Γιακίν, η απόλυτη πίστη στον Αλλάχ

Αποτελεί τον ανώτατο βαθμό πίστης στον Αλλάχ και το πιο ξεχωριστό στοιχείο του χαρακτήρα των θεοσεβών ανθρώπων.

Το Κοράνι περιγράφει τους πιστούς με τα εξής λόγια: ”Εκείνοι που εκτελούν σταθερά τις καθημερινές προσευχές και δίνουν τακτικά την ζακάτ (=φιλανθρωπία) και είναι απόλυτα πιστοί στην Αιώνια ζωή”. Κοράνι. 27.3.  

 قال تعالى {الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ} [النمل: 3]

………

Αναφέρει ο Ιμάμ Ιμπν Αλ Κάγιμ για το γιακίν: “Η θέση του σχετικά με την πίστη είναι σαν την ψυχή για το σώμα. Με αυτό ξεχωρίζουν οι γνώστες κι σε αυτό αντιμάχονται οι ανταγωνιστές. Για αυτό προσπαθούν οι ενάρετοι που το έχουν ως σκοπό και μέτρο. Όσοι το έχουν συνάμα με την υπομονή, γίνονται ιμάμηδες στην πίστη”.

Ο λόγος του Ιμπν σλ Κάγιμ βασίζεται στο εδάφιο του Κορανίου που λέει: “… και τους κάναμε  ιμάμηδες – παραδείγματα προς μίμηση- οι οποίοι καθοδηγούν με δική μας άδεια – προς το καλό – καθώς επέδειξαν την δέουσα υπομονή και την απόλυτη πίστη στα σημάδια μας”. {Κοράνι. 32.24.}

[السجدة: 24] {وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}

Λέει ο Ιμπν αλ Κάγιμ για το γιακίν :“Το να βλέπεις τα πράγματα με την καρδιά σαν να τα βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια, στο βαθμό που δεν απομένει καμιά αμφισβήτηση ή απορία, αυτό είναι η απόλυτη πίστη”.

 ظهور الشيء للقلب بحيث يصير نسبته إليه كنسبة المرئي إلى العين، فلا يبقى معك شك ولا ريب أصلا، وهذا نهاية الإيمان، وهو مقام الإحسان

Και από τη στιγμή που το γιακίν είναι μέρος της πίστης, το ανώτατο σημείο αυτής μάλιστα, αυτό σημαίνει ότι ενδέχεται να υποστεί φθορές. Επομένως ο πιστός πρέπει να φροντίζει να είναι στην ακμή του.

Για την  επίτευξη αυτού του σκοπού, το Ισλάμ μας συνιστά τα εξής μέσα:

1. Απαγγελία, άκουσμα και βαθιά επιμέλεια του Ιερού Κορανίου. Εξηγεί το Κοράνι περιγράφοντας τα εδάφια και την επίδρασή του: “Είναι εμφανή σημάδια για τους ανθρώπους και καθοδήγηση και έλεος για εκείνους που έχουν απόλυτη πίστη στον Αλλάχ (γιακίν) ” {Κοράνι. 25.20.}

 هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ} [الجاثية: 20]

2. Επιμέλεια και βαθιά σκέψη στα δημιουργήματα του Αλλάχ. Λέει το Κοράνι για τον Προφήτη Ιμπραχίμ (Αβραάμ), τον εκλεκτό του Αλλάχ, όπως τον περιγράφει σε εδάφιά του: “Κι έτσι δείχνουμε στον Ιμπρραχίμ το μεγαλείο της δημιουργίας του σύμπαντος με τους ουρανούς και την γη, ώστε να είναι από τους βαθύτατα πιστούς”. {Κοράνι. 6.75.}

{وَكَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ} الأنعام: 75  

3. Μελετώντας τον βίο και το έργο του Προφήτη. Ο Προφήτης του Αλλάχ αποτελεί το ανώτατο παράδειγμα και το τέλειο πρότυπο για τους πιστούς σε κάθε πεδίο της ζωής.

