Thursday, March 28, 2024
ΔιδασκαλίαΚαθημερινότηταΚαθημερινότηταΟ Προφήτης ΜουχάμμαντΠολιτισμός

Είναι ο καλός μουσουλμάνος, καλός άνθρωπος;;; Μέρος 2ο

Η δήλωση της πίστεως είναι ο πρώτος και πιο σημαντικός θεσμός στο Ισλάμ. Η πίστη στο Ισλάμ περιλαμβάνει όχι μόνο την θεολογική πλευρά και τα τελετουργικά αλλά και ηθικές αξίες, πνευματικές πρακτικές, και χαρακτηριστικά που περιγράφουν έναν πιστό.  Ο λόγιος του Ισλάμ, Ιμπν Ταιμίγια, έγραψε: “Είναι κατανοητό πως η πίστη είναι επιβεβαίωση και όχι απλώς πίστης. Η επιβεβαίωση συμπεριλαμβάνει τα λόγια της καρδιάς, που είναι πίστη, και τις πράξεις της καρδιάς, δηλαδή συμμόρφωση.”

Εξάλλου ακόμη και ο Σατανάς πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού αλλά η συμπεριφορά του ήταν αλλαζονική και έγινε ένας απο τους άπιστους. Η αληθινή πίστη πρέπει να εκδηλώνεται με εξωτερικές ενέργειες και εσωτερική κατάσταση (αγνότητα καρδιάς, συμπόνια, ταπεινότητα, κτλ.).

Οι σύντροφοι του Προφήτη ακολούθησαν αυτή την «παιδαγωγική μέθοδο» όπως αναφέρει ο Jundub ibn Abdullah, «Μάθαμε την πίστη πριν να μάθουμε το Κοράνι, έπειτα μάθαμε το κοράνι και αυτό ενίσχυσε την πίστη μας.»

Η πίστη μπορεί να χαλάσει απο την εμφάνιση της υποκρισίας, κατά την οποία ένας άνθρωπος εξωτερικά δηλώνει και ασκεί το Ισλάμ αλλά τα εσωτερικευμένα χαρακτηριστικά του είναι όμοια με την απιστία και την ανεντιμότητα. Ένας μουσουλμάνος που δεν έχει πίστη στην καρδιά του διαπράττει μεγάλη υποκρισία, ενώ αντίθετα ένας Μουσουλμάνος που έχει πίστη αλλά διαπράττει αμαρτωλές πράξεις που έρχονται σε αντίθεση με την πίστη του διαπράττει μικρότερου βαθμού υποκρισία που μπορεί να μην είναι αρκετή για να ακυρώσει εντελώς την πίστη του.

Ο Προφήτης είπε:

«Υπάρχουν τέσσερα σημάδια που κάνουν κάποιον καθαρό υποκριτή και όποιος κατέχει ένα απο αυτά έχει ένα χαρακτηριστικό της υποκρισίας μέχρι να το εγκαταλείψει: όταν μιλάει, ψεύδεται, όταν κάνει μια συμφωνία την προδίδει, όταν δώσει μια υπόσχεση την αθετεί, και όταν διαφωνεί γίνεται κακός.»

Ο Προφήτης όρισε το Ισλάμ ως πίστη σύμφωνα με τα εσωτερικά και εξωτερικά στοιχεία. Σχετικά με την «εξωτερική» έννοια, ο Προφήτης ρωτήθηκε απο τον άγγελο Γαβριήλ σχετικά με το νόημα του Ισλάμ και είπε: « Το Ισλάμ είναι η δήλωση πως δεν υπάρχει αληθνός Θεός εκτός απο τον Αλλάχ κια πως ο Μουχάμμαντ είναι ο Προφήτης του Αλλάχ, η προσευχή, η ελεημοσύνη, η νηστεία κατά το μήνα του Ραμαζανίου, και το Χατζ αν κάποιος μπορεί να βρει τρόπο.»

