ (δηλαδή δώσε φιλανθρωπία για τον Αλλάχ) ώστε να σου απελευθερώσει τα πόδια σου».
Μια μέρα πώλησε κάποια ακίνητα με 40.000 δηνάρια και τα μοίρασε όλα στους συγγενείς του και στις γυναίκες του Προφήτη και τους φτωχούς. Πριν πεθάνει, άφησε 50.000 δηνάρια για φιλανθρωπίες.
Ο Αμπντουραχμάν συγκέντρωσε την περιουσία του από θεμιτές πηγές και την απολάμβανε με πολλούς αδελφούς, συγγενείς και μέλη της κοινωνίας στο βαθμό που ειπώθηκε ότι: «Όλοι οι κάτοικοι της Μεδίνας είναι συνέταιροι του Αμπντουραχμάν στην περιουσία του. Στο ένα τρίτο δάνειζε. Στο άλλο τρίτο εξοφλούσε τα χρέη και στο τελευταίο τρίτο έδινε φιλανθρωπίες».
Ήταν νηστικός και του έφεραν φαγητό. Όταν το είδε έχασε την όρεξη του και έκλαψε λέγοντας: «Ο Μούσααμπ μπιν Ουμαϊρ μαρτύρησε και ήταν καλύτερος από μένα και τον τύλιξαν με ένα ένδυμα που αν κάλυπταν το κεφάλι του φαίνονταν τα πόδια του, κι εάν κάλυπταν τα πόδια του, φαινόταν το κεφάλι του. Και ο Χάμζα μαρτύρησε, και είναι καλύτερος από μένα, και δεν του βρήκαν σάβανο παρά μόνο ένα ένδυμα. Στη συνέχεια η ζωή μας έφερε ό,τι μας έφερε και μας δόθηκε ό,τι μας δόθηκε (εννοεί τα εγκόσμια αγαθά), και φοβάμαι μήπως μας δόθηκαν οι αμοιβές μας πρόωρα». Εννοεί ότι φοβόταν μήπως δεν θα έχει ανταμοιβή την Ημέρα της Κρίσης.
Μια άλλη φορά μαζεύτηκε με φίλους για φαγητό. Μόλις στρώθηκε το τραπέζι έκλαψε. Τον ρώτησε για το λόγο που έκλαιγε και τους είπε: «Ο Προφήτης του Αλλάχ πέθανε και δεν χόρτασε, αυτός και οι δικοί του από το κριθαρένιο ψωμί. Και δεν βλέπω καλό ότι μείναμε πίσω, μετά από αυτόν».
Ο πλούτος του δεν τον ώθησε ποτέ στο να νιώθει υπεροψία ή αλαζονεία και δεν διαχώριζε τον εαυτό του από τους υπηρέτες και τους εργάτες του.
Την ημέρα της μάχης Ούχουντ (3ο έτος μετά την Εγίρα) αποκόμισε 20 τραύματα, ένα από τα οποία τον άφησε να κουτσαίνει μόνιμα. Επίσης έχασε κάποια δόντια του, γεγονός που αλλοίωσε την προφορά του.
Αυτά έκαναν τον χαλίφη Ούμαρ να τον διαλέξει ανάμεσα στους έξι που θα επιλέγονταν για να εκλεγεί ένας από αυτούς ως ο επόμενο χαλίφης.
Μερικοί ακόλουθοι τότε του είπαν πως είναι ο πιο άξιος για εκείνη την υψηλή θέση. Αυτός όμως δεν την ήθελε με τίποτα. Έτσι με την πρώτη συνάντηση των έξι, ο Αμπντουραχμάν έθεσε τον εαυτό του εκτός διαδικασίας επιλογής χαλίφη. Οι υπόλοιποι τον διάλεξαν ως ανεξάρτητο πρόσωπο που θα πρότεινε τον νέο χαλίφη. Ο Άλι μπιν Αμπι Τάλιμπ του είπε: «Ακουσα τον Προφήτη να σε χαρακτηρίζει ως έμπιστο ανάμεσα στους ανθρώπους του ουρανού και έμπιστο ανάμεσα στους ανθρώπους της γης».
Αυτός επέλεξε τον Ουθμάν και οι υπόλοιποι ενέκριναν αυτήν την επιλογή.
Ο Αμπντουραχμάν απεβίωσε το έτος 32 μετά Εγίρας. Η Αϊσα του έκανε την τιμητική πρόταση να θαφτεί στο δωμάτιό της κοντά στους τάφους του Προφήτη, του Αμπου Μπακρ και του Ούμαρ.
Αυτός όμως, ως ταπεινός πιστός, θεώρησε ότι δεν άξιζε τέτοια θέση και τέτοια τιμή. Συν ότι είχε δεσμευτεί στον φίλο του Ουθμάν μπιν Μαδούν πως όποιος πέθαινε τελευταίος, θα θαβόταν δίπλα στον φίλο του.
Κι ενώ παρέδιδε την ψυχή του έκλαψε λέγοντας : «Φοβάμαι ότι λόγω της περιουσίας μου θα αποκοπώ από τους φίλους μου».
Παρηγοριά του όμως ήταν ο λόγος του Προφήτη: «Ο Αμπντουραχμάν μπιν Άουφ είναι στον παράδεισο».
Είναι το ζωντανό παράδειγμα που εφαρμόζει το εδάφιο που λέει: «Εκείνοι που ξοδεύουν τις περιουσίες τους για χάρη του Αλλάχ και δεν ακολουθούν αυτά που ξοδεύουν με καμία επίδειξη απλοχεριάς ή σπατάλη, έχουν την ανταμοιβή τους από τον Κύριο τους. Για αυτούς δεν συντρέχει κανένας φόβος, ούτε αυτοί λυπούνται για κάτι». Κοράνι. 2. 262.
( ّالّذيِنَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لا يُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُوا مَنًّا وَلا أَذًى لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ (262))..(البقرة