Σε ένα περιστατικό, ο Προφήτης και οι συνοδοί του επέστρεφαν στην Μαντίνα από ένα επεισόδιο. Στην διαδρομή πέρασαν από μια κοιλάδα με πυκνή βλάστηση. Εκεί σταμάτησαν για ξεκούραση αναζητώντας λίγη σκιά κάτω από τα δέντρα. Ο Προφήτης κοιμήθηκε κάτω από ένα δέντρο κρεμώντας το σπαθί του σε ένα κλαδί του. Εφόσον οι συνοδοί κοιμήθηκαν λίγη ώρα, τους φώναξε ο Προφήτης, έχοντας δίπλα του έναν βεδουίνο ο οποίος είχε πάρει το σπαθί του και τον απείλησε με αυτό λέγοντας: “Ποιος σε προστατεύει από μένα;‘’ Ο Προφήτης απάντησε τρεις φορές: Ο Αλλάχ. Τελικά δεν τιμώρησε τον άνδρα και τον άφησε ελεύθερο.   Το αφηγούνται ο Μπουχάρι κι ο Μούσλιμ.

 روى البخاري ومسلم: «أن جابر بن عبد الله أخبر: أنه غزا مع الرسول الله قبل نجد، فلما قفل رسول الله قفل معه، فأدركتهم القائلة في واد كثير العضاة، فنزل رسول الله وتفرق الناس يستظلون بالشجر، فنزل رسول الله تحت سمرة وعلق بها سيفه، ونمنا نومة، فإذا رسول الله يدعونا، وإذا عنده أعرابي، فقال: إن هذا اخترط علي سيفي، وأنا نائم، فاستيقظت وهو في يده صلتا، فقال: من يمنعك مني؟ فقلت: الله، –ثلاثا– ولم يعاقبه وجلس».

Σε μια συμβουλή που δίνει ο Προφήτης στον ξάδελφό του, Αμπντουλλάχ μπιν Αμπάς, του λέει: “… και να ξέρεις πως εάν μαζευτεί ολόκληρο το έθνος ώστε να σε ωφελήσουν σε κάτι, δεν θα σε ωφελήσουν παρά μόνο με κάτι το οποίο σου έχει γράψει ο Αλλάχ. Κι αν μαζευτούν όλοι ώστε να σε βλάψουν, δεν πρόκειται να σε βλάψουν παρά μόνο με κάτι που σου έχει γραμμένο για σένα ο Αλλάχ. Οι γραφίδες έχουν ήδη υψωθεί και τα γραφόμενα έχουν στεγνώσει”. Το αφηγείται ο Ιμάμ Τίρμιδι.

   واعلم أن الأمة لو اجتمعت على أن ينفعوك بشيء لم ينفعوك إلا بشيء قد كتبه الله لك

 ولو اجتمعوا على أن يضروك بشيء لم يضروك إلا بشيء قد كتبه الله عليك، رفعت الأقلام وجفت الصحف» رواه الترمذي.

4. Ζητώντας από τον Αλλάχ να μας χαρίσει εκείνη την απόλυτη πίστη.

Ο Προφήτης έλεγε τις εξής παρακλήσεις:

Ω Αλλάχ,

χάρισε μας το δέος που μας αποτρέπει να πράττουμε τις αμαρτίες,

Την υπακοή σε σένα ώστε να φτάσουμε στον παράδεισο,

και το γιακίν που μας ανακουφίζει από τις συμφορές αυτού του κόσμου.

Το αφηγήθηκε ο Ιμάμ Τίρμιδι.

 «اللهم اقسم لنا من خشيتك ما يحول بيننا وبين معاصيك،

 ومن طاعتك ما تبلغنا به جنتك،

 ومن اليقين ما تهون به علينا مصيبات الدنيا…» رواه الترمذي.

5. Μελετώντας τον βίο των ενάρετων ανθρώπων που υπήρξαν προσηλωμένοι στην πίστη και την υπομονή τους.