Τότε ο Γαβριήλ ρώτησε τον Προφήτη για το νόημα της πίστης και εκείνος απάντησε, «Πίστη είναι να πιστεύεις στο Αλλάχ, τους αγγέλους Του, στα βιβλια (που αποκάλυψε), τους απεσταλμένους Του , την Ημέρα της Κρίσεως, και στο Αλ Καντρ (Θεικό Διάταγμα) – στο καλό και το κακό του.»

Υπάρχει επίσης η πνευματική πλευρά του Ισλάμ και της πίστεως που συμπεριλαμβάνει ηθικές αξίες οσον αφορά τη συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Ο Προφήτης είπε: «Ο Μουσουλμάνος είναι εκείνος απο του οποίου τη γλώσσα και τα χέρια οι άνθρωποι είναι ασφαλείς, και ο πιστός είναι εκείνος που του εμπιστεύονται τις ζωές και τον πλούτο των ανθρώπων.»

Σε μια άλλη διήγηση ένας άντρας ρώτησε τον Προφήτη: «Ω, αγγελιοφόρε του Αλλάχ, ποιανού το Ισλάμ είναι το καλύτερο;»

Σε πολλές περιπτώσεις, ο Προφήτης συσχέτιζε την πίστη στο Ισλάμ με τις καλές πράξεις προς τους άλλους. Ο Προφήτης είπε: «Όποιος έχει πίστη στον Αλλάχ και στην Ημέρα της Κρίσεως, να μην βλάψει τον γείτονά του. Όποιος έχει πίστη στον Αλλάχ και στην Ημέρα της Κρίσεως, ας μιλάει καλά αλλιώς να σιωπήσει.»

Με άλλα λόγια ο Μουσουλμάνος είναι, εξ ορισμού, κάποιος που δεν βλάπτει άδικα τους άλλους με τα λόγια και τις πράξεις του, που δείχνει καλή συμπεριφορά προς τους συγγενείς, τους γείτονες, τους καλεσμένους, και τους ανθρώπους γενικά.

Οταν ένας μουσουλμάνος διαπράττει αδικήματα, παραμένει μουσουλμάνους με την εξωτερική σημασία της λέξης, αλλά η πίστη του και η πρακτική του Ισλάμ είναι ανεπαρκής μέχρι η συμπεριφορά του να είναι ταιριαστή με τον ορισμό που έδωσε ο Προφήτης για τον πιστό και τον Μουσουλμάνο.  Η πίστη με αυτή την έννοια αυξάνεται ή μειώνεται σύμφωνα με το μέτρο των πράξεων μας απο λεπτό σε λεπτό. Αν διαπράξουμε μια μεγάλη αμαρτία, η πίστη μας θα μπορούσε να εξαφανιστεί εντελώς σε εκείνη τη στιγμή μέχρι την μεταμέλεια μας.

Ο Προφήτης είπε: «Ο μοιχός δεν είναι πιστός ενώ διαπράττει μοιχεία. Ο πότης του κρασιού δεν είναι πιστός, όσο πίνει κρασί. Ο κλέφτης δεν είναι πιστός όσο κλέβει. Ο λεηλάτης δεν είναι πιστός όσο λεηλατεί.»

Σε μια άλλη διήγηση ο Προφήτης είπε: «Ούτε αυτός που σκοτώνει έναν πιστό (είναι πιστός).» Έτσι ειπώθηκε στον Ιμπν Αμπας, «Πως τον αφήνει η πίστη;» Ο Ιμπν Αμπάς είπε, «Έτσι.» και έσφιξε τα δάχτυλά του μαζί και έπειτα τα απομάκρυνε απο μεταξύ τους και είπε: «Αλλα αν μετανοήσει, τότε επιστρέψει σε αυτόν (η πίστη) έτσι και  έσφιξε τα δάχτυλά του και πάλι μεταξύ τους.