Αμπου Χουράϊρα – Μέρος 1

Ο Αμπου Χουράϊρα είχε ένα πολύτιμο δώρο, την ισχυρή του μνήμη. Ήταν καλός στο να ακούει και η μνήμη του αποθήκευε τα πάντα. Άκουγε, καταλάβαινε και απομνημόνευε. Δε ξέχασε ούτε μια λέξη. Για αυτό το λόγο αυτό το χάρισμά του τον έκανε να απομνημονεύσει και να διηγηθεί τις προφητικές παραδόσεις περισσότερο απο κάθε άλλο σύντροφο του Προφήτη.

Κατά την περίοδο «Αλ Ουντάιν», εκείνοι που ειδικεύονταν στο να διασκορπίζουν ψέμματα για τον Προφήτη του Αλλάχ, έκαναν κακή χρήση της φήμης του Αμπου Χουράϊρα και όποτε κατασκεύαζαν ένα ψευδές χαντιθ (λόγια του Προφήτη)  συνήθιζαν να λένε: «Ο Αμπου Χουράϊρα είπε…» Προσπάθησαν με αυτόν τον τρόπο να κάνουν τη φήμη του Αμπου Χουράϊρα σαν διηγητή των χαντιθ του Προφήτη αμφιλεγόμενη. Ωστόσο οι προσπάθιες που καταβλήθηκαν απο ανθρώπους που αφοσίωσαν τη ζωή τους για να διατηρήσουν τα χαντιθ (λόγια και πράξεις) του Προφήτη, έσωσαν τη φήμη του Αμπου Χουράϊρα απο τα ψέματα και τα κατασκευασμένα λόγια.

Ο Αμπου Χουράϊρα ήταν ορφανός και όταν μετανάστευσε ήταν φτωχός. Δούλεψε για την Μπουσρα Μπιντ Γαζουαν για το καθημερινό φαγητό του. Κατά το έβδομο έτος μετά τη μετανάστευση στη Μεδίνα πήγε στον Προφήτη ενώ εκείνος ήταν στο Χαιμπαρ και ασπάστηκε το Ισλάμ. Απο τη στιγμή που υποσχέθηκε την πίστη και αφοσίωσή του στον Προφήτη, δεν απομακρύνθηκε απο αυτόν παρά μόνο για ύπνο. Έτσι πέρασαν τα τέσσερα χρόνια κοντά στον Προφήτη απο τη στιγμή που ασπάστηκε το Ισλάμ μέχρι που ο Προφήτης πέθανε.

Ανάμεσα στους συντρόφους του Προφήτη υπήρχαν πολλοί ήρωες πολέμου, νομοθέτες, δάσκαλοι και προωθητές της πίστης αλλά υπήρχε έλλειψη απο γραφή και γραφείς. Ο Αμπου Χουράϊρα συνειδητοποήσε την ανάγκη σε αυτή τη νέα κοινωνία του Ισλάμ για την διατήρηση της κληρονομιάς του και των διδασκαλιών του. Υπήρχαν γραφείς ανάμεσα στους συντρόφους του Προφήτη, ωστόσο ήταν ελάχιστοι και μερικοί δεν είχαν χρόνο να καταγράψουν όλα τα χαντιθ του Προφήτη. Ο Αμπου Χουράϊρα αν και δεν έγραφε, είχε ελεύθερο χρόνο και δεν είχε γη να σπείρει ή κάτι να φροντίσει. Θεωρώντας πως είχε ασπαστεί το Ισλάμ αργά, ήθελε να αντισταθμίσει αυτό που είχε χάσει με το να συνοδεύει και να κάθεται με τον Προφήτη. Γνώριζε και ο ίδιος το δώρο που του είχε δώσει ο Αλλάχ, που δεν ήταν άλλο απο την ευρεία μνήμη του η οποία έγινε ακόμα ισχυρότερη μετά την επίκληση του Προφήτη προς τον Αλλάχ για να τον ευλογήσει. Έτσι ο Αμπου Χουράϊρα αφοσίωσε τον εαυτό του στην ακριβή απομνημόνευση των χαντιθ και οδηγιών του Προφήτη. Όταν ο Προφήτης πέθανε, ο Αμπου Χουράϊρα συνέχισε να διηγείται τις παραδόσεις του κάνοντας τους άλλους συντρόφους του Προφήτη να αναρωτιούνται συχνά πως γνώριζε όλα εκείνα τα χαντιθ και πότε τα άκουσε. Ο Αμπου Χουράϊρα ο ίδιος έβαλε τέλος σε αυτές τις ερωτήσεις και αμφιβολίες λέγοντας:

«Λέτε πως ο Αμπου Χουράϊρα διηγείται πολλά χαντίθ και οι Μουχατζιριν (αυτοί που μετανάστευσαν απο τη Μέκκα) που ασπάστηκαν το Ισλάμ πριν απο αυτόν δε διηγούνται αυτά τα χαντιθ. Ωστόσο οι φίλοι μου απο τους Μουχατζιριν ήταν απασχολημένοι στις αγορές και οι φίλοι μου απο τους Ανσαρ (αυτοχθονες κάτοικοι της Μεδίνα) ήταν απασχολημένοι με τη γη τους. Εγώ ήμουν ένας φτωχός άντρας που καθόταν συνεχώς με τον Προφήτη. Έτσι ήμουν παρών όταν έλειπαν αυτοί κια απομνημόνευσα όσα ξέχασαν. Εξάλλου ο Προφήτης μια μέρα είπε: ‘Όποιος απλώσει το ένδυμα του μέχρι να τελειώσω την ομιλία μου, και έπειτα το μαζέψει στο στήθος του, δε θα ξεχάσει ποτέ ότι έχω πει.’ Έτσι άπλωσα το ένδυμά μου και μετά την ομιλία του το μάζεψα. Δεν ξέχασα ότι μου είπε αργότερα. Και δε θα είχα διηγηθεί τίποτα αν δεν υπήρχε αυτό το εδάφιο στο Κοράνι:

«’Οσοι όμως αποκρύβουν τα ολοφάνερα Σημεία και τη σωστή καθοδήγηση, που στείλαμε κάτω, απο τότε που τα εξηγήσαμε στους ανθρώπους μέσα στο Βιβλίο, αυτοί βεβαίως θα έχουν την κατάρα του Αλλάχ, και την κατάρα όσων έχουν το δικαίωμα να καταριούνται 2:159»